In zijn aanstaande memoires, A Promised Land, bespreekt president Barack Obama zowel de uitdagingen als de lichtpuntjes van zijn ambtsperiode. Toen ik schreef over zijn eerste jaar in het Witte Huis, dacht ik aan een specifiek moment: de komst van de hond van zijn familie, Bo.
De bedoeling van The Obamas om een hond te adopteren veroorzaakte nogal wat roer in de media, want experts raadden wat voor soort hond ze zouden kiezen en wat de naam zou zijn. Het gezin koos uiteindelijk voor een Portugese waterhond, een geschenk van senator Ted Kennedy en zijn vrouw Vicki. Zoals Obama in zijn memoires stelt, maakte Bo deel uit van een nest dat verband hield met Kennedys eigen paar Portugese waterhonden.
Obama beschrijft de eerste ontmoeting van zijn familie met Bo, in een fragment uit het boek, gepubliceerd in The New Yorker. Hij schrijft: “ Van alle genoegens die het eerste jaar in het Witte Huis zou opleveren, is er geen enkele in vergelijking met de komst van half april van Bo, een knuffelbare vierpotige zwarte bundel bont, met een sneeuwwitte borst en voorpoten. . Malia en Sasha, die sinds vóór de campagne voor een puppy hadden gelobbyd, gilden van vreugde toen ze hem voor het eerst zagen, en lieten hem hun oren en gezicht likken terwijl ze met zn drieën over de grond rolden. ” p>
Het waren echter niet alleen de Obama-dochters die in de buurt kwamen van de nieuwe First Dog. De president zelf vond grote waarde in zijn nieuwe metgezel. Bo werd Obamas loyale vriend en een link naar normaliteit tijdens zijn presidentschap.
“Met Bo kreeg ik wat iemand ooit beschreef als de enige betrouwbare vriend die een politicus in Washington kan hebben. Hij gaf me ook een extra excuus om mijn avondpapieren uit te stellen en me bij mijn familie aan te sluiten tijdens het slenteren na- diner loopt rond de South Lawn, merkte Obama op. Het was tijdens die momenten – met het licht vervaagde in paarse en gouden strepen, Michelle glimlachte en kneep in mijn hand terwijl Bo de bosjes in en uit sprong terwijl de meisjes de achtervolging in gingen – dat ik me normaal en heel voelde en zo gelukkig als alle anderen. man heeft het recht om te verwachten. “
Zelfs buiten Obamas liefde voor Bo, dient hij als een herinnering aan Ted Kennedy, die sindsdien is overleden aan een hersentumor. Obama herinnert zich dat hij Kennedy belde om te bedanken voor de hond, maar hij kon alleen met zijn vrouw praten, omdat Kennedys gezondheid snel achteruitging. Gedurende zijn hele leven, en vooral tijdens Obamas eerste termijn, speelde Kennedy een belangrijke rol in de strijd voor universele gezondheidszorg. Obama herinnerde zich zijn advies over dit onderwerp, net voordat de Affordable Care Act werd aangenomen.
“Ik dacht wel eens aan Teddy als Bo de Verdragskamer binnenliep en aan mijn voeten krulde”, schrijft Obama. “En Ik herinnerde me wat Teddy me die dag had verteld, net voordat we samen de East Room binnenliepen. Dit is de tijd, meneer de president, had hij gezegd. “Laat het niet wegglippen.” “