Samenvatting
Doel / achtergrond. Vroegtijdige diagnose van patiënten met darmkanker is een van de belangrijkste parameters die de overleving van patiënten beïnvloeden. In deze studie wilden we het effect onderzoeken van de leeftijd, hemoglobine (Hb), albumine, neutrofiele lymfocytenverhouding (NLR), trombocytenlymfocytenverhouding (PLR) en gemiddelde bloedplaatjeswaarden (MPV) op de scheiding van goedaardige en kwaadaardige ziekten. bij patiënten met een vermoedelijke dikke darmwand (CWT) waargenomen bij abdominaal computertomografie (CT) -onderzoek. Methode. De studie omvatte 116 patiënten tussen de 18 en 95 jaar die een CT-onderzoek hadden waarbij de dikke darmwand kon worden geëvalueerd en die ook een colonoscopie hadden ondergaan. Patiënten met verdenking op CWT in CT met problemen bij differentiële diagnose werden op basis van colonoscopisch-histopathologische evaluaties in twee groepen verdeeld. Normale of goedaardige pathologische oorzaken werden in de eerste groep opgenomen, terwijl kwaadaardige oorzaken de tweede groep vormden. Of de twee groepen verschilden in termen van CWT-, Hb-, leeftijd-, albumine-, NLR-, PLR- en MPV-waarden werd onderzocht met beschrijvende statistieken. Resultaten. Honderdzestien patiënten (74 mannen, 42 vrouwen) met CT-onderzoeken en colonoscopische bemonstering werden in het onderzoek opgenomen. Na colonoscopische en histopathologische evaluaties waren er 64 gevallen in de eerste groep en 52 in de tweede groep. Volgens de resultaten van de univariate analyse en multivariate logistische regressie werden CWT, Hb, NLR en MPV geïdentificeerd als onafhankelijke variabelen voor het bepalen van colonkanker. Gevolgtrekking. Een gecombineerde evaluatie van Hb-, NLR- en MPV-waarden bij patiënten met CWT bij abdominaal CT-onderzoek kan bijdragen aan de scheiding van goedaardige en kwaadaardige pathologieën.
1. Inleiding
Computertomografie (CT) is een veelgebruikte beeldvormingsmethode voor de evaluatie van buikpijn. Toename van de wanddikte van de dikke darm (CWT) is tegenwoordig een veel voorkomende bevinding. CWT is een niet-specifieke bevinding en duidt niet altijd op een pathologische aandoening. Goedaardige (ontstekingsoorzaken, divertikel en poliepen) en kwaadaardige (tumor) ziekten kunnen leiden tot CWT. Bovendien kunnen oorzaken zoals vaste-vloeistof ontlasting, onvoldoende uitzetting van de darm of contractie in het lumen ook worden beoordeeld als CWT.
Er is geen consensus over het gebruik van colonoscopie bij patiënten met CWT op basis van CT-resultaten . Sommigen pleiten voor colonoscopie voor deze patiënten, terwijl sommigen coloscopie alleen aanbevelen voor de risicovolle groep. De American Gastroenterology Association accepteert CWT nog steeds niet als een absolute indicatie voor colonoscopie. De huidige meningsverschillen verhinderden de ontwikkeling van een gemeenschappelijk algoritme en lieten de beslissing over aan de kliniek. Bezorgdheid over vertraging in de diagnose en juridische druk leiden ertoe dat clinici vaak de voorkeur geven aan colonoscopie, wat een invasieve procedure is. Het wijdverbreide gebruik van colonoscopie kan leiden tot hogere gezondheidsuitgaven, langere afspraaktijden en enkele bijkomende complicaties.
Ons doel in deze studie was om het voorspellende effect van leeftijd, hemoglobine (Hb) en albumine, neutrofielen te evalueren. lymfocytenratio (NLR), bloedplaatjeslymfocytenratio (PLR) en gemiddeld bloedplaatjesvolume (MPV) bij het voorspellen van de colonoscopieresultaten bij patiënten met CWT waargenomen in CT. Vroegtijdige voorspelling van CWT als gevolg van kwaadaardige oorzaken zou vertragingen in diagnose en behandeling kunnen verminderen door colonoscopie in eerdere stadia uit te voeren.
