Verschillende aandoeningen kunnen convulsies veroorzaken, waaronder:
Epileptische aanvallen
Volgens volgens de Epilepsy Foundation is epilepsie een aandoening die ervoor zorgt dat iemand veel aanvallen krijgt.
Aanvallen zijn elektrische storingen in de hersenen. Er zijn veel verschillende soorten aanvallen, die elk verschillende symptomen hebben.
Soms kunnen epileptische aanvallen ervoor zorgen dat iemand stuiptrekkingen krijgt. Het meest voorkomende type wordt tonisch-clonische aanvallen genoemd. “Tonic” betekent verstijven terwijl “clonic” schokken betekent. Deze bewegingen beschrijven de primaire kenmerken van de aanval.
Naast stuiptrekkingen kan een persoon ook een kreunend geluid maken wanneer de lucht met kracht langs zijn stembanden reist.
Veel mensen denken aan convulsies wanneer ze verwijzen naar epileptische aanvallen, maar sommige aanvallen leiden niet tot convulsies.
Een afwezigheidsaanval is bijvoorbeeld wanneer een persoon onbeweeglijk blijft en niet reageert tijdens een elektrische storing in de hersenen.
Koortsstuipen
Volgens het National Institute of Neurological Disorders and Stroke (NINDS) kunnen koortsstuipen voorkomen bij kinderen in de leeftijd van 6 maanden tot 5 jaar die koorts hebben.
Koortsstuipen veroorzaken stuiptrekkingen die doorgaans tot 5 minuten duren.
De meeste koortsstuipen hebben geen blijvende negatieve invloed op een kind. Ze zijn over het algemeen onschadelijk en hebben geen behandeling nodig.
Als de aanval echter langer dan 5 minuten aanhoudt of als het kind niet snel herstelt, is het essentieel om een ambulance te bellen.
Niet-epileptische aanvallen
Volgens de NINDS zijn niet-epileptische aanvallen aanvallen die epilepsie lijken te zijn, maar niet het gevolg zijn van elektrische storingen in de hersenen van een persoon.
Artsen denken van niet -epileptische aanvallen zijn “psychogene” ziekten. Dit betekent dat ze optreden als gevolg van mentale of emotionele stress. Om deze reden noemen artsen ze soms “psychogene niet-epileptische aanvallen”.
Artsen bevelen vaak psychologische therapieën aan. , zoals cognitieve gedragstherapie, om niet-epileptische aanvallen te behandelen. Deze behandelingen helpen een persoon om de onderliggende stress te beheersen die de aanvallen veroorzaakt.
Paroxysmale kinesigene dyskinesie
Volgens het National Center for Advancing Translational Sciences (NCATS) is paroxismale kinesigene dyskinesie (PKD) een zeldzame aandoening die convulsies veroorzaakt.
PKD-aanvallen treden meestal op nadat een persoon een plotselinge beweging ervaart, zoals schrikken of opstaan.
De convulsies duren meestal minder dan 5 minuten, maar kan in sommige gevallen langer duren. Een persoon zal gewoonlijk minder afleveringen ervaren naarmate hij ouder wordt.
Het is een genetische aandoening, wat betekent dat een ouder het kan doorgeven aan zijn kinderen.
Uit onderzoek is gebleken dat anticonvulsiva , zoals carbamazepine zijn een effectieve behandeling voor PKD.
Medicatiereacties
In zeldzame gevallen kunnen bepaalde medicijnen epileptische aanvallen met convulsies veroorzaken. De Epilepsy Foundation biedt een uitgebreide lijst van gifstoffen en medicijnen die epileptische aanvallen kunnen veroorzaken.
Migraine
Er zijn aanwijzingen dat migraine kan leiden tot epileptische aanvallen. Dit wordt migralepsie genoemd.
Ander onderzoek betwist echter dit begrip van migralepsie. Meer onderzoek is nodig om te helpen bepalen of migralepsie een aparte aandoening is.