Bezoary miały wartość, ponieważ wierzono, że mają moc uniwersalnego antidotum na każdą truciznę. Tradycja uważała, że szklanka zawierająca bezoar zneutralizuje każdą wlaną do niej truciznę. Słowo „bezoar” pochodzi z perskiego pād-zahr (پادزهر), co dosłownie oznacza „antidotum”.
Uważa się, że andaluzyjski lekarz Ibn Zuhr (zm. 1161), znany na Zachodzie jako Avenzoar, dokonali najwcześniejszego opisu kamieni bezoaru jako przedmiotów leczniczych. Obszerne odniesienia do bezoarów pojawiają się również w Picatrix, który mógł powstać wcześniej.
W 1567 roku francuski chirurg Ambroise Paré opisał eksperyment, którego celem było sprawdzenie właściwości kamienia bezoaru. W tamtym czasie uważano, że kamień bezoar jest w stanie wyleczyć każdą truciznę, ale Paré uważał, że jest to niemożliwe. Zdarzyło się, że kucharz na dworze królewskim został przyłapany na kradzieży srebrnych sztućców i został skazany na śmierć przez powieszenie. Kucharz zgodził się zamiast tego otruć. Ambroise Paré następnie użył kamienia bezoaru bez większego skutku, ponieważ kucharz zmarł w agonii siedem godzin po zażyciu trucizny. Paré dowiódł, że kamień bezoar nie może wyleczyć wszystkich trucizn, wbrew powszechnemu wówczas przekonaniu.
Współczesne badania właściwości bezoarów przeprowadzone przez Gustafa Arrheniusa i Andrew A. Bensona z Instytut Oceanografii Scrippsa wykazał, że mogą, po zanurzeniu w roztworze wzbogaconym arszenikiem, usunąć truciznę. Toksycznymi związkami arsenu są arsenian i arsenin. Na każdy z nich działają inaczej, ale skutecznie, kamienie bezoarowe. Arsenian jest usuwany. poprzez zamianę na fosforan w mineralnym szczotycie, krystaliczną strukturę znajdującą się w kamieniach. Arsenit wiąże się ze związkami siarki w białku zdegradowanych włosów, które jest kluczowym składnikiem bezoarów.
walizka w prawie zwyczajowym Anglii (Chandelor v Lopus, 79 Eng Rep. 3, Cro. Jac. 4, inż. Ct. Exch. 1603) ogłosił zasadę caveat emptor („niech kupujący się strzeże”), jeśli zakupione przez niego towary nie są w rzeczywistości oryginalne i skuteczne. Sprawa dotyczyła kupującego, który wniósł o zwrot ceny zakupu rzekomo oszukańczego bezoara. (Raport prawny nie omawia, w jaki sposób powód odkrył, że bezoar nie działał.)
Bezoary były ważnymi przedmiotami w gabinetach ciekawostek i kolekcji historii naturalnej, szczególnie ze względu na ich zastosowanie we wczesnej nowoczesnej farmacji i badaniach zdrowia zwierząt.
Merck Manual of Diagnosis and Therapy zauważa, że spożycie niedojrzałych persimmonów zostało zidentyfikowane jako powodujące epidemie bezoarów jelitowych, a nawet 90% bezoarów, które występują w wyniku spożywania zbyt dużej ilości owoce wymagają operacji do usunięcia.
Przegląd trzech baz danych z 2013 r. zidentyfikował 24 publikacje przedstawiające 46 pacjentów leczonych Coca-Colą z powodu fitobezoarów. Colę podawano w dawkach od 500 ml do 3000 ml w ciągu 24 godzin, doustnie lub przez płukanie żołądka. W sumie 91,3% pacjentów miało całkowite wyleczenie po leczeniu Coca-Colą: 50% po pojedynczym zabiegu, inni wymagali coli plus usunięcie endoskopowe. Lekarze uciekali się do chirurgicznego usunięcia w czterech przypadkach.