Dag 2Edit
De eerste gouden medaille die op de Olympische Winterspelen werd uitgereikt, werd gewonnen door Charles Jewtraw uit de Verenigde Staten op de 500 meter lange schaats.
Dag 4 Bewerken
Sonja Henie uit Noorwegen schaatst op elfjarige leeftijd in de kunstschaatswedstrijd voor dames. Hoewel ze als laatste eindigt, wordt ze populair bij fans. Henie ging verder met goud winnen op de volgende drie Olympische Winterspelen.
Dag 6 Bewerken
De kunstschaatser Gillis Grafström uit Zweden was de eerste die met succes zijn Olympische Zomerspelen-titel verdedigde op de Olympische Winterspelen.
Dag 8 Bewerken
Het Canadese ijshockeyteam (Toronto Granites) eindigde hun kwalificatieronde met drie overwinningen en scoorde in totaal 85 doelpunten tegen Zwitserland, Tsjechoslowakije en Zweden zonder ook maar één doelpunt op te geven tegen.
Dag 10 Bewerken
Het Canadese ijshockeyteam bevindt zich in dezelfde situatie als Gillis Grafström en is het laatste dat met succes de titel van de Olympische Zomerspelen verdedigen op de Olympische Winterspelen. Canada zou ijshockey domineren in de vroege Olympische competitie en zes van de eerste zeven gouden medailles winnen.
Epiloog bewerken
Bij de afsluiting van de spelen werd een prijs uitgereikt voor een sport die dat wel deed leent zich niet erg goed voor toernooien: Pierre de Coubertin reikte een prijs voor “alpinisme” (bergbeklimmen) uit aan Charles Granville Bruce, de leider van de expeditie die in 1922 de Mount Everest probeerde te beklimmen.
Voor de eerste In de geschiedenis van de moderne Olympische Spelen slaagde het gastland, in dit geval Frankrijk, er niet in om gouden medailles te winnen en eindigde met drie bronzen medailles. Deze prestatie zou later plaatsvinden tijdens de volgende Olympische Winterspelen in St. Moritz, waar Zwitserland slechts één bronzen medaille won, het laagste ooit door een gastland op een Olympische Spelen. Latere gastlanden die zonder gouden medailles eindigden, waren onder meer Canada op de Olympische Zomerspelen van 1976 in Montreal en de Olympische Winterspelen van 1988 in Calgary en Joegoslavië tijdens de Olympische Winterspelen van 1984 in Sarajevo.
In 1925 besloot het IOC om de Olympische Winter te organiseren. Spelen om de vier jaar, onafhankelijk van de eigenlijke Olympische Spelen, en erkenden de Internationale Wintersportweek als de eerste Olympische Winterspelen achteraf.
In 1974 werd de laatste individuele medaille van Chamonix 1924 uitgereikt. Het schansspringen was ongebruikelijk omdat de bronzen medaillewinnaar vijftig jaar niet was bepaald. Thorleif Haug uit Noorwegen kreeg de derde plaats bij de afsluiting van het evenement, maar een schrijffout bij het berekenen van Haugs score werd ontdekt in 1974 door Jacob Vaage, die verder vaststelde dat Anders Haugen uit de Verenigde Staten, die als vierde was geëindigd, feitelijk was scoorde 0,095 punten meer dan Haug. Het Internationaal Olympisch Comité bevestigde dit, en in september 1974 in Oslo reikte de dochter van Haug de medaille uit aan de 86-jarige Haugen.
In 2006 bevestigde het IOC dat de toegekende medailles voor curling uit 1924 teams waren officieel. Het IOC bevestigde dat curling officieel deel uitmaakte van het programma, nadat de krant Glasgow Herald een claim had ingediend namens de families van het team.