Afhankelijke clausule
Een afhankelijke clausule (of ondergeschikte clausule) is een clausule die niet op zichzelf kan staan als een volledige zin omdat deze geen volledige gedachte uitdrukt.
Zoals alle clausules, een afhankelijke clausule heeft een onderwerp en werkwoord.
Voorbeelden van afhankelijke clausules
Hier zijn enkele voorbeelden van afhankelijke clausules (gearceerd). Merk op hoe de gearceerde clausules niet op zichzelf konden staan als zinnen. Dit is hoe een afhankelijke clausule verschilt van een onafhankelijke clausule.
- De bemanning kon de walvis zien, die slechts 50 meter achter hen was opgedoken.
- Kent u de slager die naar de rechtbank ging op Zaterdag?
- Ik ruim de afwas niet op tenzij Peter helpt.
- De voortreffelijkheid van een geschenk ligt in hoe gepast het is en niet in hoe waardevol het is.
Typen afhankelijke clausules
Afhankelijke clausules kunnen fungeren als bijvoeglijke naamwoorden, bijwoorden of zelfstandige naamwoorden.
- De auto die je vrouw me vorige week heeft verkocht, heeft uitgesplitst.
(De afhankelijke clausule die je vrouw me vorige week heeft verkocht beschrijft de auto. Het is een bijvoeglijke clausule.)
De bijwoordelijke clausule. Hier is een voorbeeld van een afhankelijke clausule die als bijwoord werkt:
- Hij naaide letterlijk postzakken totdat zijn vingers bloedden.
(De afhankelijke clausule tot zijn vingers bloedden wijzigt het werkwoord naaien. Het is een bijwoordelijke clausule.)
De zelfstandige clausule Hier is een voorbeeld van een afhankelijke clausule die als zelfstandig naamwoord fungeert:
- Degene die de ovens heeft uitgeschakeld, houdt zich stil.
(De afhankelijke clausule Degene die de ovens heeft uitgeschakeld, is het onderwerp van deze zin. Het is een zelfstandig naamwoord-clausule.)
De link tussen een afhankelijke clausule en een onafhankelijke clausule
Wanneer een afhankelijke clausule als bijvoeglijk naamwoord wordt gebruikt of een bijwoord, het zal meestal deel uitmaken van een complexe zin (dwz een zin met een onafhankelijke clausule en ten minste één afhankelijke clausule). Het verband tussen een afhankelijke bijzin en een onafhankelijke bijzin zal vaak een ondergeschikte voegwoord of een relatief voornaamwoord zijn. Bijvoorbeeld:
- Hij naaide letterlijk postzakken totdat zijn vingers bloedden.
- De auto die je vrouw me vorige week verkocht heeft is kapot gegaan.
(ondergeschikte voegwoord vetgedrukt)
( relatief voornaamwoord in vet)
Ondergeschikte conjuncties en relatieve voornaamwoorden gebruikt met afhankelijke clausules
Hier zijn enkele meer algemene ondergeschikte voegwoorden en relatieve voornaamwoorden:
| Veelvoorkomende ondergeschikte conjuncties | Relatieve voornaamwoorden |
|---|---|
|
De relatieve voornaamwoorden hierboven zijn de simpele relatieve voornaamwoorden. U kunt ook samengestelde hebben. Een samengesteld relatief voornaamwoord wordt gevormd door een of meer toe te voegen aan een eenvoudig voornaamwoord.
(Spellingsregel: Niet toestaan ee.) |
Waarom zou ik me zorgen maken over afhankelijke clausules?
Hier zijn twee veelvoorkomende problemen met betrekking tot afhankelijke clausules.
(Probleem 1) Een komma gebruiken met een afhankelijke clausule
Schrijvers weten vaak niet zeker of ze afhankelijke bijzin met kommas moeten verschuiven.
Hier zijn de regels:
(Regel 1) Als uw afhankelijke bijzin een bijwoord is, plaats dan een komma.
Een afhankelijke bijzin die begint met een ondergeschikte voegwoord (bijv. wanneer, tenzij, omdat, tot) functioneert als een bijwoord. Als de zin aan het begin van de zin staat, moet u deze verplaatsen met een komma. de zin beëindigt, gebruik geen komma. In deze voorbeelden zijn de afhankelijke bijzinnen gearceerd en de ondergeschikte conjunctie de delen zijn vetgedrukt.
