Het effect van isosorbide mononitraat met verlengde afgifte (ER-ISMN) op inspanningstolerantie 1 uur na toediening werd vergeleken met dat van placebo in een multicenter, gerandomiseerd, dubbelblind onderzoek onder 151 patiënten met stabiele inspanning geïnduceerde angina. Tijdens een 9 tot 24 dagen durende placebo-run ondergingen de patiënten baseline-inspanningstolerantietests volgens het Bruce-protocol, waarna ze gedurende 5 dagen ER-ISMN of placebo kregen. ER-ISMN-patiënten slikten elke ochtend 60 mg gedurende de eerste 4 dagen en 120 mg op de ochtend van de vijfde dag. Een uur na toediening hadden ER-ISMN-patiënten een significant grotere toename van de totale inspanningstijd (dag 1 tot 4: 5 +/- 53 seconden; dag 5:53 +/- 58 seconden) dan de met placebo behandelde patiënten (dag 1 tot 4:14 +/- 37 seconden; dag 5:21 +/- 48) (p < 0.001). De tijden tot ontwikkeling van angina en 1 mm ST-segmentdepressie waren significant langer in de ER-ISMN-groep dan in de placebogroep. Het verschil tussen de groepen in gemiddelde tijd tot het ontstaan van angina was 34 seconden na de dosis van 60 mg (p = 0,004) en 49 seconden na de dosis van 120 mg (p < 0,001 ). De gemiddelde tijd tot ontwikkeling van een ST-segmentdepressie van 1 mm was 51 en 61 seconden langer na de respectievelijk 60 mg en 120 mg ER-ISMN-doses dan na placebo (p <0.001). Aan de behandeling gerelateerde bijwerkingen werden gemeld bij respectievelijk 37% (28 van de 75) en 7% (5 van 76) van de patiënten in de ER-ISMN- en placebogroep. Zoals verwacht kwam hoofdpijn vaker voor in de ER-ISMN-groep dan in de placebogroep (respectievelijk 28% en 1%). De effecten van ER-ISMN (60 mg en 120 mg) zijn klinisch duidelijk 1 uur na toediening, wat resulteert in een betere inspanningstolerantie bij patiënten met angina pectoris.