Laminitis

Wat is Laminitis?

Laminitis is een veel voorkomende, uiterst pijnlijke en vaak terugkerende aandoening bij paarden, ponys en ezels.
Het heeft aanzienlijke gevolgen voor het welzijn van eigenaren. Deze aandoening heeft invloed op de weefsels (laminae) die de hoefwand verbinden met het pedaalbot in de hoef. Dit kan ertoe leiden dat het pedaalbot onder het gewicht van het paard in de hoef zakt of draait. In extreme gevallen kan dit resulteren in penetratie van de voetzool door het pedaalbot. Meer dan 7% van de sterfgevallen bij paarden houdt verband met hoefbevangenheid, waarbij veel dieren moeten worden geëuthanaseerd.

Wat zijn de oorzaken van hoefbevangenheid bij paarden?

Hoefbevangenheid kan in drie algemene situaties optreden :

• Ziekten die verband houden met ontsteking
  bijv bepaalde soorten koliek, diarree, vastgehouden placenta, ernstige longontsteking

De precieze volgorde van gebeurtenissen die tot hoefbevangenheid leiden is nog onduidelijk. Bij ziekten die verband houden met een ontsteking, blijft de exacte identiteit van de trigger voor hoefbevangenheid ongrijpbaar, maar er is een activering van ontsteking door het hele lichaam, wat op zijn beurt resulteert in lamellaire ontsteking. Het eindresultaat is een mislukking van de adhesie tussen de laminae en hoefbevangenheid.

• Endocriene (hormoon) ziekte
  bv. De ziekte van Equine Cushing (hypofyse pars intermedia dysfunctie; PPID) en equine metabool syndroom (EMS)

Het hormoon insuline lijkt belangrijk te zijn bij hoefbevangenheid geassocieerd met endocriene aandoeningen, maar nogmaals de exacte volgorde van gebeurtenissen blijft onduidelijk.

• Mechanische overbelasting – ondersteunende hoefbevangenheid (SLL)
  bv geassocieerd met een breuk of geïnfecteerd gewricht in het andere been, zodat het been dat al het gewicht draagt het risico loopt op hoefbevangenheid.

Bij mechanische hoefbevangenheid door overbelasting wordt gedacht dat er onvoldoende bloedtoevoer naar het lamellaire weefsel is in verband met overmatige en continue belasting.

Kan een paard sterven aan Hoefbevangenheid?

Het is onwaarschijnlijk dat het paard zal overlijden aan hoefbevangenheid, maar een eigenaar kan de beslissing nemen om zijn dier te euthanaseren als het pedaalbeen de zool binnendringt, zodat de vooruitzichten erg slecht zijn of als hun dier niet reageert tot een passende behandeling gedurende een langere periode.

Kan een hoefsmid hoefbevangenheid veroorzaken?

Dit is niet gedocumenteerd. Een gebrek aan aandacht voor hoefsmid zodat de voeten overgroeid raken, kan echter leiden tot abnormale belasting van de voeten en dus hoefbevangenheid.

Wat zijn de klinische symptomen van hoefbevangenheid bij paarden?

• Kreupelheid * treft meestal ten minste twee ledematen. * Sommige paarden krijgen zeer milde hoefbevangenheid die niet ernstig genoeg is om zichtbare kreupelheid te veroorzaken, maar wel tot afwijkende hoefringen.
• Het paard leunt achterover op zijn hielen om het pijnlijke teengebied te ontlasten
• De kreupelheid is erger wanneer het paard op harde grond loopt of draait
• Gewicht verplaatsen tussen voeten tijdens rust
• Verhoogde digitale pulsen
• Pijn met gebruik van hoeftesters op het punt van kikker op de voet

Wat moeten paardeneigenaren doen als ze vermoeden dat hun paard hoefbevangenheid heeft?

Neem na het bellen van uw dierenarts mee je paard komt langzaam uit het veld en laat ze box rusten. Zorg ervoor dat er een diep bed is dat helemaal tot aan de deur komt, zorg voor voldoende vers water en geef je paard een dieet op basis van hooi van slechte kwaliteit. Indien nodig moet het hooi worden geweekt om zoveel mogelijk koolhydraten te verwijderen.

Hoe wordt een diagnose gesteld voor hoefbevangenheid bij paarden?

• Een diagnose van hoefbevangenheid is meestal gebaseerd op de klinische symptomen die worden weergegeven
• Er kunnen röntgenfotos worden gemaakt als er bezorgdheid bestaat dat het pedaalbot is gezonken of gedraaid, of als het dier niet verbetert ondanks geschikte therapie.
• Bloed tests kunnen worden uitgevoerd in gevallen waarin een onderliggende endocriene ziekte wordt vermoed.

Wat is de behandeling voor hoefbevangenheid bij paarden?

