John Jay, eerste opperrechter van de Verenigde Staten

John Jay was een man met grote prestaties. Tijdens zijn leven was hij Founding Father, ondertekenaar van het Verdrag van Parijs, tweede gouverneur van New York en eerste opperrechter van de Verenigde Staten.

Jay werd in december 1745 geboren in een rijke familie van New Yorkse kooplieden en regeringsleiders. Opgroeien in zon gezin vormde zijn toekomst en stelde hem in staat te genieten van een aantal wenselijke kansen. Hij woonde Kings College in New York (nu Columbia University) bij voordat hij advocaat werd en in 1774 lid werd van het NewYork Committee of Correspondence.

De Amerikaanse Revolutie

Jay werd voor het eerst bekend tijdens de Amerikaanse Oorlog voor Onafhankelijkheid toen hij werd gekozen om te dienen als afgevaardigde van New York naar het Eerste en Tweede Continentale Congres. Oorspronkelijk was hij als gematigd tegen het idee van onafhankelijkheid, maar veranderde uiteindelijk van gedachten naarmate de tijd vorderde. Gedurende deze periode werd hij lid van New Yorks Committee of Sixty, en de Chief Justice van het New York Provincial Congress, waar hij partij was bij het opstellen van de New York StateConstitution. Kort daarna koos het Continentale Congres Jay als voorzitter van de vergadering. Hij diende van 10 december 1778 tot 28 september 1779.

In 1779 werd Jay benoemd tot minister van Spanje en reisde hij de Atlantische Oceaan over om hulp en internationale erkenning te zoeken voor de Amerikaanse koloniën. Helaas wilde Spanje niets te maken hebben met Jay of de Amerikaanse koloniën, dus Jay veranderde van koers en ging op weg naar Parijs, waar de onderhandelingen over het einde van de oorlog zouden plaatsvinden, terwijl hij daar het Verdrag van Parijs ondertekende en daarmee de Verenigde Staten hielp. Staten krijgen hun onafhankelijkheid van Groot-Brittannië.

Minister van Buitenlandse Zaken en de Federalist Papers

Jay diende als de tweede minister van Buitenlandse Zaken, totdat het ambt werd veranderd in “Secretary of State”. Gedurende deze ambtsperiode begon Jay samen met Alexander Hamilton en James Madison te werken aan een reeks tijdschriften die uiteindelijk bekend zouden worden als The Federalist Papers. Jay schreef het tweede, derde, vierde, vijfde, zesde en vierenzestigste artikel.

Opperrechter van de Verenigde Staten

In 1789, nadat Jay het aanbod van George Washington had afgewezen de functie van staatssecretaris bood de president hem de nieuwe kans om opperrechter van het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten te worden, wat Jay accepteerde. Hij werd unaniem bevestigd op 26 september 1789 en bleef op de bank tot 1795. Aangezien dit een inaugurele positie was, waren velen van Jays taken omvatte het opstellen van regels, procedures en precedenten. De beroemdste zaak die hij voorzat, was Chisholm v. Georgia (1793), het meest geassocieerd met de introductie van rechterlijke toetsing. De beslissing van de rechtbank werd later echter vernietigd door de ratificatie van het Elfde Amendement.

Gouverneur van New York en het latere leven

In 1795 nam John Jay ontslag bij het Hooggerechtshof om de Tweede gouverneur van New York in een tijd van tumultueuze contacten met Groot-Brittannië over territoriale geschillen. Hij was ten tijde van zijn verkiezing in Engeland geweest en leidde onderhandelingen die zouden leiden tot het Jay-verdrag.

Na zes jaar als gouverneur te hebben gediend, deed Jay mee aan de presidentsverkiezingen van 1800, maar kreeg slechts één stem. Teleurgesteld door het overweldigende verlies trok Jay zich terug uit het openbare leven op zijn boerderij in Westchester County, New York. Hij stierf op 17 mei 1829 na een plotselinge beroerte in Bedford, New York.

Portret van John Jay met dank aan Wikimedia Commons, in licentie gegeven onder de Creative Commons Share- Gelijk licentie 3.o.

Terug naar boven