Voorbeeld van een GT-casestudy

Zoals geïllustreerd, omvatten GT-methodologieën de constructie van een nieuwe theorie door de analyse van gegevens . In een studie uitgevoerd door Beech et al9 probeerden de auteurs de ervaringen van patiënten met herstel na chirurgische interventie voor colorectale kanker te onderzoeken. Beech et al9 kozen ervoor om GT te gebruiken omdat eerdere studies deze onderzoeksvraag wilden beantwoorden door het meten van kwantificeerbare biomedische markers, zoals symptomen van pijn, slapeloosheid of vermoeidheid. Volgens de auteurs was er een gebrek aan empirische literatuur over het onderwerp vanuit een holistisch perspectief, bijvoorbeeld sociale, psychologische en culturele aspecten van iemands welzijn.

Twaalf deelnemers werden vier keer geïnterviewd. , over een periode van 1 jaar. De auteurs gebruikten theoretische steekproeven om de onderzoeker te begeleiden bij het verzamelen van gegevens. Het hielp de ontwikkeling van de theorie te vergemakkelijken toen deze ontstond, niet nadat de gegevensverzameling was voltooid.1 De eerste deelnemers werden geselecteerd op basis van onderwerpgebied , zoals wordt aanbevolen bij theoretische bemonstering. Ze hadden allemaal een chirurgische ingreep ondergaan om een tumor in hun darm of endeldarm te verwijderen en hadden geen voorgeschreven chemotherapie of radiotherapie gekregen. De auteurs vroegen de patiënten in eerste instantie om hun ervaringen tot nu toe te beschrijven.

Gegevensanalyse van de interviews werd uitgevoerd volgens de stappen beschreven door Strauss en Corbin.10 De auteurs begonnen met het coderen van elke regel van elk transcript van de patiëntdeelnemer. odes werden vervolgens gegroepeerd om subcategorieën te vormen en binnen deze subcategorieën werden categorieën geïdentificeerd. De auteurs hebben vervolgens de categorieën gegroepeerd om theorie te vormen met betrekking tot de ervaringen van patiënten met herstel na chirurgische interventie voor colorectale kanker. Het proces van gegevensverzameling ging door totdat elke categorie verzadigd was en er geen nieuwe gegevens naar voren kwamen.

Patiëntdeelnemers beschreven hun herstel in drie fasen, geïdentificeerd uit drie categorieën; het zelf verstoren, het zelf herstellen en het zelf herstellen. De auteurs merkten ook op dat het proces lineair was in die zin dat alle deelnemers de stadia doorliepen. Fase één begon bijvoorbeeld bij de prediagnose en eindigde aan het einde van de operatie; fase twee duurde gewoonlijk tussen de 3 en 6 maanden en fase drie, vanaf 6 maanden, was gerelateerd aan het fluctuerende niveau van welzijn en ziekte van een persoon. Deze drie categorieën werden met name ondersteund door verschillende subcategorieën, die werden gegenereerd op basis van initiële codes. De tweede categorie die Beech et al4 identificeerde, het zelf verstoren, bestond bijvoorbeeld uit de drie subcategorieën: lichaamsherstel, autonomie en het herstellen van de persoonlijke identiteit (figuur 1).