Mechanische en organische solidariteit, in de theorie van de Franse sociale wetenschapper Émile Durkheim (1858–1917), de sociale cohesie van kleine, ongedifferentieerde samenlevingen (mechanisch) en van samenlevingen die worden gedifferentieerd door een relatief complexe arbeidsverdeling (organisch).
Mechanische solidariteit is de sociale integratie van leden van een samenleving die gemeenschappelijke waarden en overtuigingen hebben. Deze gemeenschappelijke waarden en overtuigingen vormen een collectief geweten dat intern in individuele leden werkt om ze tot samenwerking te brengen. solide, putte hij uit de terminologie van de fysische wetenschap bij het bedenken van de term mechanische solidariteit.
In tegenstelling tot mechanische solidariteit is organische solidariteit sociale integratie die voortkomt uit de behoefte van individuen aan elkaars diensten. een samenleving die wordt gekenmerkt door organische solidariteit, er is een relatief grotere taakverdeling, waarbij individuen functioneren als de onderling afhankelijke maar gedifferentieerde organen van een levend lichaam. De samenleving vertrouwt minder op het opleggen van uniforme regels aan iedereen en meer op het reguleren van de relaties tussen verschillende groepen en personen, vaak door meer gebruik te maken van contracten en wetten.