Dit recept voor Griekse geroosterde branzino is perfect voor een eenvoudige en gezonde doordeweekse avondmaaltijd waarvoor bijna geen opruiming nodig is! Vol met heldere citroen en aardse oregano, zal dit gerecht je meenemen naar een taverna aan zee in Griekenland.
Het beste van eten is het verhaal dat het vertelt. Dat is natuurlijk een van mijn redenen om te bloggen. Iedereen kan een recept schrijven en iemand vertellen hoe het moet worden gemaakt … maar het verhaal … het verhaal geeft voedsel een hart.
We verbinden ons allemaal met elkaar door de kracht van heerlijk eten, maar het verhaal … dat verhaal is wat ons bindt. Of het nu een warme Italiaanse rode wijn is die langs de Toscaanse heuvels wordt gedronken, verse kreeften die aan de oceaan van een Caribische hut worden gegeten of een klassieke pizza in New York-stijl die wordt gegeten in een van de vele pizzerias in New York; de verhalen maken eten nostalgisch.
Deze specifieke geroosterde branzino heeft een geweldig verhaal. Er staat een heel goede vriend van me in, Chrissy.
Chrissy kleurt mijn haar. We praten en praten elke 4-6 weken 2-3 uur per keer bij en praten over alles, van popcultuur tot liefde, tot politiek en eten. Een van die keren kwam ik langs en haar moeder gaf me haar heerlijke Griekse kip die mijn zeer populaire One Pot Greek Chicken and Potatoes inspireerde.
Chrissy is toevallig Grieks. Geboren hier in de Verenigde Staten, maar zoals alle Grieken van de eerste generatie die ik ken, spreekt vloeiend Grieks en reist ze minstens één keer per jaar naar haar thuisland. Ze is ook buitengewoon goed gereisd. Ze is in heel Europa geweest, Dubai en heeft bijna elk deel van Noord-Amerika bezocht. Chrissy houdt van reizen in een opwelling. Op een dag is ze vakkundig en liefdevol mijn haar aan het blonderen en de volgende dag smst ze me dat ze over 2 dagen naar Jamaica vliegt en hotelaanbevelingen nodig heeft. Na haar reizen komt Chrissy altijd terug en vertelt me over de sites, de mensen en natuurlijk het eten.
Wij waren aan het kletsen, wachtend tot de blondine mijn brunette-roots overnam en Chrissy begon herinneringen op te halen aan haar reis naar Griekenland afgelopen zomer en zoals altijd hadden we het over het eten.
“We zaten urenlang in dit kleine restaurant aan zee voor uren Mila, in Mykonos, gewoon salades aan het eten, wijn drinken en de vis inademen. Oh de vis. Het was geweldig Mila. Lavraki … Ze zei lavraki in haar typische Griekse uitspraak en pauzeerde vis moet op haar palet zijn vertrokken en voor altijd in haar hoofd hebben gezeten.
“Chrissy, wat is in godsnaam lavraki? Is dit een vis die rechtstreeks uit Zeus vijver komt of zoiets?” Ik heb haar sarcastisch ondervraagd.
“OMG je hebt nog nooit” lavraki “gehad. Wat?!? Dat is het waar we nu naartoe gaan. Het is in het seizoen en ik ken een kleine Griekse plaats die het serveert. Pak je tas we krijgen Grieks eten. ”
Natuurlijk kent ze een kleine Griekse plaats waar” toevallig “deze vis werd geserveerd. De Grieken lijken op de Russen, we kennen altijd “iemand”.
We kwamen bij een gat in de muur dat is eigenlijk de achterkant van een vismagazijn. Het bleek dat deze Griekse “iemand” degene was die verse vis en zeevruchten uitdeelde aan de meeste restaurants in Chicago. En toevallig serveerde hij precies dezelfde vis in dit kleine restaurant met papieren servetten, gemeenschappelijke stoelen, schoolbordmenus en gratis knoflookaromas.
De tent zat vol. Het was zaterdagmiddag 15.00 uur en er stond een rij buiten de deur en er was geen lege stoel te zien. Natuurlijk, zodra de eigenaar zag dat een van hun “eigen” ahem ahem een Griek (Chrissy) in de rij stond, kwam hij haar begroeten in het Grieks, knikte naar me en leidde ons naar de voorkant van de rij, ons achterlatend met boze blikken die als dolken op onze rug worden geworpen. Nou ja … soms krijgt de vroege vogel de worm … soms krijgt de Griekse vogel de vis.
