In de jaren vijftig maakten de Verenigde Staten zich zorgen over de verdediging van onze bondgenoten in Europa en Azië. De originele F-5A Freedom Fighter is ontwikkeld op basis van de Northrop N-156, winnaar van de FX-wedstrijd, aangemoedigd door de regering van Kennedy. In 1962 werd de F-5A gekozen als de economische supersonische exportjager voor het Mutual Assistance Program (MAP) van de bondgenoten van de Verenigde Staten. Voor een betaalbare twee miljoen dollar was het vliegtuig van wereldklasse een enorm succes en werd het gebruikt door meer dan 13 operators naast de VS. De USAF kocht ook de trainerversie de T-38 Talon ter vervanging van de T-33 Shooting Star.

De oprichting van de NAVO en SEATO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie en Zuidoost-Aziatische Verdragsorganisatie) creëerden een alliantie op basis van wederzijdse verdediging van haar leden als ze door een externe bron worden aangevallen. Deze verdragen leidden tot een meer gestandaardiseerde benadering van termen, procedures en expertise, wat vaak resulteerde in de acceptatie van Amerikaanse praktijken.

In 1970 won Northrop opnieuw de International Fighter Aircraft (IFA) -competitie met de opnieuw ontworpen F- 5E omgedoopt tot de Tiger II. De Republic of China Air Force (ROCAF) Taiwan bouwde 308 F5-Es onder licentie van de AIDC (Aerospace Industrial Development Corp).

De F-5 werd gebruikt als het aanvalsvliegtuig in TOPGUN (Naval Fighter Weapons) School) en Top Gun de film vanwege zijn vergelijkbare grootte en kenmerken als de Mig. De F-5 werd ook gebruikt in de films Apocalypse Now en Hot Shots.