Metaaltoxiciteit

Aluminiumfosfidevergiftiging Bewerken

Aluminium heeft geen bekende biologische rol en de indeling ervan in giftige metalen is controversieel.

Acute aluminiumfosfidevergiftiging (AAlPP) is een groot, maar ondergerapporteerd probleem op het Indiase subcontinent. Aluminiumfosfide (AlP), dat direct verkrijgbaar is als ontsmettingsmiddel voor opgeslagen graankorrels, verkocht onder verschillende merknamen zoals QuickPhos en Celphos, is zeer giftig, vooral wanneer het wordt geconsumeerd uit een vers geopende verpakking. De dood is het gevolg van een ernstige shock, myocarditis en falen van meerdere organen. Aluminiumfosfide heeft een dodelijke dosis tussen 0,15 en 0,5 gram (0,0053 en 0,0176 oz). Het is naar verluidt de meest voorkomende oorzaak van zelfmoorddood in Noord-India. De zeer hoge toxiciteit van aluminiumfosfide wordt toegeschreven aan het fosfinegehalte en is niet gerelateerd aan aluminium. Calciumfosfide en zinkfosfide zijn vergelijkbare vergiften.

Arseenvergiftiging Bewerken

Arseenvergiftiging is een medische aandoening die wordt veroorzaakt door verhoogde arseenconcentraties in het lichaam. De dominante basis van arseenvergiftiging is van grondwater dat van nature hoge concentraties arseen bevat. Een onderzoek uit 2007 wees uit dat meer dan 137 miljoen mensen in meer dan 70 landen waarschijnlijk worden getroffen door arseenvergiftiging door drinkwater.

BerylliumvergiftigingEdit

Berylliumvergiftiging is een ziekte die het gevolg is van het toxische effect van beryllium in zijn elementaire vorm of in verschillende chemische verbindingen. De toxiciteit van beryllium hangt af van de duur, intensiteit en frequentie van de blootstelling (kenmerken van de dosis), evenals de vorm van beryllium en de blootstellingsroute (d.w.z. inademing, dermaal, inslikken). Volgens het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek (IARC) zijn beryllium- en berylliumverbindingen kankerverwekkende stoffen van categorie 1; ze zijn kankerverwekkend voor zowel dieren als mensen.

Cadmiumvergiftiging Bewerken

Cadmium is een uiterst giftig metaal dat veel voorkomt op industriële werkplekken. Vanwege de lage toelaatbare blootstellingslimiet kan overmatige blootstelling zelfs optreden in situaties waarin sporen van cadmium worden aangetroffen. Cadmium wordt veel gebruikt bij galvaniseren, hoewel de aard van de bewerking over het algemeen niet tot overbelichting leidt. Cadmium komt ook voor in sommige industriële verven en kan een gevaar opleveren bij het spuiten. Handelingen waarbij cadmiumverven worden verwijderd door middel van schrapen of stralen, kunnen een aanzienlijk gevaar opleveren. Cadmium is ook aanwezig bij de productie van sommige soorten batterijen. Blootstellingen aan cadmium worden behandeld in specifieke normen voor de algemene industrie, werkgelegenheid op de scheepswerf, de bouwsector en de landbouwsector.

Kopertoxiciteit Bewerken

Kopertoxiciteit, ook wel Copperiedus genoemd, verwijst naar de gevolgen van een teveel aan koper in het lichaam. Copperiedus kan ontstaan door het eten van zuur voedsel gekookt in ongecoat koperen kookgerei, of door blootstelling aan overtollig koper in drinkwater, als bijwerking van oestrogeen anticonceptiepillen of andere omgevingsbronnen. Het kan ook het gevolg zijn van de genetische aandoening van de ziekte van Wilson.

IJzervergiftiging Bewerken

IJzervergiftiging is een ijzerstapeling veroorzaakt door een grote overmatige ijzerinname en verwijst meestal naar een acute overbelasting in plaats van een geleidelijke. De term wordt voornamelijk in verband gebracht met jonge kinderen die grote hoeveelheden ijzersupplementpillen consumeerden, die op snoep lijken en veel worden gebruikt, ook door zwangere vrouwen. overvoeding (ongeveer 3 gram is dodelijk voor een 2-jarige). Gerichte verpakkingsbeperkingen in de VS voor supplementencontainers met meer dan 250 mg elementair ijzer bestaan sinds 1978, en aanbevelingen voor eenheidsverpakkingen hebben het aantal sterfgevallen door ijzervergiftiging per jaar teruggebracht tot bijna nul sinds 1998. Er zijn geen gevallen bekend van ijzervergiftiging die verband houden met ijzermijnbouw.

