Hyalien kraakbeen wordt uitwendig bedekt door een vezelig membraan dat bekend staat als het perichondrium of, wanneer het langs articulerende oppervlakken loopt, het synoviale membraan. Dit membraan bevat vaten die het kraakbeen van voeding voorzien door diffusie.
Hyalinekraakbeenmatrix is voornamelijk gemaakt van type II collageen en chondroïtinesulfaat, die beide ook worden aangetroffen in elastisch kraakbeen.
Hyalien kraakbeen komt voor op de borstuiteinden van de ribben , in het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën, en op de articulerende oppervlakken van botten. Het geeft de structuren een duidelijke maar plooibare vorm. De aanwezigheid van collageenvezels maakt dergelijke structuren en gewrichten sterk, maar met beperkte mobiliteit en flexibiliteit.
Hyalien kraakbeen is het meest voorkomende type kraakbeen. Het vormt ook het tijdelijke embryonale skelet, dat geleidelijk wordt vervangen door bot, en het skelet van kraakbeenvissen.
MicroanatomyEdit
Wanneer een plakje hyaline kraakbeen is Bij microscopisch onderzoek blijkt dat het bestaat uit cellen (chondrocyten) met een afgeronde of stompe hoekvorm, die in groepen van twee of meer in een korrelige of bijna homogene matrix liggen. Wanneer ze in groepen van twee of meer zijn gerangschikt, hebben de chondrocyten ronde, maar over het algemeen rechte contouren; waar ze met elkaar in contact zijn, en in de rest van hun omtrek, zijn ze afgerond.
Ze bestaan uit doorschijnend protoplasma met fijne verweven filamenten en soms zijn er minuscule korrels aanwezig. Hierin zijn een of twee ronde kernen ingebed, die het gebruikelijke intranucleaire netwerk hebben.
De cellen bevinden zich in holtes in de matrix, kraakbeenlacunes genoemd. Deze holtes zijn in feite kunstmatige openingen die ontstaan door het krimpen van de cellen tijdens het kleuren en uitharden van het weefsel voor onderzoek. De interterritoriale ruimte tussen de isogene celgroepen bevat relatief meer collageenvezels, waardoor het zijn vorm kan behouden terwijl de eigenlijke cellen krimpen, waardoor lacunes ontstaan. Dit vormt de zogenaamde “capsule” van de ruimte. Elke lacune wordt gewoonlijk ingenomen door een enkele cel, maar tijdens mitose kan deze twee, vier of zelfs acht cellen bevatten.
Gewrichtskraakbeen Bewerken
Histologie van gewrichtskraakbeenzones.
Gewrichtskraakbeen is hyaline kraakbeen op de gewrichtsoppervlakken van botten, en ligt in de gewrichtsholte van synoviale gewrichten, badend in gewrichtsvloeistof geproduceerd door het synoviale membraan, dat de wanden van de holte.
Hoewel het vaak wordt aangetroffen in nauw contact met menisci en gewrichtsschijven, wordt gewrichtskraakbeen niet beschouwd als een onderdeel van een van deze structuren, die volledig zijn gemaakt van vezelkraakbeen.
De extracellulaire matrix van gewrichtskraakbeen (ECM) heeft een zeer gespecialiseerde architectuur die zonaal is georganiseerd: de oppervlakkige zone bestaat voornamelijk uit collageen II-vezels die parallel zijn uitgelijnd met het gewrichtsoppervlak om afschuifkrachten te weerstaan, terwijl de diepe zone uit dezelfde vezels bestaat. loodrecht op het botgrensvlak uitgelijnd om drukbelastingen te absorberen.
De biochemische afbraak van het gewrichtskraakbeen resulteert in artrose – het meest voorkomende type gewrichtsaandoening. Artrose treft alleen al in de Verenigde Staten meer dan 30 miljoen mensen en is de belangrijkste oorzaak van chronische handicaps onder ouderen.