Doelstelling: Pelvic Phleboliths worden vaak aangetroffen op gewone en CT-beeldvorming en blijven een bron van frustratie bij het proberen ze te onderscheiden van ureterale calculi. Gezien hun frequentie is er verrassend weinig bekend over hun betekenis. We bekijken de literatuur over bekkenfleboliths, specifiek in relatie tot hun geschiedenis, demografie, klinische significantie en methoden om ze te onderscheiden van ureterstenen.
Methoden: Er werd een uitgebreid literatuuronderzoek uitgevoerd voor alle artikelen over bekkenflebolieten.
Resultaten: Pelvic phleboliths werden voor het eerst beschreven in de 19e eeuw toen de aanwezigheid van verkalkte intraveneuze knobbeltjes werd waargenomen bij menselijke dissectie. Met de ontdekking van röntgenbeeldvorming in 1895 hebben ze sindsdien voor veel diagnostische controverses gezorgd. Histologisch zijn ze samengesteld uit verkalkt gelamineerd vezelig weefsel, met een oppervlaktelaag die doorloopt met aderendotheel. De prevalentie van bekkenfleboliths bij volwassenen is 38,9% -48%. Ze komen vaker voor bij volwassenen ouder dan 40 en lijken beide geslachten in gelijke mate te beïnvloeden. Ze kunnen in verband worden gebracht met diverticulitis, vasculaire afwijkingen, en worden vaker gezien bij personen uit economisch ontwikkelde landen. Het “rand” -teken van zacht weefsel (50% -77% gevoeligheid en 92% -100% specificiteit) en een geometrische vorm (100% positief voorspellende waarde) zijn radiologische tekens die voorspellend zijn voor ureterale calculi bij niet-verbeterde CT-scans. Radiologische tekenen die wijzen op phleboliths omvatten de aanwezigheid van centrale lucentie (8% -60% gevoeligheid en 100% specificiteit), ronde vorm (91% PPV) en het komeetstaartteken (21% -65% gevoeligheid en 100% specificiteit) . Phleboliths lijken een significant lagere Hounsfield-eenheidsverbetering te hebben dan ureterstenen (160-350 HU).
Conclusies: Pelvic phleboliths zijn een veel voorkomende radiologische bevinding, vooral bij de oudere populatie, die diagnostische uitdagingen blijven stellen bij mensen met verdenking op ureterale calculi. Met een groter bewustzijn kan de onzekerheid worden overwonnen door bepalende kenmerken te identificeren bij het interpreteren van radiologisch onderzoek.