Loodvergiftiging Bewerken

Loodvergiftiging is een medische aandoening in mensen en andere gewervelde dieren veroorzaakt door verhoogde niveaus van lood van zware metalen in het lichaam. Lood interfereert met een verscheidenheid aan lichaamsprocessen en is giftig voor veel organen en weefsels, waaronder het hart, botten, darmen, nieren en voortplantings- en zenuwstelsel. Het interfereert met de ontwikkeling van het zenuwstelsel en is daarom bijzonder giftig voor kinderen, en kan mogelijk permanente leer- en gedragsstoornissen veroorzaken. Symptomen zijn onder meer buikkrampen, constipatie, tremoren, stemmingswisselingen, onvruchtbaarheid, bloedarmoede en toxische psychose.

Lithiumvergiftiging Bewerken

Lithium wordt in sommige medicijnen gebruikt, met name voor de behandeling van een bipolaire stoornis.Het niveau van “voldoende” medicatie wordt door veel artsen beschouwd als een toxische tolerantie voor de nierfunctie. Daarom wordt de patiënt voor dit doel vaak gecontroleerd.

Mangaanvergiftiging, of manganismeEdit

Manganisme of mangaanvergiftiging is een toxische aandoening die resulteert van chronische blootstelling aan mangaan en voor het eerst geïdentificeerd in 1837 door James Couper.

KwikvergiftigingEdit

Kwikvergiftiging is een ziekte die wordt veroorzaakt door blootstelling aan kwik of zijn verbindingen. Kwik (chemisch symbool Hg) is een zwaar metaal dat in verschillende vormen voorkomt en die allemaal in voldoende hoge doses toxische effecten kunnen veroorzaken. Zijn oxidatietoestand Hg0 bestaat niet als damp of als vloeibaar metaal, zijn kwikhoudende toestand Hg22 + bestaat als anorganische zouten en zijn kwikstaat Hg2 + kan ofwel anorganische zouten ofwel organische kwikverbindingen vormen; de drie groepen variëren in effecten. Giftige effecten zijn onder meer schade aan de hersenen, nieren en longen. Kwikvergiftiging kan leiden tot verschillende ziekten, waaronder acrodynie (roze ziekte), Hunter-Russell-syndroom en de ziekte van Minamata.

Symptomen zijn doorgaans onder meer sensorische stoornissen (zien, horen, spreken), gestoord gevoel en een gebrek aan coördinatie. Het type en de mate van symptomen die worden vertoond, zijn afhankelijk van het individuele toxine, de dosis en de methode en duur van blootstelling.

Zilververgiftiging (Argyria) Bewerken

Argyria of argyrose is een aandoening die wordt veroorzaakt door onjuiste blootstelling aan chemische verbindingen van het element zilver of aan zilverstof. Het meest dramatische symptoom van argyria is dat de huid blauw of blauwgrijs wordt. Het kan de vorm aannemen van gegeneraliseerde argyria of lokale argyria. Gegeneraliseerde argyria tast grote gebieden aan over een groot deel van het zichtbare oppervlak van het lichaam. Lokale argyria vertonen zich in beperkte delen van het lichaam, zoals huidvlekken, delen van het slijmvlies of het bindvlies.

Thalliumvergiftiging Bewerken

Thallium en zijn verbindingen zijn vaak zeer giftig. Contact met de huid is gevaarlijk en er moet voor voldoende ventilatie worden gezorgd bij het smelten van dit metaal. Veel thallium (I) -verbindingen zijn zeer oplosbaar in water en worden gemakkelijk door de huid opgenomen. De blootstelling eraan mag niet hoger zijn dan 0,1 mg per m2 huid in een 8-uur tijdsgewogen gemiddelde (40-urige werkweek). Thallium is een vermoedelijk kankerverwekkende stof voor de mens.

Tinvergiftiging Bewerken

Tinvergiftiging verwijst naar de giftige effecten van tin en zijn verbindingen. Gevallen van vergiftiging door tinmetaal, zijn oxiden en zijn zouten zijn “bijna onbekend”; aan de andere kant zijn bepaalde organische tinverbindingen bijna net zo giftig als cyanide.

Zinktoxiciteit Bewerken

Hoewel zink een essentiële vereiste is voor een gezond lichaam, kan overtollig zink schadelijk zijn en zinktoxiciteit veroorzaken. Dergelijke toxiciteitsniveaus zijn waargenomen bij inname van meer dan 225 mg zink. Overmatige opname van zink kan de opname van koper en ijzer onderdrukken. Het vrije zinkion in oplossing is zeer giftig voor bacteriën, planten, ongewervelde dieren en zelfs gewervelde vissen.