Je “hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van professioneel worstelen. Maar weet je wat het werkelijk is?
Het zijn niet alleen mensen die elkaar over het hoofd dragen met klapstoelen.
Er zijn meeslepende verhaallijnen, heroïsche daden van derring-do, bloedstollende extreme momenten en genoeg culturele complexiteit om Slavoj Žižek zijn neus te laten grijpen.
Als professional worstelaar en journalist, laat me je door een paar veelgestelde vragen leiden, waardoor ik me afvraag wat ze in godsnaam tegenwoordig op scholen onderwijzen.
Dus, worstelen. Bedoel je de Olympische dingen?
Nee, misschien niet het Grieks-Romeinse worstelen hebben gezien op de Olympische Spelen of in Foxcatcher, waar worstelaars eac proberen te pinnen h other to the mat.
Ik bedoel het andere soort worstelen.
De UFC?
Je komt dichterbij, maar nee. De UFC, of Ultimate Fighting Championship, is een mixed martial arts-wedstrijd waarin mensen elkaar de baas zijn met elke vechtstijl die ze willen.
Het worstelen van vandaag kwam voort uit “catch wrestling”. , een vechtsport die elementen van Grieks-Romeins en Europees worstelen combineert.
De promotors realiseerden zich dat ze meer geld konden verdienen als ze elementen van de competitie gingen manipuleren om sterren te creëren en anticipatie op wedstrijden op te bouwen.
Dus je zegt dat pro-worstelen nep is?
Nee, ik zeg dat het script is geschreven.
Maar worstelen heeft wel 100 jaar energie gestoken in het uitbreiden van de illusie van legitieme concurrentie voorbij de vierde muur, tot het punt dat het rivalen verboden was om samen tussen shows door te reizen.
Dit maakte het super lastig wanneer dodelijke vijanden IJzerzaag Jim Duggan en de IJzeren Sheik werden gearresteerd terwijl ze in dezelfde auto in 1987. (Ze werden gearresteerd voor drugsbezit, niet voor het breken van “kayfabe”.)
Wat “s” kayfabe “?
Kayfabe verwijst naar het web van illusie dat de gekunstelde elementen van het worstelen verhult.
Resultaten weggeven, publiekelijk uit hun karakter verschijnen of dit soort artikelen schrijven, bederft die illusie en onthult de innerlijke werking van het worstelen aan buitenstaanders – of het breken van kayfabe.
Waarom de grote illusie?
Het oorspronkelijke idee was dat gokkers eerder geneigd zouden zijn om kaartjes te kopen en emotioneel in de worstelaars te investeren als ze dachten dat de wedstrijd echt was .
Het manipuleren van matches en het samenstellen van verhaallijnen verhoogt de inzet – maar hoe meer je knoeit met de legitimiteit van de competitie, hoe moeilijker het wordt om de illusie van die legitimiteit te behouden.
Blijkt het is een gladde helling van twee worstelaars die op een geloofwaardige competitieve manier worstelen totdat de ene opzettelijk een duik neemt, naar twee worstelaars die vechten om een magische urn waarbij de ene worstelaar de andere levend begraaft in een gigantische hoop aarde en dat vervolgens door de bliksem wordt geraakt om die worstelaar terug te brengen naar leven. (Dit is echt gebeurd.)
Zoals de personages en verhaallijnen werden bizar, de pretentie van legitimiteit werd opgegeven en vandaag de dag heeft s werelds grootste worstelpromotie – de World Wrestling Entertainment (WWE) – openlijk toegegeven dat de worstelaars artiesten zijn die zich bezighouden met verhaallijnen.
Maar het bedrog sterft hard en worstelt om het stigma van zijn sportieve pretentie te overwinnen en geaccepteerd te worden vanwege zijn theatrale realiteit.
Dus het is nep?
Nep is het verkeerde woord . Je noemt Wuthering Heights of Star Wars niet “nep”, je noemt het fictie.
En terwijl de gebeurtenissen in het worstelen worden opgevoerd, is de lichamelijkheid echt. Net als stuntartiesten voeren worstelaars atletische prestaties uit, vliegen ze, botsen ze met elkaar en de vloer – en dat alles terwijl ze hun karakter behouden.
In tegenstelling tot stuntartiesten voeren worstelaars deze geënsceneerde wedstrijden in één take uit, voor een live publiek . Het ultieme theater in de ronde, geweldig worstelen is deels complexe choreografie en deels improvisatie – waarbij worstelaars elkaar en de menigte voeden om een uniek kunstwerk te creëren.
Toch weet je hoe je moet vallen, dus het doet geen pijn?
Het doet allemaal pijn. Alles wat we doen is ontworpen om schade te minimaliseren, maar het is onvermijdelijk.
Een tandarts weet hoe hij moet boren, maar dat betekent niet dat boren niet zowel pijnlijk als riskant is. Evenzo weten we hoe we elkaar zo veilig mogelijk moeten raken en op de mat moeten crashen, maar er kan nog steeds iets misgaan.
Zelfs als het goed gaat, blijkt uit onderzoek dat de fysieke gevolgen van een wedstrijd vergelijkbaar zijn met een klein auto-ongeluk hebben gehad.
Waarom zou iemand dit willen doen? Waarom zou ik willen kijken?
Omdat pro-worstelen een eeuwenoude kunstvorm is die op behendige wijze oude speeltechnieken combineert met moderne popcultuurgevoeligheden, een publiek boeit met drama, intriges, komedie en geweld, waarbij het geheel wordt gebundeld ding samen in een sportieve context.
Als worstelaar kan ik “elementen van mezelf loslaten waardoor ik gearresteerd zou worden als ik op een vergelijkbare manier los zou gaan in het openbaar vervoer.
Voor het publiek speelt worstelen allerlei louterende fantasieën uit die je in een cel naast me zouden zien zitten als je ze zou uitleven.