Chrissy praatte met de eigenaar en ze wezen allebei naar het menu, knikte instemmend en beval. Ik werd niet geraadpleegd in dit besluitvormingsproces en ik was blij, want hoe kieskeurig ik ook ben, ik betwijfelde of er iets op dit menu stond dat ik niet leuk zou vinden. We gingen zitten en werden bijna onmiddellijk begroet met Grieks brood, fruitige olijfolie en een vlammende saganaki, de Griekse vlammende kaas. Vervolgens kregen we een gigantische Griekse salade en onze voorgerechten voorgeschoteld. Ik zat te staren naar het feest dat voor ons werd neergelegd.
“> 
” Chrissy! Dit is geroosterde Branzino! ” Riep ik uit toen ik de prachtige vis zag.
“Nee Mila, het is Lavraki. Het is Grieks. “
” Chrissy, het is een mediterrane zeebaars, het is niet Grieks. De Italianen noemen het Branzino en de Grieken noemen het duidelijk Lavraki … maar het is allemaal hetzelfde … het is zeebaars. “
“Hoe dan ook, Griekse stijl is de beste Mila. Griekse stijl of geen stijl! Eet nu! ” We giechelden allebei en groeven ons in.
Ik kan me nog zo duidelijk de zucht van genot herinneren die aan onze lichamen ontsnapte toen we in deze zonovergoten kamer vol onbegrijpelijk gebabbel zaten en even voelde ik me alsof ik uit Chicago was ontsnapt en naar het zout werd vervoerd geurende stranden van Griekenland.
Ik heb deze Branzino (Lavraki) bij een plaatselijke supermarkt gevonden en koop hem regelmatig voor onze doordeweekse avond diners en diners. Het is extreem mild van smaak en heeft een erg zoet vruchtvlees vanwege de garnalen waarmee het zich voedt. Maar het belangrijkste van deze vis is dat hij echt het beste in zijn geheel geroosterd is. Welke, helllllllo?!? Hoe geweldig is dat voor het opruimen?
Verse vis kiezen
Bij het kopen en bereiden van geroosterde branzino of een hele vis zijn er een paar belangrijke dingen om te onthouden:
- Bij het kiezen van verse vis, moet het naar zeewater ruiken, iets dat “meer” ruikt en je wilt het niet. Geloof me.
- De ogen moeten helder zijn, nooit mistig of naar beneden vallen. bah.
- Het vlees moet stevig zijn, niet slijmerig of super sponsachtig.
- Vraag de visboer om de kop en de staart erop te laten zitten, de schubben schoon te maken, de vinnen te knippen en maak de binnenkant helemaal schoon.
- Snijd voor het braden van de vis een beetje in de schil, zorg ervoor dat je niet te diep in het vlees dringt. Dit zal helpen om de schil knapperig te maken en het zal wat kruiden mogelijk maken. doordringen de binnenkant.
- Houd het simpel! De beste vis smaakt op zichzelf best goed en moet gewoon worden verrijkt met eenvoudige en klassieke smaken. Soms is zout, peper en citroen alles wat je nodig hebt.
- NIET te lang koesteren k de vis. Ik rooster deze vis meestal (ongeveer 1,5 pond per stuk) gedurende 18 minuten en de botten trekken er super gemakkelijk uit en het vlees vlokken net zo perfect. Als de vis perfect gaar is, pellen de botten eraf en blijven er minimale botten in het vlees achter.
Ik heb gisteravond geroosterde branzino gemaakt en moest het eindelijk delen. Ik combineerde het met een supereenvoudige gebakken knoflook en citroenspinazie versierd met een paar hagelslag fetakaas… hoe Grieks ben ik nu, hè Chrissy?
Het had eerlijk gezegd niet eenvoudiger kunnen zijn om deze geroosterde branzino te bereiden. Het werd allemaal gedaan op een bakplaat bedekt met bakpapier, zodat er praktisch geen rommel was. Ik sneed snel de vis met kleine gleufjes aan de buitenkant, besprenkelde zowel de zijkanten als de binnenkant met superfruitige extra vierge olijfolie *, vulde de holte met wat oreganostengels uit mijn tuin, een paar teentjes gehakte knoflook, veel zout en peper en enkele schijfjes citroen. Dat is het! In de oven ging het 18 minuten grillen. Ondertussen sauteerde ik wat knoflook met citroensap en olijfolie en gooide er wat babyspinazie door tot het verwelkt. Het geroosterde branzino-diner was compleet en ronduit heerlijk in minder dan 20 minuten.
Dus mijn lieve vriend, Chrissy, bedankt voor het eraan herinneren mij van deze heerlijk heerlijke vis, die me kennis laat maken met een ongelooflijk gat in de muur en vooral een dierbare vriend ben.
