Het verhaal van verloren liefde is er een die de meesten van ons kunnen vertellen, en de vraag: “Waarom mislukken relaties?” blijft zwaar in ons achterhoofd hangen. Het antwoord voor velen van ons kan van binnen worden gevonden. Of we het nu weten of niet, de meesten van ons zijn bang om echt verliefd te zijn. Hoewel onze angsten zich op verschillende manieren kunnen manifesteren of zichtbaar worden in verschillende stadia van een relatie herbergen we allemaal verdedigingen waarvan we denken dat ze ons op een bepaald niveau zullen beschermen tegen pijn. Deze verdedigingen kunnen ons een valse illusie van veiligheid of zekerheid bieden, maar ze weerhouden ons ervan de nabijheid te bereiken die we het meest verlangen. wat drijft onze angst voor intimiteit? Wat weerhoudt ons ervan de liefde te vinden en te behouden die we zeggen te willen?

1. Echte liefde geeft ons het gevoel kwetsbaar te zijn.

Een nieuwe relatie is onbekend terrein, en de meesten van ons hebben natuurlijke angsten voor het onbekende. Verliefd worden betekent een reëel risico nemen. We stellen veel vertrouwen in een andere persoon, waardoor ze invloed kunnen uitoefenen op ons, waardoor we ons blootgesteld en kwetsbaar voelen. Onze kernverdediging s worden uitgedaagd. Alle gewoonten die we al lang hebben waardoor we onszelf gefocust of op zichzelf staand voelen, beginnen buiten de boot te vallen. We zijn geneigd te geloven dat hoe meer we erom geven, hoe meer we gewond kunnen raken.

2. Nieuwe liefde wakkert pijn uit het verleden aan.

Als we een relatie aangaan, zijn we ons zelden volledig bewust van hoe onze geschiedenis ons heeft beïnvloed. De manieren waarop we in eerdere relaties zijn gekwetst, beginnend vanaf onze kindertijd, hebben een sterke invloed op hoe we de mensen met wie we in de buurt komen zien en hoe we ons gedragen in onze romantische relaties. Oude, negatieve dynamiek kan ervoor zorgen dat we ons niet openstellen voor een nieuw iemand. We kunnen intimiteit vermijden, omdat het oude gevoelens van pijn, verlies, woede of afwijzing oproept. Zoals Dr. Pat Love zei in een interview met PsychAlive, “wanneer je naar iets verlangt, zoals liefde, wordt het geassocieerd met pijn”, de pijn die je voelde omdat je het in het verleden niet had.

3. Liefde daagt een oude identiteit uit.

Velen van ons worstelen met onderliggende gevoelens van niet geliefd te zijn. We hebben moeite onze eigen waarde te voelen en te geloven dat iemand echt voor ons kan zorgen. We hebben allemaal een kritische innerlijke stem, die zich gedraagt als een wrede coach in ons hoofd die ons vertelt dat we waardeloos zijn of geluk niet verdienen. Deze coach is gevormd op basis van pijnlijke ervaringen uit de kindertijd en kritische attitudes waarmee we vroeg in ons leven werden blootgesteld, evenals gevoelens die onze ouders over zichzelf hadden.

Hoewel deze attitudes kunnen kwetsend zijn, na verloop van tijd zijn ze in ons geworteld. Als volwassenen zien we ze misschien niet als een vijand, maar aanvaarden we in plaats daarvan hun destructieve standpunt als de onze. Deze kritische gedachten of innerlijke stemmen zijn vaak schadelijk en onaangenaam, maar ze voelen zich ook op hun gemak in hun vertrouwdheid. Wanneer iemand anders ons anders ziet dan onze stemmen, ons liefheeft en waardeert, kunnen we ons eigenlijk ongemakkelijk en defensief gaan voelen, omdat het daagt deze lang gekoesterde punten van identificatie uit.

