Heb je ooit iemand horen zeggen dat iemand zijn hoofd in het zand heeft begraven? Bedoelen ze dat iemand anders zijn hoofd letterlijk in een gat in de grond heeft begraven en het met zand heeft bedekt? Natuurlijk niet!
Waar hebben ze het dan in vredesnaam over? Wanneer mensen zeggen dat iemand zijn hoofd in het zand heeft begraven, beweren ze dat de persoon voor de hand liggende feiten negeert of weigert advies te aanvaarden, in de hoop dat het eenvoudigweg het bestaan van een probleem zal laten verdwijnen.
Deze populaire metafoor wordt verondersteld te zijn ontstaan uit observaties van struisvogels die hun kop in het zand lijken te steken om roofdieren te ontwijken. Sommige mensen denken dat dit gedrag het gevolg is van het feit dat struisvogels zo dom zijn dat ze denken dat ze door het begraven van hun hoofd onzichtbaar worden voor roofdieren. Met andere woorden, als ze de roofdieren niet kunnen zien, kunnen de roofdieren ze niet zien.
Dierexperts zullen je echter vertellen dat deze overtuiging dat struisvogels hun kop in het zand steken om te vermijden roofdieren is niets meer dan een mythe. Immers, als een struisvogel zijn kop in het zand zou begraven, zou hij spoedig sterven door verstikking. Gezien wat we weten over struisvogels, is het echter gemakkelijk in te zien hoe deze mythe is ontstaan.
Struisvogels zijn de grootste en zwaarste levende vogels ter wereld. Ondanks dat ze twee tot negen voet lang zijn en net zo zwaar wegen. Deze vogels kunnen wel 350 pond wegen en hebben relatief kleine koppen. Bij het nestelen graven ze ondiepe gaten in de grond om als nest voor hun eieren te gebruiken. Ze gebruiken hun snavel om hun eieren meerdere keren per dag om te draaien. Van een afstand leunt een struisvogel in een gat om een ei te draaien kan er gemakkelijk uitzien alsof het zijn kop in het zand steekt!
Deze mythe kan ook ontstaan zijn door een paar andere struisvogelgedragingen. Wanneer struisvogels bijvoorbeeld langs de grond planten eten, kunnen ze er gemakkelijk uitzien alsof ze hun kop in het zand hebben gestoken, vooral van een afstand. Evenzo gaan struisvogels vaak plat op de grond liggen als ze zich bedreigd voelen. Van een afstand, het enige dat zichtbaar is, is hun grote lichaam, waardoor sommigen denken dat de rest misschien begraven is.
Ook al krijgen ze een slechte rap, struisvogels zijn zeer interessante vogels. Inheems in Afrika, hebben ze de neiging om door savanne en woestijngebieden te zwerven, naast giraffen en zebras op planten te grazen. De struisvogel was ooit bekend als de kameelvogel, vanwege zijn lange nek, grote ogen, lange wimpers en unieke loop. Net als kamelen kunnen struisvogels ook hoge temperaturen verdragen en dagen zonder water.
Ook al zijn het vogels, struisvogels kunnen niet vliegen. Hun lichamen zijn gewoon te groot om te kunnen vliegen. Ze kunnen echter rennen zoals de wind! Hun lange, krachtige benen kunnen een constante snelheid aanhouden van meer dan 30 mijl per uur, met korte uitbarstingen tot 70 mijl per uur. Hoewel hun vleugels onbruikbaar zijn voor de vlucht, helpen ze hen om hun evenwicht te bewaren wanneer ze rennen .