PerformingEdit
Teller begon op te treden met zijn vriend Weir Chrisemer als The Othmar Schoeck Memorial Society for the Preservation of ongebruikelijke en walgelijke muziek. Teller ontmoette Penn Jillette in 1974 en ze werden een drietal act met Chrisemer genaamd Asparagus Valley Cultural Society, die begon op het Minnesota Renaissance Festival en vervolgens speelde in San Francisco. In 1981 begonnen Jillette en Teller exclusief samen op te treden als Penn & Teller, een act die tot op de dag van vandaag voortduurt. Op 5 april 2013 werden Penn en Teller geëerd met een ster op de Hollywood Walk of Fame in de categorie live-optredens. Hun ster, de 2.494ste uitgereikt, bevindt zich in de buurt van de ster die is opgedragen aan Harry Houdini. De volgende dag werden ze door het Magische Kasteel erkend met de onderscheiding Magiërs van het jaar.
VoiceEdit
Teller spreekt bijna nooit tijdens het optreden. Er zijn uitzonderingen, bijvoorbeeld wanneer het publiek er zich niet van bewust is; hij voorzag bijvoorbeeld de stem van “Mofo de psychische gorilla” in hun vroege Broadway-show met behulp van een radiomicrofoon in zijn hand. Tellers kenmerkende stilte ontstond tijdens zijn jeugd, toen hij de kost verdiende met het uitvoeren van magie op studentenfeestjes. Hij ontdekte dat als hij zijn hele optreden stil bleef, toeschouwers ervan weerhielden bier te gooien en hem lastig te vallen en meer aandacht te besteden aan zijn optreden. / p>
Andere uitzonderingen op zijn stille daad zijn onder meer gevallen waarin zijn gezicht bedekt of verduisterd is, zoals wanneer hij sprak terwijl hij bedekt was met een plastic laken in de seriepremière van Penn & Teller: Bullshit! En toen hij in de schaduw werd geïnterviewd voor de History Channel-documentaire uit 2010, Houdini: Unlocking the Mystery, terwijl Teller in 2010 uitvoerig sprak in een NPR-verhaal over Houdini. Hij werd ook geïnterviewd, met verduisterde mond in de schaduw, in de Nova ScienceNow-aflevering How Does the Brain Work? lijkt Teller Science! te zeggen met een falsetstem in Penn en Tellers optreden in de televisieshow Bill Nye the Science Guy, aflevering Light Optics, “maar het was eigenlijk s poken door Penn, met behulp van een buiksprekertechniek gecombineerd met de beweging van Tellers mond. Teller sprak ook in zijn gastoptreden in 1987 in “Like a Hurricane”, een aflevering van het vierde seizoen op NBCs Miami Vice, en had sprekende rollen in de films Penn & Teller Get Killed ( hij spreekt in de slotscène), Long Gone en The Aristocrats. Hij gaf een stem aan een geanimeerde versie van zichzelf in twee afleveringen van The Simpsons (Hello Gutter, Hello Fadder en The Great Simpsina), en uitte een reeks van gekloonde winkelbedienden in “Zoey” s Zoo “, een aflevering van Oh Yeah! Cartoons, evenals de Engelse versie van de animatiefilm Light Years uit 1988 (originele Franse titel: Gandahar), waar hij de stem van Octum was. Teller spreekt uitvoerig over magische prestaties en goochelarij in de documentaire Penn & Tellers Magic and Mystery Tour. Teller is schreeuwend en vloekend getoond in de “Anger Management” aflevering van Penn & Teller: Bullshit !. Teller heeft een korte sprekende rol in Atlas Shrugged: Part II, waar hij Dagny Taggart (gespeeld door Samantha Mathis) adviseert om de zijdeur uit te gaan van de Transcontinentale kantoren van Taggart.
Teller verbrak zijn stilte in zijn vertolking van Mortimer in de filmversie van The Fantasticks uit 1995, hoewel bijna al zijn dialogen uit de definitieve versie van de film (zijn De scène “Sterven is niet gemakkelijk” is opgenomen in de verwijderde scènes op de dvd-release). Hij verscheen als een “kat” in de Dharma & Greg seizoen 1 aflevering “The Cat” s uit de tas “. Hij verscheen ook in een aflevering van Tosh.0 en gaf “advies” aan een collega-goochelaar. Hij stond een paar seconden naar de heer te staren voordat hij tijdens het weglopen Oefen een keer in een verdomme uitte terwijl hij wegliep. Teller sprak uitvoerig tijdens een interview in het Charlie Rose televisieprogramma op 27 januari 2014. Tijdens hun optreden in de seriepremière van Penn & Teller: Houd ons voor de gek, Penn wandelt verder en Teller roept zijn naam, Teller kan dan Penn horen zeggen dat hij “mond moet houden”. Tijdens hun optreden op de seizoen 1 finale, hij vertelt Penn dat het goed met hem gaat nadat hij helium heeft ingeademd en terwijl hij in een vuilniszak zit. In een andere aflevering zegt hij “Fuck, no!”. Een ander voorbeeld van Teller spreekt is in serie 7 aflevering 4, waar Penn en Teller leren de Franse drop-techniek. Teller gebruikt een megafoon om Penns uitspraak van zijn Franse woorden te corrigeren.
