In de portefeuilletheorie worden risicos van prijsveranderingen als gevolg van de unieke omstandigheden van een specifiek effect, in tegenstelling tot de algemene markt, “idiosyncratische risicos” genoemd. Dit specifieke risico, ook wel onsystematisch genoemd, kan door diversificatie uit een portefeuille worden gehaald. Door meerdere effecten samen te voegen, verdwijnen de specifieke risicos. In volledige markten is er geen compensatie voor idiosyncratisch risico – dat wil zeggen, het eigen risico van een effect doet er niet toe voor de prijs. bepaald door het bedrag van het systematische risico in zijn opbrengsten. Netto-inkomsten ontvangen of verliezen geleden door een verhuurder uit het huren van een of twee eigendommen zijn onderhevig aan idiosyncratisch risico vanwege de vele dingen die kunnen gebeuren met onroerend goed en het veranderlijke gedrag van huurders .
Volgens één macro-economisch model dat een financiële sector omvat, kan het afdekken van idiosyncratisch risico zelfvernietigend zijn, aangezien het leidt tot een hoger systeemrisico, aangezien het meer invloed krijgt. Dit maakt het systeem minder stabiel. terwijl securitisatie in principe de kosten van idiosyncratische schokken verlaagt, vergroot het uiteindelijk de systeemrisicos in evenwicht.
In de econometrie wordt ‘idiosyncratische fout’ gebruikt om fouten te beschrijven, dat wil zeggen niet-waargenomen factoren die ct de afhankelijke variabele – van paneldata die zowel in de loop van de tijd als tussen eenheden (individuen, bedrijven, steden, etc.) veranderen.