2. Materiële methode
De goedkeuring van de ethische commissie werd ontvangen van de ethische commissie van de Tokat Gaziosmanpaşa University Faculteit der Geneeskunde. De uitdrukking “verdikking van de dikke darmwand” werd achteraf gescand via de gegevensverwerkingsdatabase van het University Health Research and Application Center / Hospital onder de CT-rapporten waarin abdominale CT werd genomen en gerapporteerd om welke reden dan ook tussen 1 januari 2013 en 1 augustus 2018. De dossiers van deze patiënten werden één voor één bekeken, en degenen die geen optimale meting van de dikke darmwanddikte in axillaire CT-coupes mogelijk maakten (die niet voldeden aan de extractieprotocollen van de abdominale CT genomen met intraveneus (IV) contrastmateriaal die geen voldoende uitzetting in de dikke darm ontwikkelden, waaronder vaste-vloeistof ontlasting in de dikke darm); de gevallen met hartfalen, hypoalbuminemie en nefrotisch syndroom die de dikte van de dikke darm konden beïnvloeden; de gevallen die een operatie ondergingen en die werden gecontroleerd voor bekende darmziekte of anemie; de gevallen met CT-bevindingen die sterk wijzen op CWT; de gevallen waarbij werd gediagnosticeerd met CWT met CT, maar die geen colono hadden scopie in ons ziekenhuis; of waarvan de colonoscopiegegevens niet van voldoende kwaliteit waren, werden uitgesloten van het onderzoek.De patiënten die geschikte orale + IV-contrast-CT-beeldvormingsprotocollen ondergingen, voor wie de optimale dikte van de dikke darm kon worden gemeten; die een colonoscopie en bloedonderzoek hebben ondergaan in ons ziekenhuis (binnen een maand na CT-scan); en die door biopsie werden geëvalueerd, werden in de studie opgenomen. Demografische gegevens, Hb-, albumine-, NLR-, PLR- en MPV-waarden van de gevallen werden verkregen uit elektronische bestanden. De abdominale CT-secties van de patiënten werden opnieuw geëvalueerd door twee ervaren radiologen die niet op de hoogte waren van de resultaten van colonoscopisch-histopathologische evaluatie. CWT groter dan vijf millimeter (mm) werd als pathologisch beschouwd. Patiënten van wie werd vermoed dat ze CWT hebben bij CT en die moeilijk waren in de differentiële diagnose, werden op basis van de resultaten van de colonoscopisch-histopathologische evaluatie in twee groepen verdeeld. Patiënten met normale colonoscopische bevindingen en voor wie geen verder onderzoek nodig was, evenals gevallen met wanddikte als gevolg van goedaardige oorzaken (ontstekingsoorzaken, divertikel en poliepen), werden in de eerste groep opgenomen, en de patiënten bleken kwaadaardig te zijn ( tumor) in pathologische evaluatie werden opgenomen in de tweede groep. Of de twee groepen verschilden in termen van CWT-, Hb-, leeftijd-, albumine-, NLR-, PLR- en MPV-waarden werd onderzocht met beschrijvende statistieken.
Er werden beschrijvende analyses uitgevoerd om informatie te geven over de algemene kenmerken van het onderzoek groepen. Gegevens van continue variabelen werden uitgedrukt als; categorische variabelen werden gegeven als (%). Bij het vergelijken van de gemiddelden van de kwantitatieve variabelen tussen de groepen is gebruik gemaakt van de significantietoets van het verschil tussen twee gemiddelden en eenzijdige variantieanalyse. Voor variabelen waarvan werd vastgesteld dat ze significant verschillen tussen de groepen op basis van eenrichtingsvariantieanalyse, werd de HSD-test van Tukey gebruikt voor meerdere vergelijkingen. Voor de kwalitatieve variabelen zijn kruistabellen gemaakt en voor de relaties tussen de gerelateerde variabelen zijn chikwadraattoetsen gebruikt. werd als statistisch significant beschouwd. Receiver Operating Characteristic (ROC) curve-analyse werd gebruikt om significante parameters in multivariate analyse te identificeren. De berekeningen zijn gemaakt met behulp van SPSS-statistiekensoftware (IBM SPSS Statistics ver. 19, SPSS Inc., een IBM Co., Somers, NY).
3. Resultaten
Toename van de wanddikte van de dikke darm werd gedetecteerd in abdominale CT-rapporten van 179 patiënten. Drieënzestig patiënten die niet aan de onderzoekscriteria voldeden, werden uitgesloten. Honderdzestien patiënten (74 mannen, 42 vrouwen) met CT-onderzoeken en colonoscopische bemonstering (gemiddelde leeftijd 🙂 werden in het onderzoek opgenomen. Bij de evaluatie waren er 64 gevallen in de eerste groep en 52 gevallen in de tweede groep (tabel 1).
