Dit soort homeruns wordt gekarakteriseerd door de specifieke spelsituatie waarin ze voorkomen, en kunnen theoretisch voorkomen op een homerun buiten het park of binnen het park.
Walk-off homerun Bewerken
Een walk-off homerun is een homerun die wordt geslagen door het thuisteam in de tweede helft van de negende inning, een eventuele extra inning of een andere geplande laatste inning, die de thuisploeg de leiding geeft en daarmee de wedstrijd beëindigt. De term wordt toegeschreven aan Hall of Fame hulpwaterkruik Dennis Eckersley, zo genoemd omdat nadat het punt is gescoord, het verliezende team het veld moet “verlaten”.
Twee World Series zijn geëindigd via de “walk”. -off “homerun. De eerste was de World Series van 1960 toen Bill Mazeroski van de Pittsburgh Pirates een solo-homerun in de 9e inning sloeg in de 7e wedstrijd van de reeks op de New York Yankees-werper Ralph Terry om de Pirates het Wereldkampioenschap te bezorgen. De tweede keer was de World Series 1993 toen Joe Carter van de Toronto Blue Jays een 9e inning 3-run home run sloeg op Philadelphia Phillies-werper Mitch Williams in Game 6 van de serie, om de Toronto Blue Jays te helpen hun tweede World Series-kampioenschap te veroveren. op een rij.
Zon homerun kan ook een “plotselinge dood” of “plotselinge overwinning” homerun worden genoemd. Dat gebruik is afgenomen nu “walk-off home run” in de gunst is gekomen. Samen met Mazeroskis schot uit 1960, zou de beroemdste walk-off of plotselinge dood-homer waarschijnlijk de “Shot Heard” Round the World “zijn die werd geslagen door Bobby Thomson om de 1951 National League-wimpel voor de New York Giants te winnen, samen met veel andere homeruns die een einde aan een aantal van de belangrijkste en meest spannende honkbalwedstrijden maakten.
Een homerun over het hek is een uitzondering op de regel van honkbal. de thuisploeg gelijk of achter staat in de negende of verlenging, eindigt de wedstrijd zodra de thuisploeg voldoende punten scoort om een voorsprong te nemen. Als de thuisploeg twee nullen heeft in de inning, en de wedstrijd is gelijk, dan is de wedstrijd gelijk. officieel eindigen ofwel op het moment dat de slagman met succes het 1e honk bereikt of het moment dat de loper de thuisplaat raakt – afhankelijk van wat het laatst gebeurt. Dit wordt echter vervangen door de grondregel, die voorziet in automatisch dubbelspel (wanneer een in het spel zijnde bal de grond eerst verlaat dan het speelveld) en homeruns (wanneer een bal in het spel vertrekt het speelveld zonder ooit de grond te raken). In het laatste geval mogen alle honklopers, inclusief de slagman, de plaat passeren.
Leadoff homerun Bewerken
Een leadoff homerun is een homerun geslagen door de eerste slagman van een team, de eerste slagman van de eerste inning van de wedstrijd. In MLB heeft Rickey Henderson het carrière-record met 81 lead-off homeruns. Craig Biggio heeft het National League-carrièrerecord met 53, derde overall voor Henderson, en Alfonso Soriano met 54. Vanaf 2018 had Ian Kinsler het carrière-record onder actieve spelers, met 48 leadoff homeruns, waarmee hij ook de vierde plaats aller tijden werd .
In 1996 vestigde Brady Anderson een Major League-record door in vier opeenvolgende wedstrijden een lead-off home run te slaan.
Back-to-backEdit
(Leer hoe en wanneer u dit template message)
Wanneer twee opeenvolgende slagmensen elk een homerun slaan, wordt dit beschreven als back-to-back homeruns. Het wordt nog steeds als back-to-back beschouwd, zelfs als beide slagmensen hun homeruns op verschillende werpers. Een derde slagman die een homerun slaat, wordt gewoonlijk back-to-back-to-back genoemd.
Vier homeruns op rij door opeenvolgende slagmensen zijn slechts tien keer opgetreden in de geschiedenis van Major League Baseball. In navolging van de conventie wordt dit back-to-back-to-back-to-back genoemd. De meest recente gebeurtenis was op 16 augustus 2020 toen de Chicago White Sox vier keer op rij raakte tegen de St Louis Cardinals.Yoan Moncada, Yasmani Grandal, José Abreu en Eloy Jiménez sloegen opeenvolgende homeruns tijdens de vijfde inning op relief-werper Roel Ramírez, die zijn Major League-debuut maakte.
Op 9 juni 2019 sloegen de Washington Nationals vier op rij tegen de San Diego Padres in Petco Park terwijl Howie Kendrick, Trea Turner, Adam Eaton en Anthony Rendon homerden op werper Craig Stammen. Stammen werd de vijfde werper die back-to-back-to-back-to-back homeruns opgaf, na Paul Foytack op 31 juli 1963, Chase Wright op 22 april 2007, Dave Bush op 10 augustus 2010 en Michael Blazek op 27 juli 2017.
