Richard het Leeuwenhart heeft misschien geen Engels gesproken – plus nog 7 verrassende feiten

Was hij echt verloofd toen hij negen was? Bracht hij het grootste deel van zijn tijd in het buitenland door, waar hij vocht tegen de kruistochten? En heeft koning Richard ooit de legendarische Robin Hood ontmoet, zoals de Disney-film uit 1973 suggereert? Lees meer over Richard het Leeuwenhart (1157-1199) …

Richard werd geboren in september 1157 in wat toen bekend stond als the Kings Houses, een paleis gebouwd door zijn overgrootvader Henry I buiten de noordelijke poort van de stad Oxford omdat het een comfortabele rit was van daaruit naar zijn jachttoren in Woodstock. Het paleis stond in de buurt van het huidige Worcester College en werd later afgebroken, maar een gedenkplaat aan de noordkant van Beaumont Street vermeldt het bestaan en de mogelijkheid dat er twee koningen van Engeland daar zijn geboren: Richard I en zijn jongere broer John . Richard heeft echter niet veel tijd in Engeland doorgebracht en hij heeft misschien geen Engels geleerd. Tijdens zijn hele regering bracht hij niet meer dan zes maanden door ten noorden van het Kanaal.

• Wist je dat Richard I begraven ligt in de Fontevraud-abdij in Anjou, waar zijn vader – en later zijn moeder – werden begraven, terwijl zijn hart werd bewaard in de kathedraal van Rouen?

In die tijd was de helft van Engeland eigendom van een netwerk van 200 verwante Anglo-Normandische families (en de rest van de kroon en de kerk). In de eeuw sinds de Normandische verovering, trouwden volgelingen van Willem de Bastaard en zijn opvolgers met nobele Angelsaksische vrouwen om een nieuwe Franstalige aristocratie te vormen. Hun rijkdom en zelfs hun voedsel werden geleverd door het zwoegen van hun inheemse Angelsaksische lijfeigenen, van wie er maar weinigen tot grootheid opklommen.

Sporen van de raciale en klassenverdeling van deze tijd bestaan nog steeds in het moderne Engels. Voor de levende dieren die door de inboorlingen worden gehoed, verzorgd, gemolken en geslacht, gebruiken we nog steeds hun Angelsaksische namen zoals schapen, kalveren, koeien en varkens. Voor het gekookte vlees op tafel, dat alleen de Franstalige opperheren mochten eten, gebruiken we de Franse equivalenten: schapenvlees, kalfsvlees, rundvlees en varkensvlees.

Nog wreder, de arme inboorlingen waren dat niet toegestaan om op wilde dieren te jagen voor voedsel in de bossen, of zelfs winterbrandstof te verzamelen. Sommige moderne plaatsnamen vertellen dit verhaal: Cannock Chase in Staffordshire wordt zo genoemd omdat ‘chase’ afkomstig is van het Franse woord chasse dat ‘jagen’ betekent. Het was oorspronkelijk een omsloten land, waar het spel gereserveerd was voor het exclusieve plezier van de opperheren. Een boer die de “boswetten ter bescherming van vert en hertenvlees” trotseerde, riskeerde een lange gevangenisstraf – of zelfs de dood.

• Eleonora van Aquitanië: de middeleeuwse koningin die het opnemen tegen de machtigste mannen van Europa
• 7 mythes over Robin Hood

Op negenjarige leeftijd , Was prins Richard verloofd met de 9-jarige prinses Alais, dochter van de Franse koning Lodewijk VII. Ze was een pion in de machtsstrijd tussen de Plantagenet-dynastie die over Engeland en een groot deel van Frankrijk regeerde en de Capetiaanse Franse koningen in Parijs . Richards vader, Hendrik II van Engeland, was ook graaf van Anjou en hertog van Normandië – titels die Richard uiteindelijk zou erven. Richards moeder Eleanor was de hertogin van Aquitaine. Beiden waren dus technisch vazallen van Lodewijk VII voor hun Franse bezittingen. p>

Toch bedroog Hendrik II de zwakkeling Louis VII om zijn jonge dochter over te dragen, met de belofte dat ze met Richard zou trouwen als ze volwassen worden. Zoals de meeste beloften van Henry, werd dit nooit vervuld, met als resultaat dat de arme Alais 25 jaar als gevangene werd vastgehouden, gedurende welke tijd Henry II haar als zijn minnares gebruikte.

Toen Richard zijn opvolger vader op de troon op 31-jarige leeftijd in 1189, had hij de plicht een erfgenaam voor het koninkrijk te verwekken om de soort chaos te vermijden die ontstond toen hij kinderloos stierf en zijn broer John tien jaar later de troon opvolgde.

