Jednak kobiety, które przeszły na antykoncepcję niehormonalną, zaczęły powoli tracić na wadze i masę tłuszczu – prawie cztery funty więcej dwa lata, podczas gdy osoby, które stosowały doustną antykoncepcję po zastrzykach, zyskały średnio cztery dodatkowe kilogramy w tym samym czasie. Wielkość przyrostu masy ciała zależała od długości czasu stosowania DMPA, ponieważ tempo przyrostu masy ciała ulegało spowolnieniu w czasie.
Badanie, które ukazało się w numerze American Journal of Obstetrics z 4 marca i Ginekologia jest jednym z najbardziej wszechstronnych badań tego rodzaju.
DMPA to wstrzykiwany środek antykoncepcyjny podawany pacjentkom co trzy miesiące. Ponad dwa miliony amerykańskich kobiet używa DMPA, w tym około 400 000 nastolatków. DMPA jest stosunkowo niedroga w porównaniu z niektórymi innymi formami kontroli urodzeń, ma niski wskaźnik niepowodzeń i nie musi być podawana codziennie, co przyczynia się do popularności środków antykoncepcyjnych.
„Kobiety i ich lekarze powinni Weź pod uwagę te nowe dane przy wyborze najbardziej odpowiedniej metody kontroli urodzeń ”- powiedziała naczelna autorka Abbey Berenson, profesor na Wydziale Położnictwa i Ginekologii oraz dyrektor Centrum Badań Interdyscyplinarnych w Zdrowiu Kobiet na UTMB.
„Jedną z obaw jest związek DMPA ze zwiększoną zawartością tłuszczu w jamie brzusznej, znanym składnikiem zespołu metabolicznego, który zwiększa ryzyko chorób sercowo-naczyniowych, udaru mózgu i cukrzycy” – powiedział Berenson.
W badaniu wzięło udział 703 kobiety w dwóch kategoriach wiekowych, od 16 do 24 lat oraz od 25 do 33 lat, przy użyciu DMPA doustna (dezogestrel) lub niehormonalna (obustronne podwiązanie jajowodów, prezerwatywa lub abstynencja) przez trzy lata. Użytkownicy DMPA, którzy zaprzestali stosowania tej metody i wybrali inną formę antykoncepcji, byli obserwowani przez maksymalnie dwa dodatkowe lata. W trakcie badania naukowcy porównali zmiany masy ciała i składu ciała oraz wzięli pod uwagę między innymi wpływ wieku, rasy, spożycia kalorii i wysiłku fizycznego.
Kiedy naukowcy porównali wszystkie trzy grupy, DMPA kobiety stosujące niehormonalne lub doustne środki antykoncepcyjne były ponad dwukrotnie bardziej narażone na otyłość w ciągu najbliższych trzech lat. „Odkrycia są niepokojące; jednak potrzebne są dalsze badania, aby określić, czy stosowanie DMPA bezpośrednio przyczynia się do chorób związanych z otyłością i naraża pacjentów na„ ogólne ryzyko ”- powiedziała Berenson.
Kobiety stosujące doustną antykoncepcję nie przybierają na wadze więcej niż osoby stosujące niehormonalną formę antykoncepcji. Jednak badanie wykazało, że ich tłuszcz ciała nieznacznie wzrósł, podczas gdy ich beztłuszczowa masa ciała (mięśni) spadła. Naukowcy twierdzą, że jest to mniej prawdopodobne w przypadku kobiet, które regularnie ćwiczyły i spożywały zdrowe dieta obejmująca zwiększone spożycie białka.
Badanie umożliwi lekarzom dokładne doradzanie kobietom w zakresie zmian w organizmie związanych z szeroko stosowanymi formami antykoncepcji, a także rzuci światło na to, w jaki sposób można odwrócić przyrost masy ciała, powiedział Berenson.
Według Berenson, mechanizm, dzięki któremu DMPA powoduje wzrost masy ciała i masy tłuszczowej, nie jest znany i nie znaleziono związku między stosowaniem DMPA a spożyciem kalorii, spożyciem tłuszczu lub ilością ćwiczenia na zmiany masy ciała. Odkrycia wydają się zaprzeczać teorii, że przyrost masy ciała może wynikać z postrzeganego wpływu leku na zwiększone spożycie kalorii i zmniejszony wydatek energetyczny, ale potrzebne są ciągłe badania, aby potwierdzić lub zdyskontować różne możliwe wyjaśnienia, powiedziała.
Naukowcy z UTMB prowadzą dalsze badania, aby określić, która podgrupa kobiet najprawdopodobniej przybierze na wadze na DMPA. Berenson zauważył, że w trwających badaniach wstępne dane wykazały, że około 25 procent kobiet stosujących DMPA doświadcza znacznych i potencjalnie niebezpiecznych zmiany składu ciała.
Badanie było wspierane przez National Institute of Child Health & Human Development. Mahburbur Rahman, MBBS, PhD, MPH, Research Scientist, Center for Interdisciplinary Research in Women s Health, przyczynił się do tego badania.