Cro-Magnon

Cro-Magnon, populatie van vroege Homo sapiens die dateren uit het Boven-Paleolithicum (ca. 40.000 tot ca. 10.000 jaar geleden) in Europa.

In 1868 werden in een ondiepe grot bij Cro-Magnon nabij de stad Les Eyzies-de-Tayac in de Dordogne in het zuidwesten van Frankrijk een aantal duidelijk oude menselijke skeletten gevonden. De grot werd onderzocht. door de Franse geoloog Édouard Lartet, die vijf archeologische lagen ontdekte. De menselijke botten in de bovenste laag bleken tussen de 10.000 en 35.000 jaar oud te zijn. De prehistorische mensen die door deze vondst werden onthuld, werden Cro-Magnon genoemd en zijn sindsdien met Neanderthalers (H. ne anderthalensis), om representatief te zijn voor prehistorische mensen. Moderne studies suggereren dat Cro-Magnons zelfs eerder opkwamen, misschien al 45.000 jaar geleden.

Cro-Magnons waren robuust gebouwd en krachtig en worden verondersteld ongeveer 166 tot 171 cm te zijn geweest (ongeveer 5 ft 5 inches tot 5 voet 7 inches) lang. Het lichaam was over het algemeen zwaar en stevig, blijkbaar met een sterk spierstelsel. Het voorhoofd was recht, met lichte wenkbrauwen en het gezicht was kort en breed. Cro-Magnons waren de eerste mensen (geslacht Homo) met een prominente kin. De hersencapaciteit was ongeveer 1600 cc (100 kubieke inch), iets groter dan het gemiddelde voor moderne mensen. Men denkt dat Cro-Magnons waarschijnlijk vrij groot waren in vergelijking met andere vroege menselijke soorten.

Het is nog steeds moeilijk te zeggen waar de Cro-Magnons precies thuishoren in de recente menselijke evolutie, maar ze hadden een cultuur die een een verscheidenheid aan geavanceerde gereedschappen, zoals geretoucheerde messen, eindschrapers, neusschrapers, het beitelachtige gereedschap dat bekend staat als een burijn en gereedschappen voor fijne botten (zie Aurignaciaanse cultuur). Ze lijken ook gereedschappen te hebben gemaakt voor het gladmaken en schrapen van leer. Sommige Cro-Magnons zijn in verband gebracht met de Gravettiaanse industrie, of de Hoog-Perigordiaanse industrie, die wordt gekenmerkt door een abrupte retoucheringstechniek die gereedschappen met platte ruggen produceert. Cro-Magnon-woningen worden meestal aangetroffen in diepe grotten en in ondiepe grotten gevormd door rotsen overhangen, hoewel primitieve hutten, ofwel afdak tegen rotswanden of volledig uit stenen opgetrokken hutten zijn gevonden. De schuilplaatsen in de rotsen werden het hele jaar door gebruikt; de Cro-Magnons lijken een gevestigd volk te zijn geweest, dat alleen beweegt als het nodig is. ssary om nieuwe jacht te vinden of vanwege veranderingen in het milieu.

Net als de Neanderthalers begroeven de Cro-Magnon-mensen hun doden. Enkele van de eerste voorbeelden van kunst door prehistorische volkeren zijn Cro-Magnon. De Cro-Magnons hebben kleine gravures, reliëfs en beeldjes gesneden en gebeeldhouwd, niet alleen van mensen maar ook van dieren. Hun menselijke figuren stellen over het algemeen vrouwen met grote borsten, wijde heupen en vaak duidelijk zwangere vrouwen voor, waarvan wordt aangenomen dat deze figuren een betekenis hadden bij vruchtbaarheidsriten. Talrijke afbeeldingen van dieren zijn te vinden in grotschilderingen van Cro-Magnon in heel Frankrijk en Spanje op locaties zoals Lascaux, Eyzies-de-Tayac en Altamira, en sommige zijn buitengewoon mooi. Er wordt aangenomen dat deze schilderijen een magisch of ritueel belang hadden voor de mensen. Uit de hoge kwaliteit van hun kunst blijkt dat Cro-Magnons geen primitieve amateurs waren, maar eerder hadden geëxperimenteerd met artistieke media en vormen. Versierde gereedschappen en wapens laten zien dat ze kunst zowel om esthetische doeleinden als om religieuze redenen waardeerden.

Het is moeilijk te bepalen hoelang de Cro-Magnons duurden en wat is er met hen gebeurd. Vermoedelijk werden ze geleidelijk opgenomen in de Europese populaties die later kwamen.