Hoefbevangenheid is een medisch noodgeval en paarden moeten worden gezien door een dierenarts zodat ze zo snel mogelijk kunnen worden behandeld.
Er kunnen verschillende medicijnen worden gegeven om de pijn onder controle te houden, waaronder niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAIDs) zoals fenylbutazon (“bute”) of flunixine en opiaten zoals morfine en pethidine. Acepromazine wordt van oudsher gebruikt om de bloedtoevoer naar de voeten te verhogen, aangezien men dacht dat alle hoefbevangenheid het gevolg was van verminderde hoefperfusie. Het gunstige effect van het medicijn is waarschijnlijk meer gerelateerd aan zijn kalmerende eigenschappen, waardoor het paard stilstaat of zelfs ligt en het gewicht van de voeten vermindert. In gevallen van hoefbevangenheid die gepaard gaat met een ontsteking, kan het gebruik van ijs op korte termijn (3 dagen) afkoelen van de voeten kan nuttig zijn.

Voetondersteuning is een essentieel onderdeel van de behandeling om de beweging van het pedaalbot te helpen beperken en de pijn die het paard ervaart te verminderen.
Dit kan op verschillende manieren worden bereikt, waaronder het bieden van een diep bed dat helemaal tot aan de deur reikt, kikkersteunen die aan de voeten zijn bevestigd, zoals Lilypads of TLC kikkersteunen, of gecombineerde kikker- en zoolsteunen zoals een tandafdruk materiaal of piepschuimkussentjes.

Boxrust en veranderingen in het voedingspatroon zijn belangrijke factoren. In plaats van gras zouden paarden hooi van slechte kwaliteit moeten hebben en geen of weinig krachtvoer. Ruwvoerrijke voedingsmiddelen zoals ongeolijste suikerbieten en kaf kunnen deel uitmaken van een herzien dieet.

Als de hoefbevangenheid het gevolg is van een onderliggende aandoening, zoals een endocriene aandoening, moet de ziekte dienovereenkomstig worden behandeld, b.v. pergolide (Prascend) voor PPID.

Wat voedt u een paard met hoefbevangenheid?

Het dieet moet bestaan uit hooi van slechte kwaliteit, gevoerd met 1,5% van het werkelijke lichaamsgewicht van het paard. Indien nodig moet het hooi worden geweekt om zoveel mogelijk koolhydraten te verwijderen. Hooi verdient de voorkeur boven hooien, omdat hooien smakelijker is, zodat het dier meer zal eten en paarden meer van het hormoon insuline lijken te produceren als reactie op hooien in vergelijking met hooi. Indien nodig kunnen in plaats van een deel van het hooirantsoen vezelproducten met kaf of ongeolijste suikerbieten worden gevoerd. Als er extra energie nodig is nadat de hoefbevangenheid is verdwenen, kan er olie aan het dieet worden toegevoegd.

Wat voer je NIET aan een paard met hoefbevangenheid?

Concentraten op basis van granen moeten idealiter niet worden gevoerd, omdat ze rijk zijn aan koolhydraten.

Moet je een paard met hoefbevangenheid uitlaten?

Nee. Hoewel het paard pijnlijke voeten heeft, moeten ze boxrust hebben.

Kan een paard met hoefbevangenheid blootsvoets lopen?

Ja als de dierenarts en hoefsmid vinden dat dit passend is voor een individueel dier .

Hoe lang duurt het voordat een paard herstelt van hoefbevangenheid?

Het duurt weken tot maanden voordat een paard herstelt van hoefbevangenheid. In één onderzoek was 72% van de dieren gezond in draf na 8 weken en was 60% weer aan het werk.

Kan een paard met hoefbevangenheid worden genezen?

Ooit een dier hoefbevangenheid heeft gehad, lopen ze een verhoogd risico om het opnieuw te krijgen. De huidige episode kan worden genezen, maar het is waarschijnlijk dat hoefbevangenheid op een bepaald moment in de toekomst opnieuw zal optreden. Er moeten managementwijzigingen worden doorgevoerd om het risico van een herhaalde episode te minimaliseren.

Paardenbevangenheid – preventieve maatregelen

Preventiemaatregelen voor hoefbevangenheid geassocieerd met ontsteking of sepis:
Dit kan worden voorkomen door onmiddellijke behandeling van de onderliggende ziekte en het gebruik van ijs om de voeten te koelen bij paarden die het risico lopen op hoefbevangenheid als gevolg van ontsteking, voordat deze zich voordoet.

Preventiemaatregelen voor met endocriene stoornissen samenhangende hoefbevangenheid
This kan worden voorkomen door een passende behandeling van de onderliggende endocriene aandoening en door de consumptie van niet-structurele koolhydraten in de wei te verminderen.

Preventie van mechanische overbelasting hoefbevangenheid
Dit kan worden voorkomen door kikker of kikker te gebruiken en zool ondersteunt bij dieren met een hoog risico voordat deze voorkomt.