(Foto: Joe Gough /)
Voor uw gemiddeld profane, vleesetende ongelovige is het iets moois. Een object van onverbloemd plezier. Een voorwendsel zelfs voor een nationale feestdag. Terwijl het voor uw gemiddeld vrome moslim, vleesetende of anderszins, een gruwel is. Een object van walging dat braken opwekt. Ik heb het over de sandwich met spek.
Varkensvlees, in al zijn prachtige variaties – pancetta, lardo, spek, coppa en prosciutto om er maar een paar te noemen – is haram (verboden) in de islam. De Koran (6: 145) zegt: “zeg maar: In alles wat mij is geopenbaard, vind ik niets dat voor mensen verboden is om te eten, behalve aas, stromend bloed, varkensvlees – het is walgelijk – of een zondig offer waarover een andere naam dan die van God is aangeroepen. ”
In mijn onderzoek naar islamitische afvalligheid ontdekte ik dat varkensvlees een speciale plaats inneemt in de harten en geesten van voormalige moslims. van varkensvlees was een cruciaal punt in hun vertrek uit de islam.
Natuurlijk houden niet alle moslims zich aan deze beperking, net zoals niet alle moslims ervan afzien om buiten het huwelijk seks te hebben of alcohol te drinken, die in de islamitische geschriften verboden zijn. Maar weinig moslims lijken bereid toe te geven dat ze varkensvlees eten, vooral in het gezelschap van andere vrome moslims, en hoewel voor- of buitenechtelijke seks en alcohol voor sommige moslims een schuldig genoegen kan zijn, is varkensvlees kan gevoelens van afkeer opwekken.
In ISIS-propaganda met voedselthema, liefdevol gemaakt en verspreid door zijn westerse cohort zie je fotos van pizzas, kebabs, ijs, banketbakkerij en potten Nutella. Wat je niet ziet, zijn plaatjes van sandwiches met spek. Inderdaad, de kans is groter dat u een spreekwoordelijk varken ziet vliegen dan door ISIS samengestelde fotos van sandwiches met spek. Omdat varkensvlees als kryptoniet is voor je gemiddelde jihadi.
Maar het is geen kryptoniet voor hun aartsvijand. En dan bedoel ik niet westerse ongelovigen, voor wie varkensvlees, als het niet wordt bewapend door allerlei rare snuiters en buitenbeentjes, een populair hoofdbestanddeel is van de eettafel. Ik bedoel de “murtaddeen”, afvalligen – mensen die vroeger in de islam geloofden en zich als moslims identificeerden, maar die dat nu niet meer doen.
In mijn onderzoek naar islamitische afvalligheid ontdekte ik dat varkensvlees een speciale plaats inneemt in de harten en geesten van voormalige moslims. Voor velen was de consumptie van varkensvlees een cruciaal punt in hun vertrek uit de islam. Het betekende de dood van het oude moslimzelf en de wedergeboorte van het nieuwe, niet-gelovige zelf .
Net zoals voor de eerste keer seks hebben een vast ritueel is om volwassen te worden, is het eten van varkensvlees een belangrijk ritueel dat veel ex-moslims uitvoeren om hun omhelzing van ongeloof te markeren.
En het kan net zo zenuwslopend zijn.Veel ex-moslims vertelden me dat de gedachte aan het eten van spek of varkensvlees ervoor zorgde dat ze moesten overgeven, maar ze voelden zich gedwongen om het te doen om voor zichzelf te bewijzen dat de islam niet langer een houd ze vast.
Abdullah, bijvoorbeeld, bekende dat hij de week nadat hij afvallig was, bacon probeerde:
Als elt een beetje schuldig en het voelde behoorlijk raar. Ik denk dat het gewoon een soort mentale blokkade is en het is bijna alsof je jezelf gif voedt, want je hebt geleerd dat het vies is … Ik was verbaasd over hoe normaal het smaakte. Dat was een groot moment voor mij. Het is gewoon een soort van loskomen.
Het was ook een groot moment voor Farhad:
Het was echt moeilijk, omdat het zo in je zit dat het eten van spek verkeerd is. Veel moslims hebben seks, drinken alcohol en eten niet-halal vlees, maar het ultieme voor hen is het spek, het varkensvlees. Dus voor mij was het symbolisch. Het was het laatste stukje islam.
En zo was het voor Salim, die het zich herinnerde, verwijzend naar de eerste keer dat hij varkensvlees probeerde:
Het was een verzaking, ik dacht: ik geloof niet meer in dit spul. Ik had al eerder alcohol geprobeerd, maar ik had nog nooit varkensvlees gegeten. Het is gewoon een enorm taboe. Die worst, het was de uitgang voor mij, daarna was er geen weg meer terug.
Het lijkt erop dat elke voormalige moslim een gastronomisch varken als thema heeft. verhaal te vertellen. In zijn memoires Joseph Anton herinnert Salman Rushdie zich:
De laatste sporen van geloof werden uit zijn hoofd gewist door zijn krachtige afkeer van de architectuur van Rugby Chapel. … Als schooljongen vond hij het afschuwelijk toen hij in die sciencefiction-zware tijd van zijn leven besloot dat het niet zozeer leek op een bakstenen raket die klaar was om op te stijgen; en op een dag toen hij er tijdens een les Latijn door het raam van een klaslokaal in de New Big School naar staarde, kwam er een vraag op. Wat voor God, vroeg hij zich af, zou in zon lelijk huis wonen?Een ogenblik later kwam het antwoord: duidelijk zou daar geen zichzelf respecterende God wonen – in feite was er duidelijk geen God, zelfs geen God met een slechte smaak in architectuur. Tegen het einde van de Latijnse les was hij een hard-line atheïst, en om dat te bewijzen, marcheerde hij tijdens de pauze vastberaden de schoolwinkel binnen en kocht hij een broodje ham. Het vlees van de varkens passeerde voor het eerst die dag zijn lippen, en het falen van de Almachtige om hem met een bliksemschicht te doden, bewees hem wat hij al lang vermoedde: dat er daarboven niemand met bliksemschichten was om te slingeren.
Ex-moslims kunnen kennelijk niet van het onderwerp afblijven. Bezoek gewoon een van de vele online forums en je zult, naast een heleboel serieuze theologische discussies over de islamitische geschriften, uitgebreide topic-threads vinden met de titel “So I Was Me Wonder … What Does Bacon Taste Like?”, “The Day I First Tasted Bacon, “” Heb je al varkensvlees geprobeerd? “En” Eten ex-moslims uiteindelijk varkensvlees? ” Je zult ook veel fotos vinden van haram-lekkernijen, echte voedselporno die de inspanningen van ISIS op dit front er tamelijk tam laat uitzien. Nutella? Wie heeft Nutella nodig als je spek hebt.
Simon Cottee voerde zijn onderzoek uit naar ex-moslims met de steun van een beurs van de Economische en Sociale Onderzoeksraad.