Door Saul McLeod, bijgewerkt 20
Langetermijngeheugen (LTM) de laatste fase van het multi-store geheugen model voorgesteld door de Atkinson-Shiffrin, dat zorgt voor het blijvend behouden van informatie en vaardigheden.
Theoretisch zou de capaciteit van langetermijngeheugen onbeperkt kunnen zijn, waarbij de belangrijkste beperking bij het terugroepen eerder toegankelijkheid dan beschikbaarheid is.
De duur kan een paar minuten of een heel leven zijn. Voorgestelde coderingsmodi zijn semantisch (betekenis) en visueel (picturaal) in het algemeen, maar kunnen ook akoestisch zijn.
Met behulp van de computeranalogie zou de informatie in uw LTM lijken op de informatie die u op de harde schijf hebt opgeslagen . Het staat niet op uw bureaublad (uw korte-termijngeheugen), maar u kunt deze informatie ophalen wanneer u maar wilt, in ieder geval meestal.
Soorten langetermijngeheugen
Langetermijngeheugen is geen enkele winkel en is onderverdeeld in twee typen: expliciet (dat weet) en impliciet (weet hoe).
Een van de vroegste en meest invloedrijke onderscheidingen van langetermijngeheugen werd voorgesteld door Tulving (1972). Hij stelde een onderscheid voor tussen episodisch, semantisch en procedureel geheugen.
Procedureel geheugen
Procedureel geheugen maakt deel uit van het impliciete lange -termgeheugen dat verantwoordelijk is voor het weten hoe dingen moeten worden gedaan, dwz geheugen van motorische vaardigheden.
Het omvat geen bewuste (dwz het is onbewuste – automatische) gedachte en is niet declaratief. Procedureel geheugen zou bijvoorbeeld kennis van het fietsen inhouden.
Semantisch geheugen
Semantisch geheugen is een onderdeel van het expliciete langetermijngeheugen dat verantwoordelijk is voor het opslaan van informatie over de wereld. Dit omvat zowel kennis over de betekenis van woorden als algemene kennis.
Londen is bijvoorbeeld de hoofdstad van Engeland. Het omvat bewuste gedachten en is declaratief.
De kennis die we in het semantische geheugen bewaren, richt zich op weten dat iets het geval is (dwz declaratief). We kunnen bijvoorbeeld een semantisch geheugen hebben om te weten dat Parijs is de hoofdstad van Frankrijk.
Episodisch geheugen
Episodisch geheugen maakt deel uit van de expliciet langetermijngeheugen dat verantwoordelijk is voor het opslaan van informatie over gebeurtenissen (dwz afleveringen) die we in ons leven hebben meegemaakt.
Het omvat bewuste gedachten en is declaratief. Een voorbeeld is een herinnering aan onze eerste schooldag .
De kennis die we in het episodische geheugen bewaren, richt zich op het “weten dat” iets het geval is (dwz declaratief). We kunnen bijvoorbeeld een episodisch geheugen hebben om te weten dat we vandaag de bus naar de universiteit hebben gepakt.
Cohen en Squire (1980) maakten een onderscheid tussen declaratieve kennis en procedurele kennis .
Procedurele kennis omvat “weten hoe” dingen moeten worden gedaan. Het omvatte vaardigheden, zoals “weten hoe” piano te spelen, te fietsen; strik je schoenen en andere motorische vaardigheden.
Het gaat niet om bewuste gedachten (d.w.z. het is onbewust – automatisch). We poetsen bijvoorbeeld onze tanden met weinig of geen besef van de betreffende vaardigheden.
Declaratieve kennis betekent weten dat, bijvoorbeeld Londen is de hoofdstad van Engeland, zebras zijn dieren, de verjaardag van je moeder enz.
Het oproepen van informatie uit het declaratieve geheugen vereist een zekere mate van bewuste inspanning – informatie wordt bewust naar geest en “verklaard”.
Bewijs voor het onderscheid tussen declaratief en procedureel geheugen is afkomstig uit onderzoek bij patiënten met geheugenverlies. Patiënten met geheugenverlies hebben doorgaans grote problemen bij het bewaren van episodische en semantische informatie na het begin van geheugenverlies.
Hun geheugen voor gebeurtenissen en kennis die vóór het begin van de aandoening is opgedaan, blijft meestal intact, maar ze kunnen geen nieuwe episodische of semantische herinneringen opslaan. met andere woorden, het lijkt erop dat hun vermogen om declaratieve informatie te bewaren is aangetast.
Hoe ooit lijkt hun procedurele geheugen grotendeels onaangetast te zijn. Ze kunnen zich vaardigheden herinneren die ze al hebben geleerd (bijv. Fietsen) en nieuwe vaardigheden verwerven (bijv. Leren autorijden).
Experiment met zeer langetermijngeheugen
Bahrick, Bahrick en Wittinger (1975) onderzochten wat zij zeer langetermijngeheugen (VLTM) noemden. Bijna 400 deelnemers van 17 – 74 jaar werden getest.
Deelnemers werd gevraagd om de namen te noemen die ze konden onthouden van degenen in hun afstudeerklas in een gratis recall-test.
Er waren verschillende voorwaarden, waaronder: een gratis recall-test, waarbij deelnemers probeerden namen te onthouden van mensen in een graduate class; een fotoherkenningstest, bestaande uit 50 fotos; een naamherkenningstest voor ex-schoolvrienden.
De resultaten van het onderzoek toonden aan dat deelnemers die binnen 15 jaar na het afstuderen werden getest, ongeveer 90% nauwkeurig waren in het identificeren van namen en gezichten. Na 48 jaar waren ze 80% nauwkeurig voor verbaal en 70% visueel.
Deelnemers waren beter in fotoherkenning dan gratis terugroepen. Gratis terugroepen was erger. Na 15 jaar was het 60% en na 48 jaar was het 30% nauwkeurig.
Ze concludeerden dat langetermijngeheugen een potentieel onbeperkte duur heeft.
Gebruikt zinvolle stimuli – Bahrick et al testte de herinneringen van mensen aan hun eigen leven met behulp van jaarboeken van middelbare scholen – Heeft een hogere externe validiteit in vergelijking met studies met betekenisloze plaatjes (waar het terugroeppercentage doorgaans lager is) – Maar heeft geen controle over verwarrende variabelen (ze hebben misschien hun geheugen van de fotos over jaar), dus elke toepassing in de echte wereld moet met de nodige voorzichtigheid worden toegepast.
APA-stijl verwijzingen
Home | Over | A-Z-index | Privacybeleid | Neem contact met ons op
Dit werk is gelicentieerd onder een Creative Commons Naamsvermelding-Niet-commercieel-Geen Afgeleide Werken 3.0 Unported-licentie.
Bedrijfsregistratienummer: 10521846
rapporteer deze advertentie