Jemen WarEdit
In 1962 raakte Egypte betrokken bij de burgeroorlog in Jemen, steunend aan het revolutionaire regime van Abdullah al-Sallal dat de voormalige heerser van het land, Imam Badr, had verdreven en een republiek had uitgeroepen. Dit bleek een aanzienlijke financiële en militaire last voor Egypte te zijn en veroorzaakte antipathie tegen Saoedi-Arabië, dat steunde de Jemenitische loyalisten.
1967 WarEdit
Onder Arabische druk en als resultaat van stijgende populaire verwachtingen van Arabische militaire macht , op 18 mei 1967, vraagt Nasser aan de secretaris-generaal van de VN U Thant om de noodmacht van de Verenigde Naties (UNEF), gestationeerd aan de Egyptische kant van de grens met Israël in de Sinaï, terug te trekken. Egypte sloot de Straat van Tiran voor de Israëlische scheepvaart als vergelding voor de afleiding van de Jordaan door Israël. Koning Hoessein van Jordanië bezocht Caïro op 30 mei en ondertekende een Jordaans-Egyptisch verdedigingspact.
Op 5 juni, Het Israëlische leger heeft Egypte een verpletterende slag toegebracht. Zeventien Egyptische vliegvelden werden aangevallen en het grootste deel van de Egyptische luchtmacht werd vernietigd op de grond die leidde tot de Israëlische bezetting van het Sinaï-schiereiland. Jordanië ging de oorlog aan de kant van Egypte binnen, maar werd gedwongen om op 7 juni een staakt-het-vuren van de VN-Veiligheidsraad te aanvaarden nadat Israël de door Jordanië gecontroleerde gebieden van de Westelijke Jordaanoever en de door Egypte gecontroleerde Gazastrook bezet had. Egypte accepteerde ook het staakt-het-vuren. Israëlische troepen vielen de strategische militaire installaties op de Syrische Golanhoogvlakte aan, die de stad Quneitra bezetten. Syrië accepteerde het staakt-het-vuren op 10 juni.
De nederlaag van Egypte in de oorlog van 1967 dwong Nasser om op 9 juni af te treden, waarbij hij vice-president Zakaria Mohieddin als zijn opvolger noemde. Hij gaf echter toe na massale volksdemonstraties van Zeven hoge officieren werden berecht in de nasleep van de nederlaag, waaronder minister van Oorlog Shams Badran. Opperbevelhebber van de strijdkrachten Veldmaarschalk Abdel-Hakim Amer werd gearresteerd en zou tijdens zijn verblijf in hechtenis in augustus.