Wat is acuut hemorragisch diarree-syndroom?
Acuut hemorragisch diarree-syndroom (AHDS) (ook bekend als hemorragische gastro-enteritis) is een acute (plotselinge) aandoening van honden die wordt gekenmerkt door braken en bloederige diarree. De meeste gevallen komen zonder waarschuwing voor bij verder gezonde honden. Het belangrijkste en meest verontrustende klinische teken is grote hoeveelheden bloederige diarree, vaak felrood. Sommige honden hebben een pijnlijke buik, verminderde eetlust, lethargie (vermoeidheid) of koorts.
AHDS kan van invloed zijn op elk ras, leeftijd, grootte of geslacht van de hond, maar komt het meest voor bij kleine en honden van speelgoedrassen. Jonge miniatuurpoedels, dwergschnauzers en Yorkshire Terriers lijken vaker te worden getroffen. Andere rassen die vaak worden getroffen, zijn onder meer de pekinees, teckel, maltezer, cavalier king charles-spaniël, shetland-herdershond en poedel.
Wat veroorzaakt AHDS?
De exacte oorzaak van AHDS blijft onbekend (idiopathisch ). Het kan te maken hebben met indiscretie van het dieet (inname van niet-voedingsproducten of ander voedsel), immuungemedieerde ziekte, toxines of pancreatitis. Stress, angst en hyperactiviteit worden in veel gevallen als mogelijke bijdragende factoren beschouwd. Andere mogelijke oorzaken van AHDS zijn:
- maag- of darmzweren
- trauma
- gastro-intestinale tumoren of obstructie
- vreemde lichamen
- infectieziekten zoals parvovirusinfectie bij honden
- stollingsstoornissen
- darmparasieten
- darmbacteriën
Recent onderzoek geeft aan dat AHDS een allergische reactie kan zijn (voedsel of ingeademd). Honden die AHDS ervaren, kunnen in de toekomst vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van AHDS.
Hoe wordt AHDS gediagnosticeerd?
De diagnose van AHDS kan een uitdaging zijn en kan uiteindelijk in aanhoudende gevallen darmbiopsieën vereisen . Omdat er zoveel mogelijke oorzaken van AHDS zijn, vereist evaluatie meestal een volledig bloedbeeld (CBC), biochemische analyse van het bloed, urineonderzoek, röntgenfotos (röntgenfotos), coagulatie- of stollingstests, fecale evaluatie en echografie of endoscopisch onderzoek van het maagdarmkanaal.
Het gepakte celvolume (PCV) of hematocriet (HCT) – een meting van het aandeel rode bloedcellen in het bloed – is vaak groter dan 60% bij honden met AHDS. De meeste honden hebben een normale HCT van 37% tot 55%. Een verhoogde HCT in combinatie met een laag of normaal totaal eiwit is een belangrijke aanwijzing dat een hond mogelijk AHDS heeft. Bloedbicarbonaatspiegels, bloed-pH-waarden en serumchemie geven ook aanwijzingen dat AHDS aanwezig kan zijn. Diagnose is vaak een proces waarbij andere oorzaken van bloederige ontlasting en gastro-intestinale klachten worden weggenomen.
Hoe wordt AHDS behandeld?
Honden met AHDS zullen ernstig ziek lijken en, als ze niet worden behandeld, kunnen sterven. In de meeste gevallen lijkt de aandoening binnen een paar dagen zijn beloop te hebben als de hond de juiste ondersteunende zorg krijgt. Intraveneuze vloeistoftherapie met kalium- en elektrolytsuppletie vormt de basis van AHDS-therapie. Onderhuidse vloeistoffen (vloeistoffen die onder de huid worden toegediend) worden gewoonlijk niet als voldoende beschouwd om te voldoen aan de aanzienlijke vloeistofbehoeften van de meeste honden met AHDS. De meeste honden krijgen de eerste 24 uur van de behandeling geen voer en krijgen vaak antibiotica, bijvoorbeeld ampicilline, enrofloxacine of metronidazol (merknaam Flagyl®) om mogelijke secundaire darminfecties te bestrijden.
” Honden met AHDS zullen ernstig ziek lijken en, indien onbehandeld, kunnen overlijden. “
Aanvullende therapie voor AHDS kan zijn gastro-intestinale beschermers (bijv. sucralfaat, merknamen Carafate® en Sulcrate®) en middelen tegen braken (bijv. maropitant, merknaam Cerenia®). In ernstige gevallen kan plasma of colloïden nodig zijn om ernstig lage bloedproteïneniveaus te corrigeren.
Als er geen intraveneuze vloeistoftherapie wordt gegeven, zal het aantal rode bloedcellen van de hond blijven stijgen vanwege uitdroging. In deze situatie loopt de hond het risico op een mogelijk fatale stollingsstoornis die verspreide intravasculaire coagulatie (DIC) wordt genoemd. Als DIC eenmaal is begonnen, is het vaak onomkeerbaar en kan het de dood tot gevolg hebben.
Kan AHDS worden voorkomen?
Aangezien de oorzaak onbekend is, is het moeilijk om advies te geven over preventie. Redelijke suggesties zijn echter om een commercieel dieet van hoge kwaliteit te geven, uw hond geen extra voedsel of traktaties te geven waaraan uw hond niet gewend is, preventieve medicatie tegen parasieten te gebruiken zoals voorgeschreven door uw dierenarts, en over het algemeen een omgeving met weinig stress te bieden.