Op 14 augustus 2008 versloeg de Chicago White Sox de Kansas City Royals met 9-2. In deze wedstrijd sloegen Jim Thome, Paul Konerko, Alexei Ramírez en Juan Uribe back-to-back-to-back-to-back homeruns in die volgorde. Thome, Konerko en Ramirez schoten hun homers van Joel Peralta af, terwijl Uribe het van Rob Tejeda deed. De volgende slagman, veteraan backstop Toby Hall, probeerde doelloos de bal zo ver mogelijk te raken, maar zijn poging resulteerde in een strikeout.
Op 22 april 2007 liepen de Boston Red Sox achter de New York Yankees 3-0 toen Manny Ramirez, JD Drew, Mike Lowell en Jason Varitek back-to-back-to-back-to-back homeruns sloegen om ze met 4-3 te maken. Ze wonnen uiteindelijk het duel met 7-6 na een home run van Mike Lowell in de tweede helft van de 7e inning. Op 18 september 2006 met een 9-5 achterstand op de San Diego Padres in de 9e inning, sloegen Jeff Kent, JD Drew, Russell Martin en Marlon Anderson van de Los Angeles Dodgers back-to-back-to-back-to-back homeruns om het spel te binden. Na een punt te hebben toegestaan in de 1e10 wonnen de Dodgers de wedstrijd in de 2e10 op een walk-off two-run home run door Nomar Garciaparra. J. D. Drew heeft deel uitgemaakt van twee verschillende reeksen back-to-back-to-back-to-back homeruns. In beide gevallen was zijn homer de tweede van de vier.
Op 30 september 1997, in de zesde inning van Game One van de American League Division Series tussen de New York Yankees en Cleveland Indians, gaf Tim Raines , Derek Jeter en Paul O “Neill raakten rijtjes tegen elkaar thuislooppas voor de Yankees. De thuislooppas van Raines” bond het spel. New York won uiteindelijk met 8-6. Dit was het eerste optreden van drie homeruns op rij ooit in het naseizoen. De Boston Red Sox herhaalden de prestatie in Game Four van de American League Championship Series 2007, ook tegen de Indians. De Indians gaven de gunst terug in Game One van de American League Division Series 2016.
Twee keer in de geschiedenis van MLB hebben twee broers back-to-back homeruns geslagen. Op 23 april 2013 sloegen de broers Melvin Upton, Jr. (voorheen B.J. Upton) en Justin Upton back-to-back homeruns. De eerste keer was op 15 september 1938, toen Lloyd Waner en Paul Waner de prestatie uitvoerden.
Eenvoudige back-to-back homeruns komen relatief vaak voor. Als een werper een homer opgeeft, kan zijn concentratie worden verbroken en kan hij zijn normale aanpak veranderen in een poging het “goed te maken” door de volgende slagman met een paar fastballs uit te schakelen. Soms verwacht de volgende slagman dat en zal hij hiervan profiteren. Een opmerkelijke back-to-back homerun van dat type in World Series-spel betrof Babe Ruths called shot in 1932, die werd vergezeld door verschillende Ruthiaanse theatrics, maar de werper, Charlie Root, mocht in het spel blijven. . Hij leverde nog maar één worp, die Lou Gehrig uit het park boorde voor een back-to-back schot, waarna Root uit de wedstrijd werd verwijderd.
In Game 3 van de NLCS van 1976, George Foster en Johnny Bench sloegen back-to-back homers in de laatste van de negende op Ron Reed om het duel in evenwicht te brengen. Het Series-winnende punt werd later in de inning gescoord.
Nog een opmerkelijk paar back- to-back homeruns vonden plaats op 14 september 1990, toen Ken Griffey, Sr. en Ken Griffey, Jr. back-to-back homeruns sloegen, op Kirk McCaskill, het enige vader-en-zoon-duo dat dit deed in Major Competitiegeschiedenis.
Op 2 mei 2002 sloegen Bret Boone en Mike Cameron van de Seattle Mariners back-to-back homeruns op starter Jon Rauch in de eerste inning van een wedstrijd tegen de Chicago White Sox . De Mariners sloegen rond in de inning, en Boone en Cameron kwamen aan slag tegen reliever Jim Parque met twee uit, sloegen opnieuw back-to-back homeruns en werden het enige paar teamgenoten dat tweemaal back-to-back homeruns sloeg in dezelfde inning.
Op 19 juni 2012 sloegen José Bautista en Colby Rasmus back-to-back homeruns en back-to-back-to-back homeruns met Edwin Encarnación voor een elke instantie.
Op 23 juli 2017 sloegen Whit Merrifield, Jorge Bonifacio en Eric Hosmer van de Kansas City Royals back-to-back-to-back homeruns in de vierde inning tegen de Chicago White Sox. The Royals wonnen de wedstrijd met 5-4.
Op 20 juni 2018 sloegen George Springer, Alex Bregman en José Altuve van de Houston Astros back-to-back-to-back homeruns in de zesde inning tegen de Tampa Bay Rays.De Astros wonnen de wedstrijd met 5-1.
