Hoewel 68 inheemse talen misschien veel klinken, zijn in feite meer dan 130 inheemse talen, samen met hun unieke gewoonten en cultuur, verdwenen. Als zodanig heeft de overheid veel nadruk gelegd op het behoud en de bevordering van de moedertaal. De wet van taalrechten werd in 2002 opgesteld om de inheemse Mexicaanse talen te beschermen en tweetalig en intercultureel onderwijs aan te moedigen.
De grondwet van 1917 die na de revolutie werd opgesteld, had ook een sterke focus op het behoud van de talen van Mexico en de multiculturele identiteit van het land. De grondwet stelde dat elke inheemse groep het recht had om hun eigen Mexicaanse taal te beschermen en te verrijken. Tegenwoordig zijn er meer dan 7 miljoen sprekers van inheemse talen in Mexico. Terwijl ongeveer 20% van de bevolking zich identificeert met een inheemse groep, spreekt slechts ongeveer 6% een inheemse taal van Mexico.
Enkele van de meest gesproken talen in Mexico, afgezien van het Spaans, zijn Nahuatl, dat heeft meer dan 1,7 miljoen sprekers, Maya, gesproken door ongeveer 850.000 mensen, en Mixtec, met meer dan een half miljoen sprekers. Interessant is dat, hoewel Spaans de dominante taal is in Mexico, het niet wordt gedefinieerd als de officiële taal in de Mexicaanse wetgeving.
Hierdoor kunnen er meer rechten worden verleend aan de rest van Mexicos talen, waaronder het recht om te gebruiken inheemse talen in overheidscommunicatie en officiële documenten.