Afdrukken
Beschrijving
Dit recept voor Griekse geroosterde branzino is perfect voor een eenvoudige en gezonde doordeweekse avondmaaltijd die bijna geen opruiming vereist! Vol met heldere citroen en aardse oregano, zal dit gerecht je meenemen naar een taverna aan zee in Griekenland.
Ingrediënten
Voor de vis
- 2 branzino (ongeveer 3 pond totaal, lavraki of zeebaars)
- 3 eetlepels extra vierge olijfolie * (fruitig soort)
- 4 teentjes knoflook (fijngehakt op een microplane)
- 4 takjes verse oregano
- 1 citroen (je wilt dat de plakjes halve manen zijn zodat ze gemakkelijk in de vis passen, snijd doormidden en in dunne plakjes gesneden)
- zout en peper naar smaak
Voor de spinazie
- 1 el olijfolie
- 1 zak spinazie (een verpakking van 8 oz)
- 3 teentjes knoflook (fijngehakt op de microplane)
- sap van een halve citroen
- 1 / 2 kopjes water of kippenbouillon
- 3 eetlepels fetakaas
- zout en peper naar smaak
Instructies
Voor de vis
- Zet de oven op de hoogste grill instelling
- Leg bakpapier op een bakplaat die groot genoeg is om de twee vissen in te passen.
- Snijd 3-4 sleuven in de vis, parallel aan de kop van de vis, in de richting van de weegschaal.
- Giet de olijfolie over de vis en zorg ervoor dat beide kanten en de binnenkant bedekt zijn.
- Schep het knoflookmengsel gelijkmatig in de holte van de vis.
- Plaats de oreganostelen in de holtes van de vis.
- Plaats de partjes citroen in de holte van de vis. *
- Plaats de bakvorm in de voorverwarmde oven voor 18-20 minuten of tot het visvlees schilferig en wit is. Serveer met extra citroenen
Voor de spinazie
- Zet, zodra de vis uit de oven komt, een grote pan op middelhoog vuur.
- Voeg olijfolie en knoflook toe aan de pan. Laat ongeveer 2 minuten zweten, zonder dat de knoflook kleur krijgt.
- Voeg de spinazie, water en citroensap toe aan de pan en meng met een tang tot de spinazie slap is. Dit duurt ongeveer 2 minuten.
- Breng op smaak met peper en zout. Bestrooi met feta en serveer naast de vis.
Opmerkingen
Bij het kopen en bereiden van branzino of een geheel vis zijn er een paar belangrijke dingen die u moet onthouden:
Bij het kiezen van verse vis, moet deze naar zeewater ruiken, alles wat “meer” ruikt en u wilt het niet. Geloof me.
De ogen moeten helder zijn, nooit mistig of vallend uit de kom, bah.
Het vlees moet stevig zijn, niet slijmerig of super sponsachtig.
Vraag de visboer om de kop en de staart erop te laten zitten, de schubben schoon te maken, de vinnen te knippen en de binnenkant.
Snijd voor het braden van de vis een beetje in de schil en pas op dat je niet te diep in het vruchtvlees dringt. Hierdoor wordt de schil knapperig en kan er wat kruiden naar binnen dringen.
Bewaren het is simpel! De beste vis smaakt op zichzelf best goed en moet gewoon worden verrijkt met eenvoudige en klassieke smaken. Soms is zout, peper en citroen alles wat je ooit nodig zult hebben.
Kook de vis NIET te lang. I typi Cally gril deze vis (ongeveer 1,5 pond per stuk) gedurende 18 minuten en de botten trekken er super gemakkelijk uit en het vlees vlokken net zo perfect. Als de vis perfect gaar is, schillen de botten ervan en blijven er minimale botten in het vlees achter.
Ik gebruik graag een zeer fruitige en geurige olijfolie voor dit recept. Het geeft het gewoon een ongelooflijk smaakprofiel. Typisch, Griekse olijfolie is iets fruitiger. Maar zolang je een extra vierge olijfolie krijgt die de eerste keer wordt geperst, zou je goudkleurig moeten zijn.
Terwijl de knoflook in de vis kookt, kan er een chemische reactie optreden en kan deze blauwachtig groen worden. Dit is volkomen normaal en slechts een reactie van de zwavelverbindingen. Ongeacht de kleur is het toch heerlijk.
Doe de knoflook of de citroenen niet in de inkepingen die je in de vis hebt gemaakt. Dit kan voorkomen dat de schil van de vis knapperig wordt.
Als je aan beide kanten een echt krokant vel wilt, kun je dit gerust op een rooster roosteren. Ik ben echter prima in orde met een knapperige kant zonder een tweede pan toe te voegen die ik kan schoonmaken 🙂
- Categorie: Zeevruchten
- Keuken: Grieks