Op 3 april 2018 begonnen de St. Louis Cardinals de wedstrijd tegen de Milwaukee Brewers met back-to-back homers van Dexter Fowler en Tommy Pham . Toen in de 2e9, met twee uit en de Cardinals met een 4-3 voorsprong, homerde Christian Yelich om het duel in evenwicht te brengen; en Ryan Braun raakten de volgende worp voor een walk-off homer. Dit is de enige Major League-wedstrijd die begint en eindigt met back-to-back homers.
Op 5 mei 2019 sloegen Eugenio Suarez, Jesse Winker en Derek Dietrich van de Cincinnati Reds back-to-back-to- back-to-back homeruns op drie opeenvolgende worpen tegen Jeff Samardzija van de San Francisco Giants in de tweede helft van de eerste inning.
Opeenvolgende homeruns door één slagman Bewerken
Het record voor opeenvolgende homeruns door een slagman is onder alle omstandigheden vier. Van de zestien spelers (tot en met 2012) die er vier hebben geslagen in één wedstrijd, hebben er zes ze achtereenvolgens geraakt. Achtentwintig andere slagmensen hebben vier opeenvolgende geslagen in twee wedstrijden.
Basissen op ballen tellen niet als bij-knuppels, en Ted Williams heeft het record voor opeenvolgende homeruns in de meeste games, vier in vier games speelde van 17-22 september 1957 voor de Red Sox. Williams sloeg een pinch-hit homer op de 17e; liep als pinch-hitter op de 18e; er was geen wedstrijd op de 19e; sloeg nog een pinch-homer op de 20e; homerde en werd toen opgeheven voor een pinch-runner na minstens één vrije loop, op de 21e; en homerde na minstens één vrije loop op de 22ste. Al met al had hij vier vrije lopen, afgewisseld met zijn vier homers.
In World Series-spel sloeg Reggie Jackson een record van drie in één Series-wedstrijd, de laatste wedstrijd (Game 6) in 1977. Maar die drie maakten deel uit van een veel indrukwekkender prestatie. Hij kreeg vier wijd op vier worpen in de tweede inning van game 6. Daarna sloeg hij zijn drie homeruns op de eerste worp van zijn volgende drie slagbeurten, op drie verschillende werpers (4e inning- Hooten, 5e inning- Sosa, 8e inning- Hough). Hij had er ook één geslagen in zijn laatste slagbeurt van de vorige wedstrijd, waardoor hij vier homeruns op vier opeenvolgende swings kreeg. De vier op rij vestigden het record voor opeenvolgende homers in twee Series-wedstrijden.
In Game 3 van de World Series in 2011 sloeg Albert Pujols drie homeruns om het record te evenaren met Babe Ruth en Reggie Jackson. De St. Louis Cardinals wonnen vervolgens de World Series in Game 7 in Busch Stadium. In Game 1 van de World Series in 2012 sloeg Pablo Sandoval van de San Francisco Giants drie homeruns tijdens zijn eerste drie bij-knuppels van de Series.
Nomar Garciaparra heeft het record voor opeenvolgende homeruns in de kortste tijd in termen van innings: drie homeruns in twee innings, op 23 juli 2002, voor de Boston Red Sox.
Home run-cyclus Bewerken
Scooter Gennett had vier homeruns in een wedstrijd van 2017, waarmee hij bijna een homerun-cyclus voltooide.
Een uitloper van Hits voor de cyclus, een “homerun-cyclus” is wanneer een speler een solo homerun, twee homeruns, drie homeruns en grand slam allemaal in één spel slaat. Dit is een uiterst zeldzame prestatie, omdat het vereist dat de slagman niet alleen vier homeruns in het spel slaat, maar ook de homeruns slaat met een specifiek aantal lopers die al op de honken staan. Dit is grotendeels afhankelijk van omstandigheden buiten de controle van de speler, zoals het vermogen van teamgenoten om op het honk te komen en de volgorde waarin de speler in een bepaalde inning aan slag komt. Een andere variant van de homerun-cyclus zou de natuurlijke homerun-cyclus zijn, mocht een slagman de homeruns in de hierboven vermelde specifieke volgorde raken.
Een homerun-cyclus heeft nooit plaatsgevonden in MLB, wat heeft slechts 18 keer gehad dat een speler vier homeruns sloeg in een wedstrijd. Hoewel er meerdere homeruncycli zijn geregistreerd in collegiaal honkbal, is de enige bekende homeruncyclus in een professionele honkbalwedstrijd van Tyrone Horne, die in juli voor de Arkansas Travellers speelde in een Minor League-honkbalwedstrijd van Double-A-niveau tegen de San Antonio Missions. 27, 1998.
Major League-spelers hebben bijna een homerun-cyclus bereikt, een opmerkelijk voorbeeld is Scooter Gennett van de Cincinnati Reds op 6 juni 2017, toen hij vier homeruns sloeg tegen de St. Louis Cardinals. Hij sloeg een grand slam in de derde inning, een twee-run homerun in de vierde inning, een solo homerun in de zesde inning en een twee-run homerun in de achtste inning. Hij had een kans op een homerun van drie runs in de eerste inning, maar reed één punt binnen met een honkslag in die slagbeurt.