Accijnzen

Wat is een accijns?

Een accijns is een wettelijk vastgestelde belasting op specifieke goederen of services bij aankoop, zoals brandstof, tabak en alcohol. Accijnzen zijn intranationale belastingen die worden opgelegd binnen een overheidsinfrastructuur in plaats van internationale belastingen die over landsgrenzen worden geheven. Een federale accijns wordt meestal geïnd op de verkoop van motorbrandstoffen, vliegtickets, tabak en andere goederen en diensten.

Hoe accijnzen werken

Accijnzen zijn voornamelijk voor bedrijven. Consumenten kunnen de kosten van accijnzen al dan niet direct zien. Veel accijnzen worden betaald door handelaren, die de belasting vervolgens via hogere prijzen aan de consument doorberekenen. Handelaren betalen accijnzen aan groothandelaren en houden rekening met accijnzen in de prijs van producten, waardoor de verkoopprijs in het algemeen stijgt. Er zijn echter enkele accijnzen die rechtstreeks door een consument worden betaald, inclusief onroerendgoedbelasting en accijnzen op bepaalde pensioenrekeningen.

Federale, staats- en lokale overheden hebben de bevoegdheid om accijnzen in te stellen. Hoewel inkomstenbelasting de belangrijkste inkomstenbron is voor federale en deelstaatregeringen, vormen accijnzen ook een klein deel van de totale inkomsten.

Accijnzen zijn in de eerste plaats een bedrijfsbelasting, van andere belastingen die een bedrijf moet betalen, zoals inkomstenbelasting. Bedrijven die accijnzen heffen en ontvangen, zijn verplicht om elk kwartaal de federale accijnzenaangifte van formulier 720 in te dienen en ook driemaandelijkse betalingen in te dienen. Bedrijven die accijnzen heffen, moeten ook hun verplichtingen nakomen voor het doorgeven van accijnzen aan nationale en lokale overheden, zoals vereist. Handelaren kunnen aftrek of verrekening krijgen op hun jaarlijkse inkomstenbelastingaangifte met betrekking tot accijnsbetalingen.

Accijnzen kunnen in een van de twee categorieën vallen: ad valorem en specifiek. Accijnzen ad valorem zijn vaste percentages die op bepaalde goederen of diensten worden berekend. Specifieke belastingen zijn vaste bedragen in dollars die op bepaalde aankopen worden toegepast. In sommige gevallen heffen regeringen accijnzen op goederen die hoge sociale kosten met zich meebrengen, zoals sigaretten en alcohol, en om deze reden worden deze belastingen soms zondebelastingen genoemd. Over het algemeen komen de grootste inkomstengenererende accijnzen in de VS van motorbrandstof, vliegtickets, tabak, alcohol, gezondheidsgerelateerde goederen en gezondheidsgerelateerde diensten.

De Internal Revenue Service geeft advies over accijnzen in publicatie 510.

Ad Valorem Accise Taxes

Ad valorem is een Latijnse uitdrukking die letterlijk naar waarde betekent. Een ad valorem-belasting wordt in procenten geheven. Dit resulteert in een accijns die is gebaseerd op de waarde van het product of de service. Bijvoorbeeld de IRS heft een accijns van 10% op bruining binnenshuis. Dit betekent dat als een zonnestudio $ 100 vraagt voor een bruiningssessie, het de IRS $ 10 aan accijns moet betalen. Evenzo, als het bedrijf $ 200 in rekening brengt voor het bruinen, moet het $ 20 accijns. Andere soorten advertentiewaarde De accijnzen van orem zijn inclusief vuurwapens (10%), vliegtickets (7,5%) en zware vrachtwagens (12%). Onroerende voorheffing kan ook worden beschouwd als een soort ad valorem-accijnzen.

Specifieke accijnzen

Zond vaak belastingen op gerichte goederen zoals bier en alcohol zullen op federaal niveau worden belast en ook zwaar worden belast door de staat, waardoor de kosten van deze items hoger worden. New York heeft bijvoorbeeld een specifieke accijns van $ 4,35 per pakje sigaretten van 20. De combinatie met de federale belasting van $ 1,01 levert alleen al de accijnzen $ 5,36 op. Deze belastingen hebben een aanzienlijke impact op de consument.

Accijnzen op pensioenrekeningen

Accijnzen worden ook geheven over sommige activiteiten op de pensioenrekening. Veel mensen kennen deze belastingen als sancties. Een accijns van 6% wordt geheven op overtollige bijdragen aan de individuele pensioenrekening (IRA) die niet binnen de toepasselijke deadline zijn gecorrigeerd. Een accijnsboete van 10% is van toepassing op uitkeringen van bepaalde IRAs en andere gekwalificeerde plannen wanneer een belegger opnames doet vóór de leeftijd van 59,5 jaar.

Er wordt ook een boete van 50% aan accijnzen in rekening gebracht wanneer beleggers niet de verplichte minimumuitkeringen van bepaalde pensioenrekeningen ontvangen. Vereiste minimumuitkeringen zijn verplicht na de leeftijd van 72 jaar (voor iedereen die de leeftijd van 70,5 jaar bereikt in 2020 of later) voor traditionele IRA-rekeningen en verschillende andere fiscaal uitgestelde pensioenspaarregelingen.