Maar Richards gebrek aan interesse in vrouwen en onwil om met een van de in aanmerking komende prinsessen te trouwen, betekende dat de rol van koningin bij zijn kroning werd gespeeld door zijn formidabele moeder Eleanor van Aquitaine, de enige nobele vrouw die wie hij welwillend toonde.

Of Richard de legendarische outlaw Robin Hood in Sherwood Forest heeft ontmoet, weten we niet, hoewel filmliefhebbers hem Richard of the Last Reel noemen omdat hij aan het einde van elke Robin Hood verschijnt film als de heldhaftige en zogenaamd zegevierende kruisvaarder-monarch die terugkeert om de verraderlijke prins John en de slechte Sherriff van Nottingham te straffen.

• Was koning John echt zo slecht?… Ja!

De waarheid is dat Richard, nadat hij de meeste van zijn christelijke bondgenoten had beledigd en vervreemd tijdens een kruistocht tegen Saladin, niet in staat was naar zijn koninkrijk terug te keren, behalve door zich vermomd door het grondgebied van de hertog te sluipen. van Oostenrijk, een van de vele vijanden die hij in het Heilige Land had gemaakt. Eenmaal betrapt, werd hij overgedragen aan de Duitse keizer, die een enorm losgeld eiste voor zijn bevrijding, en de blijvende legende van Good King Richard ontstond als een PR-campagne van koningin Eleanor om de burgers van het Plantagenet-rijk te overtuigen. het verlammende losgeld.

Toernooien tijdens Richards leven waren niet het geordende ritueel dat ze later werden, met nobele dames kijken naar twee ridders die elkaar langs gescheiden sporen aanvallen, elk in een poging de ander los te maken met zijn lans. Het mêlee van de 12e eeuw bestond uit twee teams van zwaarbewapende en gepantserde ridders die elkaar aanvielen met de wapens die ze maar wilden in een dodelijke voorloper van tagwrestling zonder regels.

• 7 middeleeuwse koningen van Engeland je moet weten
• 10 middeleeuwse jaartallen die je moet weten

Het schilderen van emblemen op schilden was oorspronkelijk bedoeld om ridders in een mêlee in staat te stellen hun eigen teamgenoten te herkennen . De naam Plantagenet komt van de gewoonte van Richards grootvader, graaf Geoffrey van Anjou, die een takje felgele bezem – genêt in het Frans – in zijn helm droeg als een goed zichtbaar herkenningssymbool. Vaak verbrijzelde de schok van een frontale botsing tussen twee ridders de houten schachten van hun lansen, waarbij splinters door de oogopeningen van hun helmen drongen en hen verblindden.

In zowel de strijd als de mêlée, een niet-opgeheven De ridder liep het risico door de paarden te worden doodgetrapt, wat er gebeurde met Richards broer Prins Geoffrey. Ridders die in een mêlee gevangen waren genomen, werden vrijgelaten nadat ze een losgeld hadden betaald aan hun ontvoerders, dat werd berekend op basis van hun rang en rijkdom. Richard zag dus niets verkeerds in dat zijn onderdanen verlammende belastingen moesten betalen om een zo belangrijk persoon als hun koning los te kopen. In feite deed dit zijn koninkrijk voor de tweede keer bijna bankroet tijdens zijn korte regeerperiode die eindigde in 1199.

Om Richards denken te begrijpen, moeten we er rekening mee houden dat hij, net als veel nobele ridders bracht zijn hele leven door in oorlogvoering. Het idee van ridderlijkheid en het beschermen van de armen bestond niet in de 12e eeuw, toen ridders hun onophoudelijke machtsstrijd vervolgden, niet in veldslagen tegen een min of meer gelijkwaardige vijand, maar strategisch door weerloze boerenmannen, -vrouwen en -kinderen af te slachten en hun nederige huizen, die hun velden verwoesten en hun boomgaarden kappen om de overlevenden de hongerdood te bezorgen, waardoor hun vijand de steun wordt ontnomen die zijn onproductieve manier van leven financierde. Het was, om een moderne uitdrukking te gebruiken, totale oorlog – een idee waar de kerk mee worstelde, maar niet kon stoppen.

Op een lichtere toon: in die tijd van weinig hygiëne was de kok een belangrijk lid van een adellijk huishouden omdat zijn fouten zijn werkgever konden doden. Na een bijzonder gedenkwaardig feest, dat Richard een groot goed humeur bezorgde, ridderde hij impulsief zijn kok tot ‘heer van het leengoed van de keuken van de graven van Poitou’. Sta op, Sir Cook!

Douglas Boyds Leeuwenhart, het waargebeurde verhaal van de Engelse kruisvaarderskoning werd in 2014 gepubliceerd door The History Press.

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd op History Extra in november 2015