Vraag: “Wat is de Pinksterkerk (Pinkstergemeente) en wat geloven Pinkstermensen?”
Antwoord: Pinksterbeweging is een tamelijk moderne beweging binnen het christendom die teruggevoerd kan worden naar de Heiligheidsbeweging in de Methodist Church. Een belangrijk aandachtspunt van pinksterkerken is de doop met de Heilige Geest, zoals blijkt uit het spreken in tongen. Er zijn ongeveer 170 verschillende denominaties die zichzelf identificeren als Pinkstergemeente.
Tegen het einde van de 19e eeuw was er een dramatische toename van religieuze ijver toen verschillende groepen anticipeerden op het einde van de geschiedenis en de terugkeer van Christus in 1900. Een groot deel hiervan Vurigheid werd gedreven door de opwekkingsbijeenkomsten die werden gehouden door degenen in de Heiligheidsbeweging, en er waren af en toe berichten over mensen die in tongen spraken. Het eerste wijdverbreide gebruik van tongen was tijdens een opwekking in Topeka, Kansas, in januari 1900, onder leiding van Charles Parham. Agnes Ozman, een Methodist, begon in tongen te spreken, en anderen in de bijeenkomst volgden uiteindelijk zijn voorbeeld. In 1906 leidde een reeks opwekkingsbijeenkomsten in Azusa Street in Los Angeles tot een wijdverbreide ervaring met het spreken in tongen, die zich naar vele delen van het land verspreidde. De bijeenkomsten werden geleid door William Seymour, een van de leerlingen van Charles Parham. Parham en Seymour gingen uiteindelijk uit elkaar, omdat Parham geloofde dat veel van de manifestaties van Azusa Street van het vlees waren, of misschien zelfs demonisch. In 1909 had Seymour alle behalve Afro-Amerikanen uitgesloten van het bekleden van de missie, en de bediening vervaagde uiteindelijk in de geschiedenis.
Hoewel de Azusa Street-missie een kort leven had gehad, was de impact ervan op de pinksterbeweging van blijvende aard. . Er werden in heel Amerika veel nieuwe kerken en missies gesticht die de nieuwe nadruk legden op het zoeken naar de doop met de Geest, zoals blijkt uit het spreken in tongen. Tegenwoordig zijn er meer dan 200.000.000 confessionele Pinkstermensen en nog eens 200.000.000 die zichzelf identificeren als pinkstergemeente of charismatisch in grote kerken.
Er zijn drie hoofdafdelingen binnen de pinksterbeweging. De oorspronkelijke groep die voortkwam uit de Heiligheidskerken (Methodist en Nazarener), ziet drie progressieve stappen in het leven van een gelovige die duiden op groei en zegen. De eerste stap is rechtvaardiging, dat is de vergeving van zonden die voortkomt uit het stellen van geloof in Jezus Christus. De tweede stap is heiliging, of de tweede zegen, die voor het eerst werd onderwezen door John Wesley in zijn “A Plain Account of Christian Perfection” (1766). De essentie van deze leer is een innerlijke zuiverheid van hart en een infusie van kracht, waardoor de gelovige beoefent de zonde niet langer Dit wordt soms gevolgd door de derde stap, de “doop met de Geest”, zoals blijkt uit het spreken in tongen of andere tekenen. De Kerk van God in Christus en de Kerk van God, Cleveland, Tennessee, zijn twee grote denominaties in deze groep.
De tweede divisie bestaat uit degenen die uit een baptistenachtergrond kwamen, maar sterk werden beïnvloed door de opwekkingen van Heiligheid van de late jaren 1800. De Assemblies of God werd opgericht in 1914 onder leiding van Eudorus N. Bell, die een Southern Baptist predikant was geweest. Het belangrijkste verschil in doctrine voor deze groep is dat de doop met de Heilige Geest voor iedereen beschikbaar is, ongeacht het bereiken van heiliging.
De derde divisie is de Oneness Pentecostals. Op de bijeenkomst die de Kerk van God in Christus (1914) vormde, was er een intens debat over de trinitaire leer. Terwijl de meerderheid van de gelovigen in de Heiligheid vasthield aan het traditionele geloof in de Drie-eenheid, was er een groeiende groep die vasthield aan een modalistisch geloof en bevestigde dat de doop alleen in Jezus naam zou moeten worden gedaan. Een ander principe van deze groep is de noodzaak om in tongen te spreken als bewijs van redding. Deze groep zou onder andere de Verenigde Pinksterkerk en de Apostolische Pinksterkerk vormen. Wat moeten we van deze beweging denken? De vroege gelovigen in de Heiligheid erkenden dat het christendom zou moeten resulteren in zichtbare veranderingen in iemands leven. De focus van veel vroege gebedsbijeenkomsten was om “alles af te werpen wat hindert en de zonde die zo gemakkelijk verstrikt raakt” (Hebreeën 12: 1). Deze oprechte gelovigen wilden hun wedloop trouw lopen en zochten Gods hulp om dat te doen. ernst maakte plaats voor emotionele religieuze ijver, doctrines werden ontwikkeld om de emoties en ervaringen uit te leggen en te ondersteunen. Voor velen van deze tijd ligt de nadruk op de opwinding, de ervaring of het nieuwe woord van profetie. Enkele van de twijfelachtige fundamenten gelegd door John Wesley (bijv. een tweede zegen van volmaaktheid) maakte de weg vrij voor latere pinksterleerstellingen van nieuwe werken van de Geest. Sommige pinkstergelovigen laten toe dat ervaring de schriftuurlijke leer overtreft en proberen de Schrift in overeenstemming te brengen met wat zij “door ervaring weten”. Maar vurige ervaring, zelfs als het wonderen betreft, is niet de test van het ware geloof (zie Matteüs 7: 22–23).Petrus bevestigde de waarde van de Schrift boven ervaring toen hij zei: “We hebben ook een zekerder woord van profetie, waar je goed op moet letten, als een licht dat schijnt in een donkere plaats” (2 Petrus 1:19) .