Amateurjaren Bewerken
Abbott werd geboren in Flint, Michigan. Hij werd opgepikt door het Ypsilanti, Michigan, American Legion-team en won het kampioenschap. Hij studeerde af aan Flint Central High School in Michigan, waar hij een opvallende werper en quarterback was. Hij speelde tijdens de zomer voor de Grossi Baseball Club in de Connie Mack-competities van Michigan. Hij werd in de 36e ronde opgeroepen door de Toronto Blue Jays in de Major League Baseball-draft van 1985, maar tekende niet, maar verhuisde in plaats daarvan naar de University of Michigan.
Hij speelde drie jaar voor Michigan onder coach Bud Middaugh , van 1985 tot 1988, wat hen leidde tot twee Big Ten-kampioenschappen. In 1987 won hij de James E. Sullivan Award als de beste amateursporter in de Verenigde Staten en werd hij de eerste honkbalspeler die de prijs won. Abbott was de vaandeldrager voor de Verenigde Staten tijdens de Pan American Games in Indianapolis in 1987 en hielp de VS naar een tweede plaats. Honkbal was een demonstratiesport op de Olympische Zomerspelen van 1988; Abbott gooide de laatste wedstrijd en won een onofficiële gouden medaille voor de Verenigde Staten. Abbott werd in 1988 uitgeroepen tot de Big Ten Athlete of the Year. Hij zou door de California Angels als achtste worden gekozen in het ontwerp van 1988. Abbotts University of Michigan # 31-shirt werd gepensioneerd bij de Wolverines thuiswedstrijd tegen Michigan State University op 18 april 2009.
In 2007 werd Abbott gekozen in de College Baseball Hall of Fame voor zijn carrière bij Michigan.
MLB-carrière Bewerken
In 1989 sloot Abbott zich aan bij de California Angels en begon de rotatie als een rookie zonder een enkele minor league-wedstrijd te spelen. Dat seizoen boekte hij een 12-12 overwinning -Verlies record met een verdiende run gemiddelde (ERA) van 3,92, en eindigde als vijfde in de American League (AL) Rookie of the Year Award-stemming van het jaar.
In 1991 ging Abbott 18-11 voor de Angels, die op de laatste plaats eindigden in de AL West met een record van 81-81. Abbott plaatste de vierde laagste ERA in de AL (2,89) terwijl hij 243 innings gooide. Als gevolg hiervan eindigde Abbott als derde in de AL Cy Young Award-stemming. In het seizoen 1992 plaatste hij een ERA van 2,77 (vijfde laagste in de AL), maar zijn winst-verliesrecord viel terug naar 7-15 voor de zesde plaats Angels. Abbott won ook de Tony Conigliaro Award in 1992.
In het laagseizoen probeerden de Angels de loonlijst te verlagen en ruilden ze Abbott naar de New York Yankees voor hun eerste honkman in de minor league, J.T. Sneeuw, werpers Russ Springer en Jerry Nielsen. Abbott had een op en neer jaar voor de Yankees, maar op 4 september 1993 gooide Abbott een no-hitter tegen de Cleveland Indians. Op 26 november van hetzelfde jaar verscheen Abbott als zichzelf in de tv-serie Boy Meets World in de aflevering “Class Pre-Union”.
1999 Milwaukee Brewers # 25 Jim Abbott thuisshirt
In 1994 voerden Abbotts Yankees de AL East aan, maar het seizoen stopte en de play-offs werden afgelast vanwege een spelersstaking op 12 augustus. Het jaar daarop, nadat hij het seizoen was begonnen bij de Chicago White Sox, keerde hij terug naar de Angels, die in augustus een voorsprong van 11 wedstrijden hadden op de Seattle Mariners, maar de AL West divisietitel in een one-game play-off voor de Mariners.
Hij worstelde zich door het seizoen 1996, plaatste een 2-18 record met een 7.48 ERA en ging even met pensioen.
Abbott keerde terug naar de White Sox in 1998, startte vijf wedstrijden en won alle vijf. Abbott vervolgde zijn comeback het jaar daarop bij de Milwaukee Brewers, maar gooide niet effectief. Dit was de eerste keer dat hij voor een National League-team speelde en hem om voor het eerst in zijn carrière te slaan. Hij nam twee hits op in 21 slagbeurten tijdens zijn Brewers-periode. Zijn beide hits scoorden punten, en beide hits kwamen van Chicago Cubs-werper Jon Lieber, zij het in verschillende wedstrijden.
Abbott ging na het seizoen 1999 met pensioen met een carrière-record van 87-108, met een 4.25. ERA.