(Picture Credit: Getty Images)
Zure reflux bij honden, ook wel gastro-oesofageale reflux, treedt op wanneer het zuur en de enzymen uit de maag en darmen die helpen bij de spijsvertering naar de slokdarm gaan. Het veroorzaakt ongemak en kan gevaarlijk zijn, omdat de zure inhoud van het spijsverteringsstelsel kan wegslijten aan het slijmvlies van de slokdarm, wat kan leiden tot zweren.
Hoewel zure refluxsymptomen bij honden niet bijzonder levensbedreigend zijn, de irritatie en ontsteking van de slokdarm kan vernauwing, verdunning of necrose veroorzaken. Ook kan de constante regurgitatie die een symptoom is van zure reflux ervoor zorgen dat braaksel de longen van honden binnendringt en tot verdere schade of aspiratiepneumonie leidt.
Als u symptomen bij uw hond ziet, moet u naar uw dierenarts gaan zodat ze een diagnose kunnen stellen en met de behandeling kunnen beginnen. Hier is wat u moet weten over zure reflux bij honden.
Symptomen van zure reflux bij honden
(Picture Credit: Getty Images)
Zure reflux kan moeilijk te herkennen zijn, omdat honden u niet kunnen vertellen wanneer ze zich ongemakkelijk voelen. Er zijn echter verschillende symptomen en tekenen van zure reflux bij honden waar u op moet letten.
Raadpleeg uw dierenarts als u het volgende opmerkt:
- Boeren, gorgelen, kokhalzen of zwak braken na de maaltijd
- Slechte adem
- Piepende ademhaling
- Verlies van eetlust
- Gewichtsverlies
- Tekenen van pijn zoals janken of huilen tijdens of na het eten
- Inactiviteit of lethargie na maaltijden
- In ernstige gevallen koorts of overmatig kwijlen
Als u deze symptomen opmerkt, kan uw dierenarts een test uitvoeren om zure reflux bij uw hond vast te stellen. De test omvat waarschijnlijk een oesofagoscopie, waarbij een interne camera wordt gebruikt om naar het slijmvlies van de slokdarm te kijken om te zien of het slijmvlies is verslechterd of dat er onregelmatigheden of tekenen van bloeding zijn.
Oorzaken van zure reflux bij honden
(Picture Credit: Getty Images)
Zure reflux bij honden komt vaak voor en kan op elke leeftijd voorkomen, hoewel jongere honden meer risico lopen omdat hun slokdarmsfincters nog in ontwikkeling zijn. De aandoening kan het gevolg zijn van een beschadigde of verzwakte onderste slokdarmsfincter.
De maag heeft een voering die hem beschermt tegen spijsverteringsvloeistof, maar de slokdarm niet. Wanneer de slokdarmsfincter er niet in slaagt te voorkomen dat spijsverteringszuur de slokdarm binnendringt, kan dit irritatie van het delicate slijmvlies veroorzaken. Dit gebeurt vaker na een grote maaltijd of een maaltijd met veel vet.
Onjuiste lediging van de maag en obesitas zijn ook de oorzaak van zure reflux bij honden.
Een hiatale hernia, wat een aangeboren aandoening is die vanaf de geboorte is ontstaan, kan ook het risico op zure reflux bij honden verhogen.
Honden kunnen de zure reflux ontwikkelen als gevolg van een operatie. Wanneer verdoving wordt toegediend, kan dit ervoor zorgen dat de slokdarmsfincter zich ontspant, waardoor er een opening ontstaat tussen de maag en de slokdarm.
Als een hond niet goed gepositioneerd is tijdens de anesthesie of als een hond niet gevast heeft voordat anesthesie wordt toegediend, kan dit resulteren in zure reflux.
Behandelingen voor zure reflux bij honden
(Picture Credit: Getty Images)
De behandeling van zure reflux bij honden bestaat meestal uit het één of twee dagen achterwege laten van voedsel. Daarna kan het voeden worden hervat met kleine, frequente maaltijden van een vetarm, eiwitarm dieet, in plaats van grote, onregelmatige maaltijden.
Vet en eiwit zijn meestal verantwoordelijk voor het verhogen van het maagzuur, dus ze moeten worden gereguleerd . Droog hondenvoer kan worden vervangen door gehydrateerd of zelfgemaakt voer zoals kip of broccoli.
In sommige gevallen kan een dierenarts pro-kinetische medicatie voorschrijven. Dit helpt voedsel door het spijsverteringsstelsel te verplaatsen en versterkt de slokdarmsfincterspieren.
In zeldzame gevallen kan een operatie nodig zijn om hernias of zweren te herstellen als deze zich hebben ontwikkeld; hoewel deze operaties vaak endoscopisch kunnen worden uitgevoerd, zijn ze minimaal invasief en hebben ze een snelle hersteltijd.