In de univariate analyse tussen groep I en groep II was er een significant verschil tussen CWT, Hb, albumine, NLR, PLR en MPV (), maar er was geen verschil in leeftijd (). Bovendien toonde multivariate logistische regressieanalyse tussen groep I en groep II aan dat CWT, Hb, NLR en MPV onafhankelijke variabelen waren bij de detectie van colonkanker (Tabel 2).
In ROC-curveanalyses hiervan onafhankelijke variabelen, de AUC was hoger dan 0,600 voor CWT, Hb, NLR en MPV (Figuur 1). Voorgestelde afkapwaarden en prestatiekenmerken voor deze variabelen worden weergegeven in tabel 2.
4. Discussie
Acute en chronische buikpijn is een belangrijke oorzaak voor bezoeken aan spoedeisende hulp. CT is een steeds vaker gebruikte methode voor de beoordeling van buikpijn. CWT is een veel voorkomende bevinding geworden als gevolg van het wijdverbreide gebruik van CT. Conventionele CT-beelden hebben een lage specificiteit en gevoeligheid voor CWT. Deze bevinding kan een variant zijn van normaal of kan het gevolg zijn van goedaardige of kwaadaardige ziekten. Om deze reden zijn geavanceerde endoscopische evaluaties zoals colonoscopie nodig om de etiologie te bepalen die CWT kan veroorzaken.
Er zijn veel studies in de literatuur die CWT evalueren die zijn waargenomen bij CT. De resultaten en aanbevelingen van deze onderzoeken zijn gemengd. Wolff et al. , identificeerden in hun studie 7,4% kwaadaardige, 66,3% goedaardige en 26,1% normale bevindingen bij patiënten, terwijl Eskaros et al. rapporteerde 64% pathologische bevindingen. Evenzo evalueerden Kathawala en Cooper 60 patiënten met WT op CT door middel van colonoscopie en identificeerden ze tumoren bij 9%. Op basis van deze resultaten, Wolff et al. , Eskaros et al. , en Kathawala en Cooper raadden colonoscopie aan voor alle patiënten met CWT op CT. Er zijn echter studies in de literatuur die suggereren dat colonoscopie alleen mag worden uitgevoerd als er een risicofactor is bij patiënten met CWT. Khan et al. , identificeerden in hun studie kanker bij 5,7% van de 65-jarige patiënten.7% van de patiënten had wandverdikking als gevolg van goedaardige oorzaken. Stermer et al. et al. vonden geen kwaadaardige bevindingen in hun studie die CWT meldden bij 34,7% van de patiënten als gevolg van goedaardige oorzaken. Khan et al. en Stermer stelde coloscopie voor voor de risicovolle groepen waaronder patiënten met bloedarmoede, patiënten ouder dan vijftig jaar en patiënten bij wie de fecale occulte bloedtest positief was. In onze studie werd bij 31,9% van de patiënten CWT waargenomen als gevolg van goedaardige oorzaken en bij 44,8% werd waargenomen dat CWT secundair aan maligniteit was. Het feit dat ons ziekenhuis een tertiair behandelingscentrum is en dat de meerderheid van onze gevallen doorverwezen patiënten waren, zou van invloed kunnen zijn geweest op de gemiddelde leeftijd en het percentage patiënten met maligniteit.
Uitzetting van de dikke darmwand is erg belangrijk voor normale patiënten. dikke wanddikte meting. Wanneer de dikke darm is opgeblazen, is de wanddikte minder dan 3 mm. Bij CT onder optimale omstandigheden wordt de dikte van de dikke darmwand als normaal beschouwd tot 3 mm en pathologisch boven 5 mm. Colonredundantie met vast-vloeistof ontlasting maakt het moeilijk om de wanddikte te meten. Betrokkenheid van contrast en wanddikte zijn belangrijk bij de differentiële diagnose van CWT. CWT als gevolg van kwaadaardige oorzaken is over het algemeen meer dan 20 mm en met homogene contrastverbetering. Bij CT onder optimale omstandigheden is er niet veel verwarring bij de diagnose van CWT groter dan 20 mm. Matige CWT (< 20 mm) is een complexere aandoening en wordt meestal veroorzaakt door goedaardige aandoeningen (ontstekingsoorzaken, divertikel en poliepen). In mindere mate kan het ook worden gezien als gevolg van overlappende en kwaadaardige redenen die voortkomen uit de dikke darmwand. In onze studie was CWT bij patiënten van groep I en bij patiënten van groep II. Univariate analyse onthulde statistisch verschil tussen de twee groepen (). Bovendien toonde multivariate logistische regressieanalyse aan dat CWT een onafhankelijke risicofactor was voor colonkanker (OR: 1,182; 95% BI: 1,036-1,348;) (tabel 2) (ROC-analyse afkapwaarde voor: AUC: 0,800; 95% BI: : 0,718-0,871; gevoeligheid 82%; specificiteit 0,65%;) (Tabel 3, Figuur 1). Bij de evaluatie van patiënten met verdenking op CWT bij CT, kan een holistische evaluatie van andere parameters die kunnen helpen om onderscheid te maken tussen kwaadaardige en goedaardige ziekten, bijdragen aan de beslissing van de arts (tabellen 2 en 3).