- Als het eiwit de consistentie van scheerschuim heeft, stop dan met kloppen en voeg de vanille-essence toe.
- Stop met kloppen en voeg de vanille-essence toe als het eiwit de consistentie heeft van scheerschuim.
(De afhankelijke clausule staat aan het begin, dus een komma is nodig.)
(De afhankelijke clausule staat aan het einde, dus een komma is niet nodig.)
Lees meer over ondergeschikte voegwoorden.
NB: deze uitspraak is ook van toepassing op bijwoordelijke uitdrukkingen.
Bijvoorbeeld (bijwoordelijke uitdrukkingen in vetgedrukt):
- Klokslag middernacht verandert de koets weer in een pompoen.
- De koets zal om klokslag middernacht weer in een pompoen veranderen.
(Regel 2) Als uw afhankelijke clausule een niet-essentieel bijvoeglijk naamwoord is, verschuift u deze met een komma (of twee kommas als het midden -zin).
Wanneer de afhankelijke bijzin begint met een relatief voornaamwoord (bijv. “welke”, “wie”, “dat”), zal deze functioneren als een bijvoeglijk naamwoord. Gebruik geen komma voor uw relatieve voornaamwoord als de clausule essentieel is voor de betekenis (een beperkende clausule genoemd). Maar gebruik een komma als de clausule alleen aanvullende informatie is (een niet-restrictieve clausule genoemd).
Bijvoorbeeld:
- Mijn tante die leeft in Australië werd gebeten door een slang.
- Mijn tante Sally, die in Australië woont, werd gebeten door een slang.
(Hieruit kunnen we afleiden dat er ten minste één andere tante is die niet in Australië woont. De clausule is essentieel voor betekenis. Het identificeert wat het wijzigt, dwz het specificeert welke tante. Dit is een voorbeeld van een beperkende clausule.)
(Deze keer is de clausule slechts aanvullende informatie. Er zijn kommas voor nodig. Dit is een voorbeeld van een niet-beperkende clausule.)
Als u “graag haakjes () plaatst rond uw clausule heeft het kommas nodig.
(Kommas zijn tenslotte slechts een soort interpunctie tussen haakjes.)
Lees meer over relatieve voornaamwoorden.
(Probleem 2) Begin een declaratieve zin niet met “which”.
Je kunt een declaratieve zin (dwz een statement) niet beginnen met “who” of “welke.” Bijvoorbeeld:
- Ik haat het om het gras te maaien. Wat niet goed is, want ik heb een enorm gazon.
Natuurlijk kunnen “wie” en “welke” worden gebruikt om een zin te beginnen is een vraag (dat wil zeggen, om een vragende zin te beginnen).
Lees meer over het gebruik van “wie” en “welke” om vragen te maken.
Kernpunten
- Als je afhankelijke bijzin een bijwoord is, zet er dan een komma tegenover.
- Blijf druk uitoefenen op de wond totdat het bloeden stopt.
- Als je afhankelijke clausule achteraan staat, gebruik dan geen komma.
- Blijf druk uitoefenen op de wond totdat het bloeden stopt.
- Als uw afhankelijke clausule een essentieel bijvoeglijk naamwoord is, gebruik dan geen kommas.
- De jongen wie uw fiets heeft gestolen, wil onze pomp lenen.
- Als je afhankelijke clausule een niet-essentieel bijvoeglijk naamwoord is, gebruik dan kommas.
- Jack Johnson, die je fiets heeft gestolen, wil onze pomp lenen.
- Begin een zin niet met welke tenzij het is een vraag.
(De clausule “wie heeft uw fiets gestolen” identificeert de jongen. De clausule is essentieel. Daarom is het niet gecompenseerd met kommas.)
(Deze keer “wie heeft uw fiets gestolen” identificeert de persoon niet (we weten dat het Jack Johnson is). De clausule is niet essentieel. is slechts aanvullende informatie. Daarom wordt het verschoven met kommas. We hadden ook haakjes () of streepjes kunnen gebruiken of zelfs de clausule kunnen verwijderen.)
Interactieve oefening
Hier zijn drie willekeurig geselecteerde vragen uit een grotere oefening, die kunnen worden bewerkt, afgedrukt om een oefening te maken werkblad of via e-mail naar vrienden of studenten gestuurd.