In de Verenigde Staten is een adjunct een faculteitslid zonder tenure track, hoewel het ook een geleerde of docent kan zijn wiens primaire werkgever niet de school of afdeling is adjunct-status hebben. Adjunct-hoogleraren vormen de meerderheid van de docenten aan instellingen voor hoger onderwijs (postsecundair). Hun contracten worden doorgaans verlengd door de cursus. Net als bij andere deeltijdwerkers, krijgen ze minder betaald dan voltijdse hoogleraren en ontvangen ze geen personeelsbeloningen zoals ziektekostenverzekering of een kantoor. In de meeste gevallen hebben adjunct-hoogleraren een masterdiploma nodig, maar in sommige gevallen bachelordiploma en relevante ervaring. Meer dan een derde is echter gepromoveerd. Op veel universiteiten impliceert de titel “adjunct-professor” (of variaties daarop, zoals “adjunct associate professor”) een doctoraat of een andere terminale graad; degenen met een masterdiploma of een bachelordiploma kunnen de titel “adjunct-docent” krijgen. De American Association of University Professors (AAUP) heeft zijn bezorgdheid geuit over het feit dat slechts een kwart van de universitaire functies tenure track is, met gevolgen voor werkzekerheid en academische vrijheid. In een analyse uit 2018 stelde AAUP vast dat 73% van de universitaire onderwijsposities in de Verenigde Staten niet-tenure track zijn.
In Canada worden adjunct-hoogleraren vaak voorgedragen als erkenning voor hun actieve betrokkenheid bij de aanwijzende instelling, terwijl ze zijn in dienst van de overheid, het bedrijfsleven, een beroep of een andere instelling. De functie docent van de cursus, in plaats van adjunct, wordt gebruikt als de aanstelling uitsluitend bedoeld is om één of meer cursussen te geven. De VS daarentegen gebruiken deze titel voor alle instructeurs.