De Rode Baron was de naam die werd toegepast op Manfred von Richthofen, een Duitse gevechtspiloot die de dodelijkste vliegende aas van de Eerste Wereldoorlog was. Gedurende een periode van 19 maanden tussen 1916 en 1918 schoot de Pruisische aristocraat 80 geallieerde vliegtuigen neer en verwierf grote bekendheid met zijn scharlakenrode vliegtuigen en meedogenloos effectieve vliegstijl. De legende van Richthofen groeide pas nadat hij het bevel kreeg over een Duitse gevechtsvleugel die bekend staat als het Flying Circus, maar zijn carrière in de cockpit werd afgebroken in april 1918, toen hij werd gedood tijdens een luchtgevecht boven Frankrijk.
WIE WAS DE RODE BARON?
Baron Manfred von Richthofen werd geboren op 2 mei 1892 in een welvarende familie van Pruisische edelen in het huidige Polen.
Hij genoot een bevoorrechte opvoeding en bracht zijn jeugd door met jagen en sporten voordat hij op 11-jarige leeftijd naar de militaire school ging. In 1911, na acht jaar als cadet te hebben gewerkt, kreeg Richthofen de opdracht als officier in het 1e Uhlan cavalerieregiment van het Pruisische leger.
Aan het begin van World War I, het cavalerieregiment van Richthofen, kwam in actie aan zowel het oostelijke als het westelijke front. Hij ontving het IJzeren Kruis voor zijn moed onder vuur, maar werd later rusteloos nadat zijn eenheid was gestuurd om dienst te leveren in de loopgraven.
Wanhopig om zijn stempel te drukken op de oorlog, verzocht Richthofen om overplaatsing naar de Imperial German Air Service, die zogenaamd aan zijn commandant schreef dat hij niet bij het leger was gekomen om kaas en eieren te verzamelen.
Het verzoek werd ingewilligd en in juni 1915 diende de eigenwijze jonge officier als een waarnemer op de achterbank in een verkenningsvliegtuig.
RODE BARON NEEMT DE HEMEL IN
Richthofen bracht de zomer van 1915 door als luchtwaarnemer in Rusland voordat hij werd teruggebracht naar het westelijk front, waar hij verdiende zijn vliegbrevet. Nadat hij zijn vaardigheden had aangescherpt tijdens het vliegen van gevechtsmissies boven Frankrijk en Rusland, ontmoette hij de beroemde Duitse vliegende aas Oswald Boelcke, die hem in dienst nam bij een nieuw jagereskader genaamd Jasta 2.
Onder leiding van Boelcke, Richthofen groeide uit tot een doorgewinterde gevechtspiloot en nam zijn eerste bevestiging op med luchtoverwinning op 17 september 1916, door een Brits vliegtuig boven Frankrijk neer te halen, en al snel maakte hij nog vier kills op om de titel van “vliegende aas” te verdienen.
Begin 1917 had Richthofen er 16 neergehaald. vijandelijke vliegtuigen en was de best scorende levende piloot van Duitsland. Als erkenning voor zijn dodelijke precisie op het slagveld, kreeg hij de Pour le Mérite, of Blue Max, de meest illustere militaire medaille van Duitsland.
In januari 1917 kreeg Richthofen het bevel over zijn eigen jagerseskader bekend als Jasta 11, met verschillende getalenteerde piloten waaronder zijn jongere broer, Lothar von Richthofen.
Rond dezelfde tijd liet hij zijn Albatros D.III gevechtsvliegtuig bloedrood schilderen. De kenmerkende kleurstelling gaf aanleiding tot de onsterfelijke bijnaam de Rode Baron, maar hij was ook bekend bij een aantal andere monikers, waaronder le Petit Rouge, de Rode Slagvlieger en de Rode Ridder.
VLIEGCIRCUS
De lente van 1917 bleek de dodelijkste periode van Richthofen in de cockpit te zijn. Hij schoot alleen al in de maand april bijna twee dozijn geallieerde vliegtuigen neer, waardoor zijn aantal steeg tot 52 in het algemeen en zijn reputatie als de meest angstaanjagende vlieger in de lucht boven Europa.
Hij werd ook een geliefd propagandasysteem mbol in Duitsland, waar hij werd overspoeld met militaire onderscheidingen en in tal van nieuwsartikelen en ansichtkaarten te zien was.
In tegenstelling tot veel van de beste piloten uit de Eerste Wereldoorlog, die trots waren op hun knotsgekke acrobatiek, was Richthofen een conservatieve en berekenende tacticus. Omdat hij er de voorkeur aan gaf onnodige risicos te vermijden, vocht hij meestal in formatie en vertrouwde hij op de hulp van zijn wingmen om zijn vijanden in een hinderlaag te lokken door van bovenaf naar ze te duiken.
Om zijn groeiende aantal doden te markeren, gaf hij een Duitse juwelier de opdracht om maak een verzameling kleine zilveren bekertjes met daarop de datum van elk van zijn luchtoverwinningen.
In juni 1917 werd Richthofen gepromoveerd tot leider van zijn eigen jachtvleugel van vier squadrons. Officieel genaamd Jagdgeschwader I, werd de eenheid in de pers bekend als “het Vliegende Circus” vanwege zijn felgekleurde vliegtuig en snelle beweging naar hotspots langs het front.
Later die zomer werd het uitgerust met de Fokker Dr.1 triplane, de kenmerkende machine met drie vleugels die Richthofens beroemdste vliegtuig zou worden.
DEATH OF THE RODE BARON
Richthofen heeft tijdens zijn vliegcarrière talloze keren te kampen gehad, maar hij leed zijn eerste ernstige oorlogswond op 6 juli 1917, toen hij een schedelbreuk opliep nadat hij door een kogel was begraasd tijdens een luchtgevecht met Britse vliegtuigen.
Ondanks zijn terugkeer in dienst met zijn Flying Circus, waren er maar een paar weken later herstelde hij nooit volledig van de blessure en klaagde hij over frequente hoofdpijn.Sommige historici hebben sindsdien gespeculeerd dat hij mogelijk ook leed aan een posttraumatische stressstoornis (PTSD).
De laatste vlucht van de Rode Baron vond plaats op 21 april 1918, toen piloten van zijn Flying Circus een groep Britse vliegtuigen boven Vaux-sur-Somme, Frankrijk. Terwijl Richthofen laag schoot om een vijandelijke jager te achtervolgen, werd hij aangevallen door Australische machinegeweren op de grond en een vliegtuig bestuurd door de Canadese aas Arthur Roy Brown.
Tijdens het vuurgevecht werd Richthofen geraakt in de romp door een kogel en stierf na een noodlanding in een veld. Brown kreeg de officiële eer voor de overwinning, maar het debat gaat verder over de vraag of hij of de Australische infanteristen het fatale schot hebben afgevuurd.
Na de dood van Manfred von Richthofen vonden de geallieerde troepen zijn lichaam terug en begroeven hem met volledige militaire eer. De 25-jarige had maar iets meer dan twee jaar door de lucht rondgezworven, maar zijn 80 bevestigde luchtoverwinningen bleken het meeste te zijn van alle piloten aan weerszijden van de Eerste Wereldoorlog.
Zijn mysterieuze dood en zijn legende als de angstaanjagende Rode Baron zorgde ervoor dat hij bleef hangen in het populaire bewustzijn nadat het conflict was geëindigd, en sindsdien is hij afgebeeld in talloze boeken, films, liedjes, stripverhalen en televisieprogrammas.