De meest voorkomende Oorzaak van bloedarmoede door ijzertekort bij premenopauzale vrouwen is menstruatieverlies. Bij mannen en postmenopauzale vrouwen is de meest voorkomende oorzaak gastro-intestinale verliezen. Kankers van het maagdarmstelsel kunnen optreden met bloedarmoede door ijzertekort. Uitsluiting van deze ziekten in aanwezigheid van bloedarmoede heeft klinisch belang en prioriteit. Bloedarmoede wordt gezien in 11-55% van de gevallen met darmkanker. In een studie uitgevoerd bij mannen ouder dan 60 jaar in het VK, in het geval van bloedarmoede door ijzertekort, was de incidentie van colonkanker 13,3%, terwijl dit percentage bij vrouwen van dezelfde leeftijdsgroep 7,7% was. Evenzo zijn er talrijke onderzoeken die melden dat de albuminewaarde lager is dan normaal bij maligniteiten die afkomstig zijn uit het maagdarmkanaal. In univariate analyses in de huidige studie waren de Hb- en albuminegehalten significant verschillend tussen groep I- en groep II-patiënten (), terwijl multivariate logistische regressieresultaten Hb als onafhankelijke variabele aangaven (OR: 0,566; 95% -BI: 0,350-0,916;) ( Tabel 2) (afkapwaarde in ROC-analyse voor: AUC: 0,800; 95% BI: 0,716-0,869; gevoeligheid 86%; specificiteit 0,65%;) (Tabel 3, Figuur 1). Hb- en albuminegehalten secundair aan ondervoeding bij kwaadaardige patiënten zullen naar verwachting laag zijn. Opname van deze parameters bij de evaluatie van patiënten met verdenking op (matige) CWT kan bijdragen aan de differentiële diagnose. Het ontbreken van significante verschillen tussen de studiegroepen voor het albuminegehalte in het huidige onderzoek kan te wijten zijn aan het feit dat de gevallen waarvan werd aangenomen dat ze maligniteit hadden op basis van CT-bevindingen, werden uitgesloten van het onderzoek.
Het is bekend dat kankers van het maagdarmstelsel komen voor op hoge leeftijd en nemen toe met de leeftijd. Er was geen statistisch significant verschil tussen goedaardige en kwaadaardige groepen vanwege de hoge gemiddelde leeftijd van de patiëntengroepen () (Tabel 2).
Ontsteking in tumorcellen verhoogt de angiogenese en is effectief bij de ontwikkeling en progressie van veel kankers. Neutrofielen, lymfocyten en bloedplaatjes spelen een belangrijke rol bij tumorontsteking en immunologie. De hemopoëtische reactie van ontstekingsmarkers (bloedplaatjes, lymfocyten, neutrofielen) in het bloed door cytokinen die vrijkomen door tumorcellen, resulteert in een toename van het aantal neutrofielen en bloedplaatjes en een afname van het aantal lymfocyten. Omdat de fysiologische reactie van circulerende leukocyten op stress een toename van het aantal neutrofielen en een afname van het aantal lymfocyten veroorzaakt, wordt de verhouding van deze twee subgroepen tot elkaar (NLR) gebruikt als een indicator voor ontsteking.De aanwezigheid van T-lymfocyten in tumorweefsel duidt op een duidelijke immuunrespons op de laesie. Studies hebben aangetoond dat het lage aantal lymfocyten bij colorectale kankers een indicator is voor een slechte prognose. Er zijn onderzoeken die erop wijzen dat het NLR een eenvoudige methode is die kan worden gebruikt om de slechte prognose van patiënten met colorectale kanker in de preoperatieve periode vast te stellen. Oflazoglu et al. , in hun onderzoek onder 338 dikkedarmkankerpatiënten, vermeldden dat het NLR als marker kan worden gebruikt bij patiënten met dikkedarmkanker. In de univariate analyse van onze studie was NLR significant verschillend tussen groep I en groep II () en multivariate logistische regressieresultaten toonden aan dat NLR een onafhankelijke variabele was bij het voorspellen van darmkanker (OR: 1.944; 95% BI: 0.991-3.813;) (Tabel 2) (afkapwaarde in ROC-analyse voor: AUC: 0,840; 95% -BI: 0,760-0,901; gevoeligheid 75%; specificiteit 0,87%) (tabel 3, figuur 1).
