Tennis wordt gespeeld op verschillende ondergronden en elke ondergrond heeft zijn eigen kenmerken die de speelstijl van het spel beïnvloeden. Er zijn vier hoofdtypen banen, afhankelijk van de materialen die voor de ondergrond worden gebruikt: gravelbanen, gravelbanen, grasbanen en tapijtbanen. De International Tennis Federation (ITF) somt verschillende oppervlakken en eigenschappen op en classificeert oppervlakken in een van de vijf tempo-instellingen:
- Categorie 1 (langzaam)
- Categorie 2 (gemiddeld-langzaam )
- Categorie 3 (gemiddeld)
- Categorie 4 (gemiddeld snel)
- Categorie 5 (snel)
Van de vier huidige Grand Slam-toernooien gebruiken de Australian en US Open hardcourtbanen, wordt de French Open op gravel gespeeld en wordt Wimbledon, de enige Grand Slam die altijd op dezelfde ondergrond is gespeeld, op gras gespeeld. De Australian Open schakelde in 1988 over van gras- naar hardcourtbanen en in de beginjaren wisselde het Franse kampioenschap af tussen gravel- en zand / puinbanen. De US Open is de enige grote die op drie oppervlakken is gespeeld; er werd vanaf het begin tot 1974 op gras gespeeld, van 1975 tot 1977 gravel en sinds de verhuizing van de West Side Tennis Club naar het National Tennis Centre in 1978 op gravel.
ITF gebruikt de volgende classificatie voor tennis types rechtbankoppervlak:
| Surface-code | Type | Beschrijving |
| A | Acryl | Getextureerde, gepigmenteerde, harsgebonden coating |
| B | Kunstmatige klei | Synthetische ondergrond met de uitstraling van klei |
| C | Kunstgras | Synthetische ondergrond met de uitstraling van natuurlijk gras |
| D | Asfalt | Bitumengebonden aggregaat |
| E | Tapijt | Textiel of polymeer materiaal geleverd in rollen of vellen afgewerkt product |
| F | Clay | Niet geconsolideerd min eraal toeslagmateriaal |
| G | Beton | Cementgebonden toeslagmateriaal |
| H | Gras | Natuurlijk gras gegroeid uit zaad |
| J | Overig | Bijv modulaire systemen (tegels), hout, canvas |
Gravelbanen Bewerken
De French Open wordt gespeeld op gravelbanen.
Gravelbanen zijn gemaakt van gebroken leisteen, steen of baksteen. De French Open is het enige Grand Slam-toernooi dat gravelbanen gebruikt.
Gravelbanen vertragen de bal en produceren een hoge bounce in vergelijking met gras- of hardcourtbanen. Om deze reden neemt de gravelbaan veel van de voordelen van grote opslag weg, wat het moeilijk maakt voor op service gebaseerde spelers om te domineren op het oppervlak. Gravelbanen zijn goedkoper te bouwen dan andere soorten tennisbanen, maar een graveloppervlak kost meer om te onderhouden. Gravelbanen moeten worden gerold om de vlakheid te behouden. Het watergehalte van de klei moet in evenwicht zijn; groene gravelbanen vereisen over het algemeen dat de banen hellend zijn om water af te voeren.
Gravelbanen komen vaker voor in Europa en Latijns-Amerika dan in Noord-Amerika, en hebben de neiging sterk de voorkeur te geven aan basisspelers.
Van oudsher voor de Grand Slams werden gravelbanen gebruikt tijdens de French Open sinds 1891 en de US Open van 1975 tot 1977.
Grasvelden Bewerken
Onderhoud van grasvelden op Wimbledon
Grasbanen zijn het snelste type banen dat algemeen wordt gebruikt. Ze bestaan uit gras dat is gekweekt op zeer harde grond, wat extra variabelen toevoegt: de bounces zijn afhankelijk van hoe gezond het gras is, hoe recent het is gemaaid, en de slijtage van recent spel. Punten zijn meestal erg snel waar snelle, lage bounces de rallys kort houden, en de service speelt een belangrijkere rol dan op andere oppervlakken. Grasbanen geven de voorkeur aan se rve-en-volley-tennissers.
Grasbanen waren ooit een van de meest voorkomende tennisoppervlakken, maar zijn nu zeldzaam vanwege de hoge onderhoudskosten, omdat ze vaak moeten worden bewaterd en gemaaid, en het langer duurt voordat ze droog na regen dan hardcourt.
Van oudsher voor de Grand Slams worden grasbanen gebruikt op Wimbledon sinds 1877, de US Open van 1881 tot 1974 en de Australian Open van 1905 tot 1987.
HardcourtBewerken
Tennisbanen op het dak in Downtown Singapore
Hardcourtbanen zijn gemaakt van uniform hard materiaal, vaak bedekt met een acryllaag om een grotere consistentie van de veerkracht te bieden dan andere buitenoppervlakken. Hardcourtbanen kunnen in snelheid variëren, hoewel ze sneller zijn dan gravel, maar niet zo snel als grasbanen.De hoeveelheid zand die aan de verf wordt toegevoegd, kan een grote invloed hebben op de snelheid waarmee de bal vertraagt.
De US Open wordt gespeeld op DecoTurf terwijl de Australian Open wordt gespeeld op GreenSet, beide hardcourt oppervlakken met een acryllaag. .
Historisch gezien voor de Grand Slams worden hardcourtbanen gebruikt bij de US Open sinds 1978 en de Australian Open sinds 1988.
TapijtbanenEdit
Kunstgras tennisbanen in Nicosia, Cyprus
“Tapijt” in tennis betekent elke verwijderbare baanbedekking. Indoor arenas slaan rollen met rubberen ondergrond op en installeren deze tijdelijk voor tennisevenementen, maar ze worden niet meer gebruikt voor professionele evenementen. Een kort opgestapelde vorm van kunstgras gevuld met zand wordt gebruikt voor sommige buitenbanen, vooral in Azië. Tapijt is over het algemeen een snel oppervlak, sneller dan hardcourt, met weinig stuitering.
Opmerkelijke tennistoernooien die voorheen op tapijtbanen werden gehouden, waren de WCT Finals, Paris Masters, U.S. Pro Indoor en Kremlin Cup. Sinds 2009 is het gebruik ervan stopgezet op de bovenste laag van de ATP. ATP Challenger Tour-toernooien zoals de Trofeo Città di Brescia gebruiken nog steeds tapijtbanen. Het laatste tapijtwedstrijdevenement van de WTA Tour, de Tournoi de Québec op internationaal niveau, werd na 2018 stopgezet.