Thaise taal, ook wel Siamees genoemd, de standaard gesproken en literaire taal van Thailand, behorend tot de Tai-taalfamilie van Zuidoost-Azië. Het is grotendeels gebaseerd op het dialect van Bangkok en zijn omgeving in de centrale regio van het land, maar behoudt bepaalde medeklinkeronderscheidingen (zoals l versus r, kl versus k), die meestal worden samengevoegd in de gesproken taal, maar bewaard in de spelling. Andere dialecten, die meestal verschillen in toon en tot op zekere hoogte in medeklinkers, worden in andere grote regios van het land gesproken. Dit zijn Noordoost (bijvoorbeeld in Ubon Ratchathani, Khon Kaen), Noord (rond Chiang Mai, Chiang Rai) en Zuid (Songkhla, Nakhon Si Thammarat). De noordoostelijke dialecten zijn vergelijkbaar met die van Laos.
Thaise woorden zijn overwegend eenlettergrepig, maar veel zijn meerlettergrepig. De taal maakt gebruik van tonen om onderscheid te maken tussen verder identieke woorden. Er zijn vijf verschillende tonen in het Thais: midden, laag, vallend, hoog en stijgend. Er zijn 21 medeklinkergeluiden en 9 te onderscheiden klinkerkwaliteiten. Verbuigingen ontbreken volledig in het Thais, maar het samenstellen van woorden komt veel voor, bijvoorbeeld khamnam ‘voorwoord’ (letterlijk ‘woordleidend’) en khâwcaj ‘begrijpen’ (letterlijk ‘enter-heart’). Synoniemverbindingen zoals hàaŋklaj ‘far distant’ en alliteratieve verbindingen zoals ramádrawa ‘voorzichtig’ dragen in hoge mate bij aan de expressiviteit van de taal. De Thaise woordvolgorde is nogal rigide. De typische zin bevat het onderwerp, het werkwoord en het object in die volgorde, bijv. Khǎw1 rian2 khanídtasàad3 he1 studies2 wiskunde3. Modifiers volgen de woorden die ze wijzigen, zoals in phaasǎa1 thaj2 Thai2 language1 of wîŋ1 rew2 run1 fast2.
Thai neemt vrijelijk vreemde woorden op. Misschien zijn de oudste Chinees, maar ook recente Chinese leenwoorden komen voor. Honderden elegante en literaire woorden zijn afkomstig uit Pāli en Sanskriet, en nieuwe woorden zijn ook bedacht uit de wortels van het Sanskriet. Er zijn ook leenwoorden uit het Khmer (de officiële taal van Cambodja), uit het 16e-eeuws Portugees, uit het Austronesisch en in de moderne tijd steeds meer uit het Engels. Het Thaise alfabet (ingesteld in de 13e eeuw na Christus) is uiteindelijk afgeleid van het zuidelijke type Indisch schrift. Het schrijven gaat van links naar rechts en spaties geven leestekens aan, maar geen woordverdeling. Het alfabet heeft 42 medeklinkertekens, 4 toonmarkeringen en veel klinkermarkeringen.