Bloedplaatjes, aan de andere kant een belangrijke en veelzijdige rol spelen bij de progressie van kanker. Bloedplaatjes kunnen angiogenese verhogen en tumorgroei stimuleren door cytokinen (interleukine-6) en vasculaire endotheliale groeifactor. In de studie van Karagöz et al. en Pedersen en Milman waren de MPV en het aantal bloedplaatjes significant hoger bij longkankerpatiënten in vergelijking met de normale groep. Oflazoglu et al. verklaarde dat PLR en MPV toenamen bij patiënten met colorectale kanker en dat het als een betrouwbare prognostische marker zou kunnen worden gebruikt. Anuk et al. vergeleek de gevallen waarin ze opereerden voor ileus in twee groepen als goedaardig en kwaadaardig volgens etiologische oorzaken en vergeleek de tarieven van PLT en MPV. Beide waarden waren hoger in de kwaadaardige groep. Ma et al. vergeleken normale patiënten met patiënten met epitheliale ovariumtumor en vonden significant hogere MPV en PLR bij patiënten met tumor. In de huidige studie waren PLR en MPV statistisch verschillend tussen groep I en groep II (). Bovendien lieten multivariate logistische regressieresultaten zien dat PLR niet significant verschilde tussen de twee groepen, terwijl MPV een onafhankelijke variabele was bij het bepalen van darmkanker (OR: 1.851; 95% BI: 1.13-3.032;) (Tabel 2; afkapwaarde in ROC-analyse voor: AUC: 0,732; 95% BI: 0,641-0,811; gevoeligheid 57%; specificiteit 0,83%;) (Tabel 3, Figuur 1).
De aanwezigheid van vermoedelijke (matige) CWT bij CT wordt vaak beschouwd als goedaardig of een variant van normaal, maar kan ook aan kwaadaardige oorzaken te wijten zijn. Bij twijfel besluiten clinici vaak om een colonoscopie uit te voeren. Colonoscopie is een invasieve procedure en kan leiden tot complicaties, arbeidsverlies en hogere gezondheidsuitgaven. Gemakkelijk toegankelijke en kosteneffectieve parameters die zouden kunnen bijdragen aan de besluitvorming van de clinicus, zouden veel gemak kunnen bieden bij de differentiële diagnose en de gezondheidsuitgaven kunnen verlagen, waardoor de ongewenste gevolgen zoals arbeidsverlies en complicaties worden verminderd. Hb, albumine, NLR, PLR en MPV zijn robuuste en goedkope parameters die in elk ziekenhuis gemakkelijk kunnen worden gedetecteerd. Wij zijn van mening dat de evaluatie van Hb-, leeftijd-, albumine-, PLR-, NLR- en MPV-parameters met grotere prospectieve cohortstudies en, indien mogelijk, de ontwikkeling van een algoritme in dit verband nuttig zou kunnen zijn bij de differentiële diagnose van patiënten met verdenking op CWT (figuur 2).
Onze studie bevat de inherente nadelen van retrospectieve studies en heeft enkele beperkingen. Onder hen zijn alleen de patiënten opgenomen met verdenking op (matige) CWT die colonoscopie in ons ziekenhuis hadden en een beperkt aantal patiënten, die beide de resultaten kunnen hebben beïnvloed.
5. Conclusie
Hb, NLR en MPV verschilden significant tussen goedaardige en kwaadaardige CWT-gevallen. Evaluatie van patiënten met verdenking op (matige) CWT op CT met Hb, NLR en MPV kan bijdragen aan de diagnose. Verdere studies kunnen nuttig zijn om onze resultaten te valideren.
Beschikbaarheid van gegevens
Een korte beschrijving van de ethische of wettelijke beperkingen op de dataset. Een contactpersoon naar wie verzoeken om de gegevens kunnen worden gestuurd.
Belangenconflicten
De auteurs verklaren dat er geen belangenconflict is met betrekking tot de publicatie van dit artikel.