Wide World of Sports (Amerikaans tv-programma)

Sport op Wide World of SportsEdit

Wide World of Sports was bedoeld als een invulshow voor een enkel zomerseizoen, tot het begin van de herfstsportseizoenen, maar werd onverwacht populair. Het doel van het programma was om sporten van over de hele wereld onder de aandacht te brengen die zelden of nooit op de Amerikaanse televisie werden uitgezonden. Het draaide oorspronkelijk twee uur op zaterdagmiddag, maar werd later teruggebracht tot 90 minuten.

Gewoonlijk had “Wide World” twee of drie evenementen per show. Deze omvatten vele typen die nog niet eerder op de Amerikaanse televisie waren gezien, zoals hurling, rodeo, curling, jai-alai, brandweercompetities, polsworstelen, powerlifting, surfen, houthakkersporten, sloopderby, slow pitch softbal, barrel jumping en badminton . NASCAR Grand National / Winston Cup-racen was een onderdeel van de Wide World of Sports tot eind jaren tachtig, toen het een regelmatig gepland sportevenement op het netwerk werd. Traditionele Olympische sporten zoals kunstschaatsen, skiën, gymnastiek en atletiekwedstrijden waren ook vaste kenmerken van de show. Een ander gedenkwaardig vast onderdeel in de jaren zestig en zeventig was Mexicaanse klifduiken. De enige nationale televisie-uitzending van de Continental Football League was een uitzending van Wide World of Sports van de kampioenswedstrijd van 1966; ABC betaalde de competitie $ 500 voor een rechtenvergoeding, een minuscuul bedrag volgens professionele voetbalnormen.

FirstsEdit

Wide World of Sports was het eerste Amerikaanse televisieprogramma dat uitzending van – onder andere – Wimbledon (1961), de Indianapolis 500 (hoogtepunten vanaf 1961; een langere versie in 1965), het NCAA Mens Basketball Championship (1962), de Daytona 500 (1962), de US Figure Skating Championships (1962), de eerste kleurenuitzending van de Grand Prix van Monaco (1967), de Little League World Series (1961), The British Open Golf Tournament (1961), de X-Games (1994) en de Grey Cup (1962).

Inleiding Bewerken

Het programma ” De inleidende sequentie werd begeleid door een aangrijpende, koperachtige muzikale fanfare (gecomponeerd door Charles Fox), geplaatst op een montage van sportfragmenten en begeleidende vertelling geschreven door Stanley Ralph Ross en ingesproken door McKay:

Over de hele wereld verspreid om je de constante variatie van sporten te bieden … de sensatie van de overwinning … en de pijn van een nederlaag … het menselijke drama van atletische competitie … Dit is ABC ” s Wide World of Sports!

“De opwinding van de overwinning … en de pijn van een nederlaag” Bewerken

De melodramatische introductie werd een nationale slogan die vaak is n gehoord tot op de dag van vandaag. Terwijl de sensatie van de overwinning in de afgelopen decennia verschillende symbolen had, hoorde schansspringer Vinko Bogataj, wiens vreselijke sprong en crash tijdens een wedstrijd op 21 maart 1970 vanaf het begin van de jaren zeventig werd gekenmerkt door de zin … en de pijn van de nederlaag , werd een soort held van pech en een aanhankelijk icoon voor verbluffende mislukking. Eerder was het beeldmateriaal dat met die zin werd afgespeeld, dat van een andere skispringer die een lange, bijna succesvolle sprong maakte, maar wiens skis de verticale uitlijning verloor kort voor de landing, wat leidde tot een crash.

Later in de jaren negentig, er is een extra clip toegevoegd aan de reeks “lijdensweg van de nederlaag” na het ongeluk van Bogataj: beelden van een crash door Alessandro Zampedri, Roberto Guerrero en Eliseo Salazar tijdens de Indianapolis 500 in 1996 lieten een auto zien die tegen het hek vangt. no! ”-commentaar dat erbij hoort, is echter nagesynchroniseerd uit commentaar van Benny Parsons over de crash van Steve Grissom in de Primestar 500 van 1997 (onderdeel van de NASCAR Winston Cup-serie). Het ongeluk van Bogataj wordt in het boek Sniglets van Rich Hall ook herdacht als ‘agonosis’, dat wordt gedefinieerd als ‘het syndroom van elk weekend afstemmen op Wide World of Sports, alleen maar om de skiër zelf te zien racen.’