4. Met echte vreugde komt echte pijn.

Elke keer dat we ware vreugde ervaren of de kostbaarheid van het leven op emotioneel niveau, kunnen we een grote hoeveelheid verdriet verwachten. Velen van ons schrikken terug voor de dingen die ons het gelukkigst zouden maken, omdat ze ons ook pijn doen voelen. Het tegenovergestelde is ook waar. We kunnen niet selectief verdoven onszelf tot verdriet zonder onszelf te verdoven tot vreugde Als het op verliefdheid aankomt, kunnen we aarzelen om “all-in” te gaan, uit angst voor het verdriet dat het in ons zou opwekken.

5. Liefde is vaak ongelijk.

Veel mensen met wie ik heb gesproken, aarzelden om met iemand in zee te gaan, omdat die persoon ze te veel leuk vindt. Ze zijn bang dat als ze betrokken zouden raken bij deze persoon, hun eigen gevoelens niet zouden evolueren, en de andere persoon zou uiteindelijk gekwetst raken of zich afgewezen voelen. De waarheid is dat liefde vaak onevenwichtig is, waarbij de ene persoon zich min of meer vanaf het moment voelt tot moment. Onze gevoelens jegens iemand zijn een steeds veranderende kracht. Binnen enkele seconden kunnen we woede, irritatie of zelfs haat voelen voor een persoon van wie we houden. Door ons zorgen te maken over hoe we ons zullen voelen, zien we niet waar onze gevoelens van nature zouden zijn gaan. Het is beter om open te staan voor hoe onze gevoelens zich in de loop van de tijd ontwikkelen. Door ons zorgen te maken of schuldgevoelens over hoe we ons wel of niet voelen, kunnen we niet iemand leren kennen die interesse in ons toont en kunnen we een relatie aangaan die maak ons echt gelukkig.

6. Relaties kunnen uw band met uw gezin verbreken.

Relaties kunnen het ultieme symbool zijn van opgroeien .Ze vertegenwoordigen het starten van ons eigen leven als onafhankelijke, autonome individuen. Deze ontwikkeling kan ook een afscheid van ons gezin betekenen. Net zoals het breken met een oude identiteit, is deze scheiding niet fysiek. Het betekent niet letterlijk ons gezin opgeven, maar eerder emotioneel loslaten – je niet langer als een kind voelen en je onderscheiden van de meer negatieve dynamiek die onze vroege relaties teisterde en onze identiteit vormde.

7. Liefde wekt existentiële angsten op.

Hoe meer we hebben, hoe meer we te verliezen hebben. Hoe meer iemand voor ons betekent, hoe banger we zijn om die persoon te verliezen. Als we verliefd worden, worden we niet alleen bang om onze partner te verliezen, maar worden we ons ook meer bewust van onze sterfelijkheid. Ons leven heeft nu meer waarde en betekenis, dus de gedachte om het te verliezen wordt beangstigender. In een poging om deze angst te verbergen, kunnen we ons concentreren op meer oppervlakkige zorgen, ruzie maken met onze partner of, in extreme gevallen, de relatie volledig opgeven. We zijn ons zelden volledig bewust van hoe we ons tegen deze existentiële angsten verdedigen. We kunnen zelfs proberen onszelf een miljoen redenen te beredeneren die we niet in de relatie zouden moeten zijn. De redenen die we geven kunnen echter bruikbare oplossingen hebben, en wat ons echt drijft, zijn die diepere angsten voor verlies.

De meeste relaties brengen een reeks uitdagingen met zich mee. Het leren kennen van onze angsten voor intimiteit en hoe deze ons gedrag informeren, is een belangrijke stap naar een bevredigende, langdurige relatie. Deze angsten kunnen worden gemaskeerd door verschillende rechtvaardigingen waarom dingen niet lukken, maar het zal ons misschien verbazen te horen over alle manieren waarop we onszelf saboteren als we dicht bij iemand anders komen. Door onszelf te leren kennen, geven we onszelf de beste kans om blijvende liefde te vinden en te behouden.