De stem van Teller is te horen in seizoen 13 van Celebrity Apprentice, “Episode 10: The Mayor of Stress Town “, wanneer hij met deelnemer Penn Jillette sprak over Penns mobiele apparaat. Hij sprak ook over Tims Vermeer, de documentaire die hij regisseerde, op KCRWs The Treatment.
Teller speelt zichzelf, met stem, in Showtimes Dice seizoen 2, aflevering 4. Hij verscheen ook in de finale van seizoen 11 van CBS The Big Bang Theory als de vader van Amy. Gedurende de show , wordt hem verhinderd te spreken door zijn vrouw, gespeeld door Kathy Bates. Zodra Penny haar afsluit, zegt Teller haar (zij het fluisterend) “Dankjewel.” In de eerste en achtste aflevering van seizoen 12 neemt hij deel aan dialogen normaal.
Teller speelt ook een gastrol als zichzelf in een aflevering van Scooby-Doo en Guess Who? waarin hij zijn traditionele stille act handhaaft (en zelfs goocheltrucs uitvoert) gedurende de aflevering, en vervolgens de ander verrast karakters door te spreken in de slotscène.
WritingEdit
Teller werkte samen met Jillette aan drie magische boeken, en is ook de auteur van “When I” m Dead All This Will Be Yours! “: Joe Teller – A Portrait by His Kid (2000), een biografie / memoires van zijn vader. Het boek bevat de schilderijen van zijn vader en 100 niet-gepubliceerde cartoons die sterk werden beïnvloed door George Lichtys Grin and Bear It. Het boek werd positief beoordeeld door Publishers Weekly. De wrang geobserveerde scènes van het leven op straat in Philadelphia werden in 1939 gecreëerd. De herinneringen van Teller en zijn vader begonnen te pompen en de verhalen stroomden nadat ze dozen met oude brieven hadden geopend die Teller hardop had voorgelezen voor de eerste keer over een periode in het leven van zijn ouders waar hij niets van af wist, zoals het feit dat de naam van zijn vader echt Israel Max Teller is). Joes hobo-avonturen uit het Depressie-tijdperk leidden tot reizen door de VS, Canada en Alaska, en tegen 1933 keerde hij terug naar Philadelphia voor kunststudie. Nadat Joe en Irene elkaar hadden leren kennen tijdens avondcursussen, trouwden ze en werkte Joe halve dagen als een Philadelphia Inquirer-copyboy. Toen de Inquirer zijn cartoons afwees, stapte hij over op reclamekunst net toen de Tweede Wereldoorlog begon. Aan de hand van fragmenten uit brieven en ansichtkaarten, herschept Teller met succes de wereld van zijn ouders in een ontspannen schrijfstijl van lichte humor en gemakkelijke (maar zeer effectieve) overgangen tussen het verleden en het heden.
Teller is een co -auteur van het artikel “Attention and Awareness in Stage magic: Turning Tricks into Research”, gepubliceerd in Nature Reviews Neuroscience (november 2008).
In 2010 schreef Teller Play Dead, a “throwback to the spook shows uit de jaren 30 en 40 die van 12 tot 24 september in Las Vegas plaatsvonden voordat ze Off Broadway in New York opende. In de show spelen sideshow-artiest en goochelaar Todd Robbins.
Regie Bewerken
In 2008 regisseerden Teller en Aaron Posner samen een versie van Macbeth die magische technieken in de scènes verwerkte in de scènes met de Three Witches. In 2014 regisseerden Teller en Posner samen een versie van The Tempest, die opnieuw gebruik maakte van toneelmagie; in een interview verklaarde Teller dat “Shakespeare een toneelstuk schreef dat over een goochelaar gaat, en dat leek het hoog tijd om dat te beseffen met alle mogelijkheden van moderne magie in het theater. ” In 2018 bedachten en regisseerden Teller en Posner een gloednieuwe productie van Macbeth in Chicago Shakespeare Theatre in Chicago, Illinois.